Zijn er meer dames die het volgende herkennen: Vandaag 27 weekjes zwanger alweer en ik kijk zo uit naar het moment supreme. Ik ben in tegenstelling tot bij mijn eerste bevalling helemaal niet bang en kan juist niet meer wachten totdat de bevalling word ingezet. Ik heb na mijn eerste bevalling het gevoel gehad dat ik niet genoeg heb kunnen genieten (ivm preeclampsie ziekenhuisopname en ingeleide zware bevalling). Als ik er aan terug denk het moment dat mijn meisje geboren werd ik totaal niet benieuwd naar haar was, maar alleen (totaal gedrogeerd) blij was dat het allemaal voorbij was. Nu wil ik zo graag wel kunnen genieten van het moment en mijn mannetje dichtbij me houden als dat gaat. Ik voel me soms ook een beetje schuldig dat ik dat niet bij mijn dochter heb gehad, alsof ik haar tekort heb gedaan. Ik kijk er nu iig wel ontzettend naar uit en laat angst en beslissingen van anderen niet de overhand nemen... Moest het even kwijt.
Dit is mijn eerste en ik ben ook niet bang (tot nu toe nog niet) En kijk en ook juist erg naar uit!,, En meid ik snap wel een beetje dat je je schuldig voelt maar jij kon er ook niks aan doen!, Je hebt daar ook niet voor getekend!,,Plus ik ga ervanuit dat je nu onzettend veel van je meisje houd!, Toch een dikke knuffel!
Ik kijk er ook erg naar uit! Bij de eerste was ik erg zenuwachtig voor de bevalling, nu denk ik: kom maar op!
OH! ik vind het zo fijn dat je dat heir neergezet hebt. ik heb ook en zware bevalling gehad met vergiftiging en eclampsie. was ook compleet stoned na de bevalling en ook blij dat het over was. ik had de eerst uren helemaal geen zin om me met haar bezig te houden. iets waar ik me ook nog steeds schuldig over kan voelen. toen ik erachter kwam dat ik weer zwanger was, had ik ook zo'n zin om te bevallen en dan proberen alles zelf zonder medicatie te doen, zodat ik het allemaal helder kan meemaken.
Hier kijk ik er ook al naar uit...dit is ons eerste kindje Ben ook niet bang voor de bevalling. Dus laat maar komen hihi
Hoi Ukkie2 Het doet me goed te horen dat er meer dames zijn die dit herkennen. Het is zo erg vind ik dat ik hele stukken kwijt ben van de bevalling en dat er weinig "magisch" aanwas. Laten we er samen voor duimen dat de volgende keer het anders mag gaan.
hier ook een drama eerste bevalling gehad, kan me er ook niet veel van herinneren maar van wat ik wel nog weet is dat geen pretje was. Dat me zoontje op me borst gelegd werd heb ik het niet eens door gehad was helemaal van de wereld. Daarna door naar de ok omdat me placenta niet los liet. Maar voel me nog steeds mega schuldig dat ik niet meer interesse in het zoontje had door de hele bevalling. Nadat ik een beetje bij was wilde ik meteen naar hem toe. Moet zeggen dat ik heel dubbel ben over de bevalling, aan de ene kant kijk ik er heel erg naar uit om onze kleine meid in het echt te mogen bewonderen en bij ons te hebben. En denk ook laat de pijn maar komen heb het er dubbel en dwars voor over. Maar aan de andere kant ben ik ook wel bang dat het precies het zelfde zal gaan als de vorige keer of erger. Hoop dat dat wel een beetje weg trekt. maar goed joh dat je er zo tegen over staat!!! hoop echt dat het allemaal mee zal vallen en dat je er nu wel op en top van kan gaan genieten!!!