Mijn verhaal is eigenlijk niet zo heel leuk... Ik ben eind jaren 70 geboren Mijn moeder heeft tijdens de zwangerschap aan haar vader moeten beloven dat ze mij af zou staan na geboorte. Samen met haar moeder heeft ze dit tegen proberen te houden, maar dat is ze niet gelukt. Toen ik geboren werd was haar vader er bij. Hij heeft er voor gezorgd dat mijn moeder mij niet kon zien. Zij heeft alleen mijn voetjes gezien toen ik gelijk de kamer uit werd gehaald door een verpleegkundige. Ze werd naar de kraamafdeling gestuurd en alle andere kraamvrouwen kregen te horen dat zij bevallen was van een doodgeboren kind en dat niemand tegen haar mocht praten. Na een aantal dagen mocht ze naar huis en deden ze daar net of er niets gebeurd was. Ik ben overgebracht naar een kindertehuis waar ik 9 maanden gewoond heb tot ik geadopteerd werd door mijn adoptieouders.
Ik ben zelf maar 3 weken te vroeg geboren, dus daar heb ik niets van gemerkt. Maar het risico op PE en HELLP wordt aanzienlijk groter als je geboren bent in een zwangerschap met zwangerschapsvergifting, en het heeft een erfelijke component. Mijn zus heeft HELLP gehad bij de eerste en dat kindje is overleden vanwege de vroeggeboorte, en bij de tweede kreeg ze ook HELLP. Dus toen ik zwanger wilde worden heb ik direct een gespecialiseerd zkh gezocht. En zwangerschappen bij ons in de familie zijn dus nooit van die roze wolk gebeurtenissen maar meer extreem stressvol. Mijn ouders en zus zijn ook een van de weinigen die niet enthousiast reageren bij de aankondiging van een zwangerschap, en alleen opgelucht zuchten als het kindje geboren is. Bij ons gaat de vlag ook uit met 27 weken (levensvatbaarheid) en met 32 weken (geen gespecialiseerde neonatologie IC). Ach ja, maar het gaat uiteindelijk om het resultaat nietwaar?
mijn moeder werd om 8 uur 's ochtend ingeleid (38 weken), kwam in een weeënstorm en om 11 uur was ik er ik ben de 3e en bij de 1e had ze zwagnerschapsvergiftiging dus met 36 weken ingeleid, 2e voor de zekerheid met 37 weken, ik dus met 38 weken en de 4e met 39 weken ingeleid ivm gebroken vliezen en we waren der allemaal met een paar uur
Ik merk er niks van, ben een grote meid geworden. Maar qua gezondheid, heb wel zwakke longen eraan over gehouden. Mijn longen waren nog niet goed rijp bij geboorte, en 33 jaar geleden wisten ze ook niet wat ze nu weten. Ik ben gehaald in de veronderstelling dat ik zou overlijden meteen na de geboorte. Ik was echter een vechter en ze hebben toch besloten te proberen om me te redden. En dat is toch gelukt. Mijn moeders eerste kindje is ook geboren rond de 26 weken ivm zwangerschapsvergiftiging en die heeft het niet gered.
Ik ben op maandagochtend geboren om klokslag 10 uur. Was er in 3 uurtjes, mijn moeder kreeg om 7 uur weeën en om 10 uur was ik er al. Gewoon thuis geboren.
Ik ben begin juli in 1985 geboren... het was ontzettend warm en mijn moeder liep al flink overtijd (uiteindelijk kwam ik 15 dagen te laat). Ik ben uiteindelijk op een zaterdag geboren, en de huisarts had gezegd dat als het de maandag daarna nog niet op gang gekomen zou zijn, ze maar eens naar het ziekenhuis moesten gaan. Nogal relaxed dus, mijn moeder vond het ook helemaal niet erg dat ik er nog niet was, ook al was ze enorm zwaar geworden en was het bloedheet. Ze zag er tegenop ingeleid te worden. Uiteindelijk begonnen de weeën op donderdag maar het zakte steeds af. Ze ging zelfs nog heel relaxed boodschappen doen met mijn oudtante die midden in de supermarkt te horen kreeg dat er af en toe weeën waren, en toen heel snel naar huis wilde (mijn moeder begreep die haast niet haha). Het zette door op vrijdagavond en het plan was eerst thuis te bevallen, maar het duurde en het duurde maar, dus uiteindelijk met ambulance naar het ziekenhuis. Daar duurde het ook ontzettend lang, dus ben met een tangverlossing gehaald. Daarom moest ik in de couveuse en dat zag er niet uit, een flinke baby van 7,5 pond tussen die kleintjes De hele bevalling duurde 48 uur. Mijn moeder heeft nooit daarover geklaagd en de hele rit hield ze haar mond, ze zei niets, tegen niemand. Kijken of ik ook zo kalm kan blijven
Ik was binnen de goede tijd geboren (37 weken en 2 dagen) en 6pond en 50cm.. Allemaal prima dus, maar mijn longen waren niet volgroeid. Hier heb ik als baby last van gehad, het 1e jaar ongeveer. Daarna niet meer.
