En dan bedoel ik in zijn algemeenheid. Ik besefte me opeens dat ik hier enorm veel mee te maken heb. Al jaren eigenlijk. Bij bijna alles wat ik doe. Mensen hebben altijd wel een oordeel of een mening. Meestal heb ik er lak aan hoor. Maar ook ik ben geen robot en trek me soms wel dingen aan. Ik weet natuurlijk dondersgoed dat ik niet perfect ben maar als iemand heel negatief doet over iets waarvoor ik mijn best doe, dan valt me dat op kwetsbare momenten toch zwaar. hoe gaan jullie daarmee om? Voorbeeld: na de bevalling van onze vierde de opmerking van mensen dat we wel het toppunt waren van een gezin dat niks meer voor zichzelf overhoudt. Alleen maar praktische bezwaren noemen enz. Ja verdomme natuurlijk is het zwaar maar we zijn oprecht gewoon blij met onze situatie. En al die obstakels moeten we zelf ervaren toch? Of zojuist ook. Heb een hotelovernachting samen met oudste zoon geboekt. Hij is pas 5 maar hij wil dit zooo graag met z'n moeder. Helemaal het idee dat dat bijzonder is en dat we samen frietjes eten, filmpje kijken, samen in een groot bed slapen en ontbijt op bed nemen. Ja tuurlijk kan dat thuis ook. Maar dat is toch anders met 3 jongere kinderen die wat nodig hebben. Dan kan ik toch niet even wat tijd met mijn oudste doorbrengen op een manier waarop ik wil? Het was zoon zijn idee. Man moedigt dit aan. Maar krijg alleen domme opmerkingen als ik dit heel enthousiast vertel aan mijn naasten. Echt super negatief. Terwijl ikzelf zo positief ben. En dit ook gewoon bespreek thuis. Maar opmerkingen over mijn dochter die pas 5 weken is en dat ik mijn wederhelft 'laat zitten' met drie jonge kinderen valt me toch zwaar. Tuurlijk is het niet mijn intentie om de hort op te gaan (al is dat wel, is dat dan ook zo gek?) maar ik wil gewoon even wat QT met de jongen die zoveel aanpassingen in zijn jonge leven moet doorstaan en binnen 3 jaar dus 3 jongere siblings kreeg. Bah, ik word bijna boos als ik hoor dat dat eigenlijk niet kan. Is dat zo raar dan? Is dat zo? Ik dacht van niet. Waarom trek ik me dat aan? Waarom zo negatief? Hoe gaan jullie met negatieve dingen om? Ik merk aan mezelf dat ik steeds meer moeite heb met negativiteit en steeds lastiger denk 'fuck it'. Ja ik denk het wel, maar ik blijf ermee rondlopen en dat kost me onnodig veel energie.
Hoezo hebben mensen daar zo'n negatieve mening over en nog meer, waarom vinden ze dat nodig om met jou te delen Als je man en jij daar beide achter staan, dan is dat toch goed. Einde, daar heeft de rest niks mee te maken! Ik zou dat soort dingen heel slecht trekken en het me heel erg aantrekken. Vooral als het mensen in mn eigen omgeving zijn. Wat anderen vinden die verder van me af staan kan me vrij weinig schelen. Maar als het gaat om wat collega's/vrienden, familie etc ervan vinden dan trek ik me dat behoorlijk aan en ga twijfelen aan mezelf. Ben ook een pleaser en wil aardig gevonden worden. Ook al gaat het stukken beter dan jaren geleden
Je moet vooral doen, waar jijzelf u goed bij voelt. De enige 2 voor wie het moet werken is voor u en uw man. Ik heb over sommige keuzes van anderen ook wel eens een mening maar zeg daar niets over, dat is gewoon eens denken van oei dat zou ik niet doen, dus ik hou dat gewoon voor mijzelf. Ik hoorde bijvoorbeeld eerder de andere kant op. Jullie doen als koppel niets meer, ik vind dat je daar echt tijd moet voor maken. Ik zou mijn kinderen naar de opvang doen hoor, als je eens een extra dag terug thuis bent. Je bent meer dan alleen moeder e ..... Tja ik was daar meestal niet zo gevoelig voor. Tenzij het kwam van mensen die enorm veel hulp kregen van familie en vrienden. Die vergeten wel eens dat het allemaal makkelijk zeggen is als je altijd wel een grootouder hebt die 1 of meerdere wil bijhouden.
Ik kap dat soort mensen af en na meerdere keren hoef ik ze ook niet meer te zien. Ik accepteer dat soort gedrag niet meer, als ze niet normaal kunnen doen en hun (vaak jaloerse!) opmerkingen voor zich kunnen houden, geef ik ze ook geen ruimte meer voor zulke opmerkingen. Als man en ik het samen afspreken heeft helemaal niemand daar wat van te vinden. Het gaat om ons gezin
Ik ben het super eens met jullie maar merk ook dat ik me op sommige momenten wat 'kwetsbaarder' voel (bijv tijdens zwangerschap of na het krijgen van een baby) en dan trek ik me dat zó aan dat de halve lol er dus voor mij af is en ik serieus ga twijfelen of ik er wel goed aan doe. Ja, tuurlijk ben ik op andere momenten wat stabieler en kan ik er misschien meer lak aan hebben, maar omdat ik dit dus ook hoor van mensen die dichtbij staan trek ik me dat aan. Dat wil ik eigenlijk helemaal niet. Ik steek gewoon die denkbeeldige middelvinger op!
