Ben na dik 2 jaar toch nog spontaan zwanger geworden maar kan er niet echt van genieten het is nog onwerkelijk na de 3 weken dat we het weten 23 maart eerst echo ben dan 7.2 weken ivm eerdere eug ook mede doordat ik geen groeide bm voel kwa trekjes en steekjes maar verder wel misselijk groeide borsten mega heks stemming moe maar verder ook geen buikpijn of bloedverlies dus denk ook niet dat mijn angst gegrond is dat er wat verkeerd aan de hand is
Van harte gefeliciteerd!! Ik denk echt dat je per dag moet proberen te leven. Ik heb voor de oudste en voor de middelste een miskraam gehad, genieten is dan heel moeilijk. Ik leefde echt per dag en van echo naar echo! Ik begrijp dat als je na 2 jaar eindelijk zwanger bent, genieten bijna onmogelijk is. Je wil dit wondertje zo graag! Heel veel succes bij de 1e echo en ik duim voor je dat alles goed mag blijven gaan!
Ik denk dat je het genieten niet moet willen forceren (niet dat ik zeg dat je dat doet). Maar ik denk dat het met een hoop angsten zo is dat je jezelf moet toestaan om te genieten/dromen. Mocht het niet goed zitten in het ergste scenario dan kan je er niks aan veranderen. Ook dan is het okey als je fijne momenten erbij hebt gehad. Ik ben mijn eerste zwangerschap niet bewust geweest van dat het fout kon zitten. Ik had zelfs al wat aankopen gedaan. Maar hoe verdrietig ik ook was toen het niet goed bleek te zitten. Het was er wel. En ik ben toch blij dat ik daar nog wat van heb kunnen genieten. Daarna leerde ik pas dat het 'beter is' om het na de 13 weken te vertellen. Maar achteraf is dat niet de insteek die ik had willen hebben. Er groeit leven in je, hoe bijzonder is dat. Na mijn miskraam durfde ik niet meer te genieten. De lat legde ik steeds verder. Eerst maar de 13 weken doorkomen. Daarna hopen dat de 20 weken echo goed is. Daarna hoopte ik tot en met de bevalling dat alles goed zou gaan. Achteraf vind ik dat zonde. Soms is het denk ik beter om de mogelijke dalen te accepteren om de pieken te kunnen voelen dan er afstand van te nemen zodat je niet gekwetst word als het niet zo gaat dan dat je hoopte.
Ik denk dat genieten pas kan komen wanneer je vertrouwen hebt. Gezien je geschiedenis en het termijn denk ik dat het helemaal niet gek is dat je nog niet geniet. ik ben zelf bijna 17 weken zwanger en kan nog steeds niet zeggen dat ik geniet. Eerst de spanning van het eerste trimester en echo’s etc, en nu in combi met extreme misselijkheid en overgeven. Natuurlijk ben ik blij en dankbaar dat alles goed gaat met de baby, maar van mij mag deze periode snel voorbij zijn haha. voel je vooral niet schuldig en weet dat er genoeg vrouwen zijn die niet genieten van hun zwangerschap, zeker de eerste maanden niet.
Oh dat is zo herkenbaar! Door je voorgeschiedenis is het nu eenmaal spannend. Je beschermt jezelf. Eerst maar eens zien of het goed zit. Ik kon pas na de 20 weken echo wat meer genieten. Wees niet te streng voor jezelf. Maak dagelijks even contact met je baby, bijvoorbeeld als je in bed ligt en verder zal de tijd leren wanneer je wat meer kan ontspannen
Genieten is overschat. Iedereen zegt dat maar, maar zo pril is het nog hartstikke abstract. Je ziet niets, je voelt niets, behalve je belabberd, moe en misselijk, en het kind is bijna alleen nog maar een concept dat je visualiseert naar aanleiding van twee streepjes op een test en een echo met een vlek. Bezig zijn met de kinderkamer, baby-uitzet en kinderkamer helpt het echter te maken. Dat zijn leuke momenten. Koester die momenten en de goede echo's. Koester de mijlpalen en maak foto's van hoe je buik groeit, en neem jezelf niets kwalijk. Het is zoals het is.
Dankje voor jullie lieve berichtjes woensdag krijgen we onze eerste echo maar vanmorgen wat rose met afvegen dus sta direct weer met beide benen op de grond
@sabrinab1986 Hoe gaat het nu met het roze afscheiding? Heel herkenbaar na een traject van 8 jaar vorig jaar een miskraam gehad. Afgelopen januari weer zwanger . Ben nu nog steeds "angstig" gelukkig een fijne vk die me er al 13 weken door heen sleept met echo's en telefoontjes. Genieten doe ik met vlagen omdat het toch in me achterhoofd blijft zitten. En dat is helemaal niet erg een hele zwangerschap is spannend en vol onzekerheid.
Gefeliciteerd! De symptomen zijn bij iedereen anders; dus je hoeft je zolang je geen helderrood bloed verliest echt geen zorgen te maken. Ik had naast de hoofdpijn, hormonale dingen borsten en vermoeidheid ook nergens last van, bij geen van 3 Probeer lekker te genieten van het feit dat het je gegund is. Waarschijnlijk nemen de zorgen na je eerste echo direct af