Wat een superleuke topic!! Ik moet echt lachen om sommige verhalen, maar bij sommige krijg ik ook kippenvel... Jeetje zeg!! Ik kwam zelf twee weken te laat, mijn moeder roept altijd dat ze nog wel tien bevallingen als deze kon hebben, zo makkelijk. Ze bracht mijn broer naar bed en ze vertelde hem "Als jij morgen wakker wordt, dan heb je een broertje of zusje en die brengt een cadeautje voor je mee" (volgens mij heeft hij alleen het laatste deel onthouden). Mijn moeder ging weer naar beneden naast mijn vader op de bank zitten. Toen hij voorstelde naar bed te gaan zei ze "Naar bed prima, maar slapen zal het niet worden, ik denk namelijk dat het komt". Mijn vader in de stress, belde de vk, die had er ook niet zo'n haast mee, dus die kwam twee uur later. Om half vier 's nachts lag ik alweer gewassen en wel in mijn nieuwe bedje te slapen. Tja zo ben ik altijd geweest, heeeeeeel makkelijk.... Hahaha O ja, het cadeau voor m'n grote broer... Een Fisher Price dierentuin! Cool he, als je kleine zusje dat meebrengt uit de buik, er zat gewoon een hele dierentuin in mijn moeders buik!
Mijn zwangerschap en die van mijn moeder toen ze zwanger was van mij, lijken wel behoorlijk op elkaar: beiden lang misselijk geweest en daarna een bevalling die langzaam op gang kwam. Bij mijn moeder (en mijn geboorte dus, ben de oudste thuis) kwamen de weeen ook 's nachts op gang en toen heeft ze nog niks tegen mijn vader gezegd en die vrolijk uit staan zwaaien naar z'n werk, met de gedachte: Het duurt toch wel even (ze had op de kraamafdeling gewerkt zelf) en anders maakt ie zich alleen maar zorgen... Mijn moeder heeft over mij ongeveer 24 uur gedaan, ik over Thirza 27 uur. Ik was nogal geel na de geboorte, maar ipv naar het ziekenhuis te gaan, heeft m'n moeder me gewoon achter het raam in de zon gelegd (juni, goeie tijd van het jaar ). Dat hielp voldoende in mijn geval Wel grappig, want ik zie er op de eerste foto's uit als een halfbloedje, terwijl ik vervolgens een mega-wit huidje kreeg en altijd gehouden heb en snel verbrand enzo... Altijd al gezegd dat ik rood haar had moeten hebben, bij mijn huid en sproeten, en toen Thirza geboren werd, werd dat wel bevestigd: een roomblank meiske met rode haren! Verder was Thirza 1,5 pond zwaarder dan ik was... maar ik was dan ook maar 3 dagen overtijd en Thirza 2 weken
Ik ben een tweeling en mijn moeder heeft vanaf 34 weken in het ziekenhuis gelegen, ivm hoge bloeddruk en kleine baby's. Rond de 37 weken was de bloeddruk (een van ons bleek op de onderste holle ader te liggen) en groei onder controle, maar aangezien tweelingen toch eerder geboren werden, moest ze blijven tot aan de geboorte. Maarrr...... wij kwamen maar niet. Het weekend voor de 40 weken mocht mijn moeder even naar huis, omdat ze al 6 weken in het ziekenhuis lag. Mijn moeder was nog niet thuis, of de weeën begonnen. Een dag later werden wij geboren, na 24 uur weeën en op de uitgerekende datum. Eerst mijn zus om 17.58 in hoofdligging en toen kwam ik in stuit om 18.09. Eerst voeten, toen terug naa rbinnen en daarna mijn billen en de rest. Gewichten 2100 gram en 45cm en 2300 gram en 46 cm en dat na 40 weken in de buik. Liefs Suzanne
Trouwens, ook heel grappig om te vermelden: In het begin dacht de vk dat mijn moeder zwanger was van een tweeling, ik groeide zo hard! In die tijd werden nog geen echo's gemaakt. Later groeide ik niet meer zo, dus toen dacht de vk dat er iets mis was. Uiteindelijk was ik 56cm bij de geboorte. Na mijn geboorte is dit zo'n beetje hetzelfde gegaan. Als kind was ik heel groot, één van de grootste in mijn klas, tot ongeveer elf jaar. Ik was toen 1.60 en dat ben ik nog steeds...