Dat moet vast een boeking voor een maand zijn als mensen zulke dingen gaan roepen . En verder, als je naasten zo negatief zijn, even afstand nemen. En daarmee bedoel ik echt niet dat je het contact zou moeten verbreken en dat soort dingen. Maar wel dat je incalculeert hoeveel energie zo'n contactmoment je kost en hoeveel energie je beschikbaar hebt en daar in wil steken. Onvoldoende energie? dan kun je best even wachten met een nieuwe afspraak.
@Nina Sanders ik vraag mij af of je man dezelfde opmerking gekregen zou hebben als hij dit met de oudste zou doen… Ik kan nooit zoveel met dit soort opmerkingen, er is toch altijd iemand die een andere mening/oordeel heeft, dus eigenlijk is, wat je ook doet, nooit goed. Het zou alleen fijn zijn als mensen eens enthousiast voor je kunnen zijn en hun mening eens voor zich kunnen houden.
Zo afhankelijk van de persoon! Ik vind het overigens echt een tof idee. Hier is de top wel de "VIER?!?!" En ben recent meer gaan werken en van baan veranderd. Dus dat is ook vaak punt van kritiek.
Snap ik helemaal hoor, vooral ook dat de lol er dan eigenlijk al een beetje vanaf is. Ik snap ook echt niet waarom mensen altijd denken overal wat van te moeten vinden.
Ja en ik doe dat dus he? Ik heb me heel lang druk gemaakt over zulke opmerkingen (en doe ik nog wel), maar zeg er tegenwoordig rustig wat van hoor. Dat ze niet moeten oordelen als je niet in iemands schoenen hebt gestaan of ik vraag of ze niet hebben geleerd dat als ze niks aardigs kunnen zeggen, ze beter niks kunnen zeggen.
Ik vind dat echt badass want hoe kil en ijskoud ik kan zijn (vraag mijn man haha), vind ik het dus wel lastig om met mijn mond vol tanden te staan en zo persoonlijk, Tsja.. dat raakt me ik klap dan helemaal dicht..
Het denken is 1 ding, maar wat er vervolgens uit je mond komt is een tweede. En zijn ook 2 verschillende dingen! Je hebt denkt al snel een mening ergens over, opzich prima, maar houd die lekker voor je. En zeker op zo'n idee als een nachtje weg, reageer dan gewoon positief! Het idee is leuk, ouders staan er beide achter, kind komt er zelf mee. Super leuk dan toch! En wat je er verder van denkt houd je maar lekker bij je. Overigens vind ik het idee super leuk! Dus zeker gaan doen! En ook echt van genieten! Ook van het vooruitzicht Al wat gepland? En weet niet of hij het leuk vind, maar misschien ook een zwembad erbij?
Lief. Je reactie. Ja volgende week. Met de trein (vindt ie geweldig) midden in de bossen. We houden van wandelen. Idd zwemmen en een themakamer (bibliotheek) waar hij z’n ogen uitkijkt. Verder wel een bad met Rituals producten voor mams als hij slaapt want hee, even relaxen. De volgende dag lekker ontbijten
https://www.365dagensuccesvol.nl/blogs/negatieve-mensen/ misschien kun je hier iets mee? En daarnaast: zodra je kop boven het maaiveld uitsteekt hebben mensen een mening over je. Die mening zegt meer over hen dan over jou.
Klinkt suuuuper. Mag ik vragen hoe het heet? Ik ben in juni een nachtje met mijn zoon (toen 3,5j) naa Utrecht gegaan. Met de trein en bus, overnachting in Nijntje Kamer vd Stayokay, bezoek nijntje museum en pannenkoeken eten aan de gracht. Het was echt suuuuuper. En echt bijzonder om zo samen er uit te zijn. Heel veel plezier samen.
Ik vind zulke dingen ook lastig. Ga snel aan mezelf twijfelen als andere mensen opmerkingen maken (en dan vooral mensen die dichtbij staan). Ik ga dan mezelf helemaal verantwoorden etc. Of ga bevestiging vragen aan mijn moeder Ik vind het trouwens een super leuk idee! Ik vond het vroeger echt zo geweldig als ik alleen met mijn moeder iets ging doen. En als jij en je het beide prima vinden dan voor lekker doen!
Haha dat heb ik ook niet in 1x geleerd hoor en het lukt me ook niet altijd, maar heb de afgelopen jaren best wel veel shit over mij heen gekregen, terwijl ik een heel nare periode heb gehad qua mentale gezondheid en sindsdien kan ik er gewoon echt niet meer tegen.