Alle keren ik. Hoewel ik bij de 2e ging twijfelen en toen heeft man zn poot stijf gehouden dat het L was en niks anders. Ik riep die naam al jaren maar onder invloed van hormonen twijfels. Nu heel blij dat man zo reageerde Bij de laatste heb ik 5 namen naar hem geappt met "zet ze van mooi naar minder" en toen hadden we allebei dezelfde op 1
Leuk topic! Grappig genoeg vindt mijn man meisjesnamen al snel leuk, maar over jongensnamen heeft hij een uitgesproken mening. Ook veel meer associaties mee, bijv van voetbal, collega, vroeger school. En zo vallen er snel namen af. Vooral ik ben altijd bezig met namen, nog steeds - ook al zijn we compleet. Maar mijn man heeft af en toe ook meegezocht. Hij ging ze dan vooral hardop noemen met achternaam om te kijken hoe dat zou klinken
Jongensnaam stond bij allebei al voor de 12wk vast. Meishesnaam kwamen we steeds niet uit. Gelukkig hoorden we beide keren bij 16wk dat t een jongen zou zijn en dachten we niet verder na over een meisjesnaam.. Onze jongens ziin vernoemd, beide jongens hun namen (ieder 3) waren toevallig mijn suggesties maar mijn man was het destijds meteen met mij eens. Nog altijd heel blij mee!!
We waren er vrij snel uit. Behalve bij de jongste. De naam van de oudste heeft mijn ex-man bedacht. Ik de naam van de andere kinderen. De naam van de 2e zou de eerste hebben gehad als ze een jongen was geweest. De naam van de 3e stond al vast voor de zwangerschap. De naam van de jongste stond voor ons doen echt laat vast. En heb ik nog heel lang over getwijfeld.
Hier beide keren op het end nog veranderd van naam. Zitten heel goed op 1 lijn met namen. Hadden ook maar korte lijstjes samen. Beide keren hadden we een naam en mijn vriend droomde ervan dat dat hem toch niet was en kwam met een andere naam. Terwijl ik al even rondliep met het idee van dat gaat hem toch niet worden. Bij de oudste kwam hij met L aan en die naam kende ik niet en moest even wennen maar echt nooit spijt van gehad zou hem zo weer kiezen past precies. Bij de jongste kwam hij niet op de naam waarover hij gedroomd had maar wist wel de voorletter S. Toen zei ik de naam met 2x de a (zo zou mn vriend zelf bijna gegeten hebben, wist ik nog had mn schoonmoeder ooit verteld) maar 2x die aa vond ik niet meer van deze tijd dus is het de naam geworden met 1x de a. Ook nog steeds super blij mee.
Mijn kinderen zijn vernoemd naar hun opa en oma. Dus als je weet naar wie je wilt vernoemen ben je er al bijna. Al is de naam nét wat anders dan van opa/oma. Voor oudste waren we er in 1 min uit. En kwam onze aanpassing van een namen site via de "lijkt op of ook leuk optie" of hoe het ook heette. Voor jongste twijfelde we tot het einde tussen 2 namen die erg op elkaar lijken. Man droeg ene aan en ik de ander. Uiteindelijk is het mijn optie geworden.
Wij praten er wel af en toe over, zijn ook al redelijk zeker van de namen die we zouden kiezen als ik zwanger zou geraken. Al weet ik niet wat ik onder invloed van hormonen nog ga doen En als we een leuke naam horen of zien roepen we die ook wel eens naar elkaar. We hebben redelijk dezelfde stijl, al vind man die van mij soms te ouderwets, en ik die van hem te populair. Maar we hebben er toch een aantal die we alle 2 mooi vinden. We hebben ook wel die Kinder app eens geprobeerd voor de grap, daar kwamen dan eigenlijk gewoon de namen uit die we al hadden, niks verrassend nieuw ofzo. Denk wel dat de namen einde hebben niemand echt zou verwachten van ons in de omgeving.
