Vorige week zondagavond had ik 's avonds een heel klein beetje roze slijm aan de inbrenghuls van de utrogestan bolletjes, daarna ben ik 3 dagen ziek geweest, vervolgens ging het weer iets beter. Donderdagochtend heb ik getest en toen had ik een heel licht streepje op de KV test en vrijdag heb ik bloed laten prikken. Later die dag kreeg ik uitslag en helaas was mijn hcg maar 51 (was 2 weken na mijn eisprong en 11 dagen na de terugplaatsing), aan de lage kant dus. Volgens het ziekenhuis kan het nog alle kanten op, maar ik geloof er niet meer in. Ik heb last van mn rug en buik en heb ook veel slijm, net leek het zelfs een klein beetje bruinig. In het ziekenhuis denken ze dat nog een keer bloed prikken geen goed idee is omdat dit waarschijnlijk nog meer onzekerheid veroorzaakt en dus "moet" ik wachten tot de eerste echo op 2 september, tenzij ik voor die tijd al bloedverlies heb natuurlijk. Ben echt zo teleurgesteld en verdrietig, waarom moet dit ons nou weer overkomen???? Ik vind het zo niet eerlijk, we zijn al zo lang bezig en we hebben al 2 keer eerder een miskraam gehad. Mijn vriend heeft er nog vertrouwen in, maar ik niet hoor, heb helaas ervaring en ken mn lichaam na zoveel tijd wel. Zijn er meiden die mijn verhaal herkennen? Zo ja, hoe gingen jullie hiermee om en hoe hebben jullie het verwerkt? Binnenkort gaan we gelukkig eerst een week op vakantie en daarna is de echo, hopelijk komt het zover!
Ik herken je verhaal niet,maar wil je gewoon even laten weten dat ik echt voor je hoop dat je gevoel het mis heeft en deze zwangerschap goed mag verlopen!
ik herken je verhaal en heb helaas ook drie miskramen gehad waarvan de laatste in april.maar ik ben nu bijna 11 weken zwanger.angst overheerst al mijn dagen en nachten,elke keer kijk ik op het toiletpapiertje of er geen bloed is en bij elke kramp in mijn buik panikeer ik heel erg... dit is echt slopend en ik hoop dat er ooit een periode komt dat ik gerust durf te zijn,dat ik durf dromen en spulletjes durf te kopen want nu durf ik dat allemaal niet sinds gisteren erge krampen en diarree en niets kan me geruststellen.ik ben doodmoe ,enkel van constant in angst te leven.... 28 augustus heb ik opnieuw een echo en dat lijkt héél ver weg misschien bel ik maandag wel naar de gyneacoloog of ik niet vroeger kan komen. ik begrijp je dus heel goed maar probeer vast te houden aan het feit dat ik al bijna elf weken ben,dat kan jou misschien wat moed geven? ik heb wel het gevoel dat ik zwanger bleef door het nemen van cortisone.ik nam medrol 32mg-1 per dag gedurende de hele maand juni omdat ik een allergie had aan antibiotica die ik moest nemen en omdat we de hoop eigenlijk hadden opgegeven en toen ben ik dus zwanger geworden(cyclus in de war door eerdere miskraam want was niet de bedoeling vanwege het medicatiegebruik op dat moment)en ik denk echt dat net die medrol ervoor heeft gezorgd dat mijn lichaam het vruchtje niet heeft afgestoten dit maal.de gyneacoloog bevestigt ook dat dat wel eens heel goed zou kunnen.
@mol: dan ben je al bijna over de 12 weken heen en dan gaat het bijna nooit meer mis, wat fijn voor je! Snap je angst, maar ik heb nu ook dat beetje bruinig lijkende slijmverlies gehad, heb sowieso veel last van slijm, is dat normaal? Zal eens vragen naar cortisone als ik weer in het ziekenhuis ben, hopelijk kan ik dat dan ook gebruiken. Krijg dan sowieso onderzoek naar de miskramen en dat idee vind ik wel fijn. Hopelijk komt er dan iets uit dat makkelijk te verhelpen is. Vind trouwens het afwachten en de onzekerheid het ergst, wou dat ik in de toekomst kon kijken... Heel veel sterkte met wachten tot de 28ste, maar de kans dat het bij jou nog misgaat is echt klein!
Ik heb net het ziekenhuis gebeld en ik ga donderdag weer bloed prikken. Hopelijk gaat dit wat meer duidelijkheid geven en dan natuurlijk het liefst positief! Maar ben nog steeds erg bang dat het weer fout gaat, het voelt gewoon niet goed en ik blijf de testen te licht vinden voor de periode waarin ik zit. Ik ga vandaag nog weer nieuwe CB testen bestellen en dan ga ik woensdag weer testen. Heb nog nooit een knaller test gehad en ik weet dat ook niks hoeft te zeggen, maar het geeft toch hoop en vertrouwen. Hopelijk kan ik donderdag toch nog goed nieuws plaatsen hier, maar reken dus nergens meer op.
De klachtjes nemen ook af, heb alleen nog maar gevoelige borsten. Ga woensdag ook weer zelf een test doen, als die niet of nauwelijks donkerder is dan die van gister, dan weet ik ook al genoeg.