Onze geboorte was een ramp: Ik ben een tweeling en we zijn met 34 weken geboren. We werden beiden meteen erg ziek door een virus en moesten aan de beademing en kregen allerlei medicijnen. Mijn zus is toen ook gepikt uit de couveuse door een verwarde vrouw die haar kinderen verloren was. Een schoonmaakster zag haar met mijn zus en waarschuwde de artsen. Die zijn achter dr aangegaan tot op het dak. Daar wilde ze mijn zus naar beneden gooien als ze dr niet mocht houden. Gelukkig hebben ze dr kunnen ompraten en gaf ze mijn zus terug. Toen mijn zus daarna zuurstof kreeg hebben ze haar long opgeblazen, op de 1 of andere reden. Daarna ging het beter met haar. Ikzelf heb daar de stafylokokken bacterie opgelopen en mijn hart is toen gestopt met kloppen. Ze hebben me toen laten schrikken en een cocktail met allerlei antibiotica gegeven. Daarna was ik heel erg ziek, maar het ging steeds beter. Ik heb nu daardoor nog steeds een slechte heup en kaak. Die bacterie is in mijn botten geslagen, maar kon ook in mijn hart of hersens gaan zitten. Dan was ik nu of dood geweest of geestelijk niet in orde. Je kan begrijpen dat mijn moeder zo gauw mogelijk naar huis wilde zodra wij beter waren. Het ziekenhuis waar wij geboren zijn is echt een &^$% ziekenhuis. Ik had eigenlijk een oudere broer moeten hebben. Hij lag in stuit tijdens de zwangerschap en die gynaecoloog zei dat het allemaal wel kon en wuifde alle zorgen van mijn moeder weg. Toen het eenmaal zover was bleek dat hij veel te groot was om normaal geboren te moeten worden. Hij heeft het dus niet overleefd. Dit klinkt alsof het gebeurd in een soap, maar alles is helaas echt gebeurd.
Wat zijn eigenlijk de ervaringen van de mama's hier, ging(en) jullie bevalling(en) ongeveer net zo als die van je moeder? Als dat zo is, mag ik een lange adem hebben
hier heel anders maar ik lijk ook helemaal niet op mijn moeder, heb meer mijn vaders genen denk ik en gaat zo lastig he, bevallen als man zijnde plus dat mijn 1e kindje een jongetje is en ik een oudere zus en jongere zus heb, misschien dat mijn 2e bevalling wel wat meer gaat als mijn moeders bevalling van mij, ik was ook het 2e kindje dat geboren werd..
Mijn bevalling staat in mijn babyboek beschreven dus ik ben van alles op de hoogte Weeen begonnen 's ochtends vroeg, verloskundige is komen kijken, heeft de vliezen gebroken, toen werd het wat vervelender allemaal, om 15.00 uur begonnen met persen maar dat schoot niet op, om 16.00 uur werd besloten naar het ziekenhuis te gaan, heeft mijn vader mijn moeder naar het ziekenhuis gereden en daar werd ik in 1 wee met een vacuum geboren. Verder alles prima in orde maar we moesten een nacht blijven, vreselijk vond mijn moeder het, ik lag op de babyzaal en zij in een zaal met allemaal andere moeder. Dit is trouwens 1983. De volgende ochtend mochten we naar huis. En vergelijk met mijn eigen bevalling....tsja....ook hier na 1 uur persen een vacuum gezet! Gelukkig was ik al wel in het ziekenhuis
Ik ben geboren op 16 mei 1980. Ingeleid, aangezien de gyn volhield dat mijn moeder al 2 weken overtijd liep. Mijn moeder bleef beweren dat dit niet zo was, dat ze 17 mei uitgeteld was. Aan het einde had ze ook nog eens bedrust, omdat ik qua groei achterliep. Enfin, de 16e smorgens is mijn moeder ingeleid, 6 uur later was ik er. En moest de gyn mijn moeder toch gelijk geven....dus eigenlijk ben ik een dag te vroeg Mijn broertje is 1,5 overtijd geboren na een helse thuisbevalling. Mijn moeder heeft me daar toch wel angst mee aangepraat en ik wilde in het z.h bevallen. Nu moest ook beide keren, want ook mijn kinderen bleven 16 dagen en 11 dagen langer zitten haha. Dit is wel een familiekwaaltje overigens, mijn oma liep bij alle 3 overtijd, de zus van mijn moeder (maar 1 van de 2 heeft kinderen) liep bij alle 3 haar kinderen overtijd. Dus ik zal mijn dochter ook maar voorbereiden later haha
Oei Esmaralda, wel heel heftig wat jou moeder heeft meegemaakt. Ik ben 13-3-79 geboren om 7.00uur in het ziekenhuis, omdat ik in stuitligging lag. Mijn moeder is via de natuurlijke weg bevallen, wat best goed ging, zoals ik altijd begrijp. Na de geboorte moest ze 10 dagen in het ziekenhuis liggen, dat was vroeger zo lang. Ik heb nog een dagje onder de blauwe lamp gelegen, omdat ik geel begon te worden. Verder deed ik het heel goed als baby. Mijn broertje was ook een doehetzelfthuisbevalling. De huisarts was te laat, dus heeft mijn vader mijn broertje opgevangen. Maar hier ging ook alles goed. En mijn dochter lag ook in stuit, alleen had ik de keuze ks of natuurlijke bevalling en ik heb gekozen voor een ks. Dus weet niet hoe een natuurlijke bevalling gegaan zou zijn. Maar ook wel toevallig dat mijn dochter ook in stuit lag.