Hier is het iedere keer een rampenplan. bij de oudste had ik al snel een naam, man vind het eerst niks maar door het steeds weer te noemen is hij eraan gewend geraakt en werd het dat. de tweede heeft hij de naam voorgesteld omdat ik radeloos was omdat hij alles afkeurde. Toen moest ik even wennen maar werd het uiteindelijk die naam. de derde heeft de reserve naam van de eerste gekregen. Heb ik aangedragen en man moest er even weer aan wennen. de (nu nog) jongste heeft een naam gekregen die ik altijd al mooi vond maar niet wilde geven ivm achternaam (jan jansen idee zeg maar) maar uiteindelijk hebben we het toch gedaan omdat we de naam gewoon mooi vonden. in alle gevallen wisten we het geslacht niet. En moesten we 2 namen bedenken. In alle gevallen waren we er rond 38 weken uit. 3 kinderen zijn voor de 40 weken geboren dus was niet heel ruim in de tijd. nu ook nog druk op zoek. Jongen zijn we nu zo goed als uit maar als het een meisje is nog geen idee. Mijn man kan er ook pas serieus over nadenken als ik een week of 35 ben eerder heeft bij hem weinig zin om erover te beginnen.
Wij hebben al onze kinderen vernoemd en dan ook echt letterlijk. Dus als opa Johannes Cornelis heet, dan heet onze zoon ook zo. En van dat Johannes Cornelis puzzelden we dan weer een roepnaam. Dan werd dan bijv. Johan, Corné, etc. Onze kinderen hebben best wel klassieke namen. Even voor het beeld hoe wij het deden. Wij bepaalden elke zwangerschap als eerste: wie gaan we vernoemen? Dan hadden we dus meteen de doopnaam/namen. En dan ging ik aan het puzzelen en denken. Had ik een lijstje met mogelijkheden, dan bekeek mijn man het lijstje en schrapte daaruit de namen die hij niet mooi vond weg. En zo al denkend en overleggend kwamen we uiteindelijk op de namen die onze kinderen gekregen hebben. Dat wij niet moeilijk doen over 'dezelfde naam als....' blijkt wel uit onze keuzes. Er is in onze familie veel vernoemd, dus lijken er nogal wat namen op elkaar. Zoon 2 heeft exact dezelfde roepnaam als zijn opa en is ook 1 dag na opa jarig. Zoon 3 zijn naam scheelt 1 letter met die van een van zijn ooms. Zoon 4 heeft exact dezelfde roepnaam als een van zijn ooms en zijn naam scheelt 1 letter met de naam van een neef.
Bij ons was het ook zo dat alles wat ik leuk vond van tafel wel geveegd. Uiteindelijk had ik wel gezegd dat het Nederlands moest klinken. En niet in de top 20 populaire namen moest staan. Daarbij wilde ik ook geen namen die al gegeven zijn in de familie. Dus niet dat het kindje van bijvoorbeeld mijn neef of zijn nichtje al zo heet. Aangezien het veel jongens zijn in onze omgeving was een jongensnaam moeilijker dan een meisjesnaam. Het werd natuurlijk een jongen! Voor een meisje hadden we nog niet 1 naam die er uitsprong, maar hebben we dus ook niet meer verder naar gekeken. Bijna kwamen we er niet uit. Dus toen wilde we eigenlijk ieder een lijstje maken met 5 namen en dat dan naast elkaar leggen om zo te kijken of we samen een zelfde hadden gekozen of dat de ander misschien met iets kwam waar je zelf niet aan gedacht zou hebben. Uiteindelijk kwam hij met een naam aan die ik een aantal weken eerder wel een keertje had laten vallen dus was ik eigenlijk meteen akkoord. En de 2e en 3e namen zijn vernoemd naar de opa’s. Dat lijstje maken hebben we dus uiteindelijk helemaal niet meer gedaan.
