Ik verzwijg het niet zeg het alleen wat later . plus dat hij mij toch altijd al door heeft en het uitloopt op grappige situaties.. juist omdat ik er zo slecht in ben.. mijn man snapt alleen soms mijn aankopen niet zo goed of waarom bepaalde dingen zo duur moeten zijn... je hebt al een zonnebril waarom nog 1 etcetc...
Ik kan prima liegen en als het écht nodig is doe ik het ook (sommige situaties op het werk). Thuis eigenlijk nooit. Soms verzwijg ik weleens iets (dat ik wéér nieuwe kleren voor de kids heb gekocht), maar dat is meer omdat ik er niet altijd aan denk. Plus het feit dat mijn man alleen in het weekend thuis is, dus als hij thuiskomt nemen we de belangrijkste punten van die week door. Als iemand iets vraagt krijgt hij/zij wel altijd eerlijk antwoord.
Ja regelmatig. Mijn oudste is heel rechtlijnig en om hem iets essentieels aan te leren zeg ik altijd dat dat de wet is. Anders weigert hij het op te pakken. Gister nog een serieus gesprek met de juf van jongste, toen kwamen mijn zoons binnenvallen met de vraag waar het over ging. Ik zeg gelijk: "over de nieuwe trui van juf X, ik vind hem zo mooi dat ik wil weten waar ze hem heeft gekocht!" De juf keek me stomverbaasd aan dat ik dat direct en met poker face uit mijn mouw schudt. Kinderen hoeven niet te weten dat ik hun toekomst bespreek op de school. Vroeger gebruikte ik het kunnen liegen om achter dingen te komen of mensen naar mijn hand te zetten. Ben er niet trots op maar ik kan het feilloos.
Leugen om bestwil lukt nog net (deze schoenen waren in de aanbieding *rollende ogen*) maar verder ben ik er onwijs slecht in haha. Ja voor de grap lukt het misschien net, maar ik moet vaak lachen haha. Voor persoonlijk gewin kan ik niet liegen, hou ik niet van en het komt ook niet eens in me op eigenlijk
Ik kan goed liegen. Dat komt handig uit als het gaat om verrassingen en cadeautjes. Dat betekent echter niet dat ik graag of veel lieg. Integendeel, ik ben meestal tot op het botte af eerlijk. Liegen over aankopen zal ik ook nooit doen, maar ik ben ook zo slecht in winkelen dat mijn man eerder trots is dan boos als ik eens iets duurs koop.
Dat doe ik dan weer wel regelmatig inderdaad. Als ik met iemand in gesprek ben en de kinderen vragen waar het over gaat (idd, gesprek met oma, juf etc) wil ik nog weleens onzin verkopen. Ze hoeven niet alles te weten Tja, en over Sinterklaas lieg ik glashard al een paar jaar
Niet. Als ik lieg word ik knalrood! Maakt niet uit of het om grote of om kleine dingen gaat. Zelfs over mijn shopgedrag kan ik niet liegen .
Ik kan absoluut niet liegen.. Krijg meteen een rode kop en ben vevokgens heel bang dat het uit gaat komen. Daarbij heb ik een geheugen als een zeef, dus als ik heb gelogen kan het best zijn dat ik hetzelfde vehaal de volgende keer anders vertel omdat ik niet meer weet wat ik de vorige keer verzonnen heb. Als het om kleine dingen (grapjes) gaat, schiet ik meteen in de lach of ik heb een grijns van oor tot oor waarmee ik mezelf verraad. Dus nee, geen pokeren of vreemdgaan oid voor mij.
Ik kan heel slecht liegen. Als het een leugentje is om iemand voor de gek te houden ga ik giechelen en blozen. Als ik glashard iets probeer te ontkennen ga ik stotteren en blozen. Als ik ergens omheen probeer te draaien, praat ik mezelf binnen de kortste keren vast (en ja, dan ga ik blozen).
Ik heb een olifantengeheugen en kan echt heel goed liegen. Soms heel handig. Mijn grootste geheimen gaan dus ook nooit uitkomen zonder dat ik het zelf opbiecht. Trots ben ik er niet op. Geloof ontzettend in karma en heb 2 jaar terug bijna al mijn leugens opgebiecht aan mijn partner en familie.
Ik heb in mijn jeugd heel veel gelogen en heb mezelf daardoor enorm in de nesten geholpen. Ik denk dat ik nu nog wel kan liegen, maar ik doe het eigenlijk nauwelijks meer. En als ik het doe, voel ik me zo rot dat ik dan zeg: wat ik net zei hea? Dat is niet waar. Het zit zo en zo.
Liegen en verassingen bewaren kan ik echt niet. Ik ben 1 grote flapuit waardoor ik alles zeg zonder er ook maar goed over na gedacht te hebben. behalve sinterklaas. Die kan ik nog volhouden
Niet heel vervelend bedoeld, maar hoe is bovenstaande dan een leugen om bestwil? Is toch voor persoonlijk gewin? Neem tenminste aan dat je niet gedwongen werd die schoenen te kopen? Ik kan totaal niet liegen, dingen verzwijgen trouwens ook niet behalve zoals een aantal hier voor mij ook zeiden: de kinderen hoeven niet alles te weten. Hoewel ik vaker zeg dat het ze even niets aangaat dan dat ik er een draai aan geef. Ik ben altijd bang dat ik mijn leugentje niet zal onthouden en dus alsnog door de mand val.