Ik heb tegen mijn man gezegd dat hij een lijstje moest maken met namen die hij leuk vindt en zelf heb ik het ook gedaan, toen gaan vergelijken en sommige namen hadden we allebij erop maar waren het toch net niet en toen zei ik tegen mijn man maar deze naam vindt ik echt heel leuk en heb heel sterk het gevoel dat hij zo moet heten. Dus nu heet hij zo zoals ik heb aangedragen en we zouden eigenlijk 1 naam doen en toen tijdens de aangifte belde mijn man me en zegt ik vindt dit ook mooi als toch wel 2e naam erbij dus nu heeft zoon 2 namen
Jaren voordat we überhaupt probeerden om zwanger te worden, hadden we al een jongens- en een meisjesnaam. De jongensnaam heeft mijn man geopperd en ik was het er gelijk mee eens. Ik heb ook heel sterk het gevoel dat het die naam toch wel geworden was, ook als mijn man hem niet had aangedragen. Toen ik 13 was heb ik ook een tijdje die naam in mijn hoofd gehad voor als ik ooit een zoon zou krijgen, maar voordat mijn man die naam noemde was ik dat eigenlijk vergeten. De meisjesnaam heb ik aangedragen. Mijn man vond het helemaal niks. Een paar maanden later probeerde ik hem weer en toen vond mijn man hem opeens wel leuk. Ik heb op dat moment niks gezegd omdat ik veel te blij was dat mijn man die naam nu ook wilde, maar toen ik later aan hem vertelde dat hij die naam een tijd daarvoor had afgeschoten, kon hij zich dat niet meer voorstellen. Toen ik zwanger was van de eerste, lag de naam dus vast zodra we wisten dat het een jongen was. Bij de tweede was het lastiger want we konden geen jongensnaam vinden die kon tippen aan die van de oudste. Gelukkig werd het een meisje. Daarna had ik een meisjesnaam in gedachten voor als we ooit onverhoopt toch nog een kind zouden krijgen, wat we eigenlijk niet van plan waren. Mijn man vond die naam niks, wat niet uitmaakte omdat we die naam toch niet zouden gebruiken. Maar ik bleef stiekem dromen van een meisje met die naam. Vrij plotseling besloten we toch voor een derde te gaan. Van het begin af aan heb ik gezegd: 'Als het een meisje is, gaat ze ... heten.' Weer waren jongensnamen een ramp, ik vond niks mooi genoeg en alle namen die ik enigszins wilde overwegen, vond mijn man niks. Hij weigerde ook mee te denken over een jongensnaam want dat zou allemaal verspilde moeite zijn als het geen jongen zou blijken te zijn. Terwijl het mij veel rust zou hebben gegeven als we een naam, of in ieder geval opties hadden. Gelukkig werd het weer een meisje en konden we haar de naam geven die ik al jaren graag wilde. Tijdens de zwangerschap is mijn man aan de naam gewend geraakt en nu vindt hij hem ook prachtig.
Partner en ik zaten niet op 1 lijn. ik heb zo’n namenboek gekocht voor inspiratie en we hadden een app waar je namen kon swipen. uiteindelijk bij beide kinderen kwam de naam uit de omgeving. Via via kende ik iemand vaag die 4 kinderen heeft, van 2 wist ik de naam en die vond ik leuk, toen ben ik haar op social media op gaan zoeken omdat ik wist dat haar laatste zelfde geslacht had als ons kind. Die naam vond ik heel leuk. andere kind heeft dezelfde naam als een kind wat ik enkel van naam ken. Vond ik meteen een leuke naam. beide keren opperde ik de naam en wees partner hem af, beide keren bleef ik de namen af en toe noemen, en beide keren zei hij ineens ja dat is een leuke naam, niet wetende dat ie eerder had gezegd dat ie t m niet vond haha. Als ik alleen had kunnen kiezen hadden ze andere namen gehad, maar de namen die ze hebben passen perfect bij ze
Hier een beetje hetzelfde als bij jou: Ik was vooral op zoek, hij keurde af of goed. Eigenlijk werd alles afgekeurd haha. Uiteindelijk heeft hij 1 naam aangedragen, en die is het ook geworden Vonden we allebei uiteindelijk de allerleukste naam. Hij zocht trouwens vooral op imdb naar namen van acteurs Voor een meisje hadden we toevallig genoeg al jaren voordat we elkaar kenden beiden dezelfde naam in gedachten. Tis alleen nooit een meisje geworden maar anders was dat het geworden!