Goedemiddag dames, Onze dochter van 3 jaar en 8 maanden is sinds een aantal dagen erg gemeen en dwars tegen mij. Van willen slaan, knijpen en bijten naar echt gemene dingen zeggen. Ze hangt normaal gesproken erg aan mij en ondanks dat we soms lekker kunnen botsen, herken ik dit gedrag écht niet van haar. Het maakt me verdrietig en het lijkt wel alsof ze hierop uit is. Ze is erg gevoelig. Kan het zijn dat ze de bevalling aan voelt komen en daar op deze manier op reageert? Ben benieuwd of er iemand is met een soortgelijke ervaring. Zo ja, hoe heb je dit aangepakt?
Ik heb geen ervaring maar het klinkt wel alsof ze reageert op de naderende bevalling. Ze weet natuurlijk dat er een baby aankomt, en jij bent zelf misschien ook wat meer in jezelf gekeerd zo op het einde van je zwangerschap. En dan probeert ze op een negatieve manier aandacht voor zichzelf op te eisen. Wel begrijpelijk vanuit haar standpunt bekeken. Je kunt er misschien met haar over praten. Als je duidelijk kunt maken dat je begrijpt dat ze het moeilijk heeft met de nieuwe baby heeft ze wellicht een minder onaangename uitlaatklep.
Niet zwanger, maar wel een zoontje in de leeftijd als jouw dochter. Ik herken het dwars zijn wel. Soms is het een paar dagen helemaal mis en daarna weer dagen goed. Dus of het met de zwangerschap te maken heeft... Succes iig, er gaan spannende weken aan komen voor jullie!
Mijn dochter is ook van oktober 2013 en ik heb gemerkt dat ze het zeker aanvoelen! Gelukkig was de ervaring hier niet negatief. Op vrijdag heeft ze zeker 10 keer gezegd dat ik ging bevallen. Hiervoor had ze het nog nooit benoemd. Gezegd dat ik wel ieder moment kon bevallen (40.2 weken) maar dat het ook nog 2 weken kon duren. Maar nee, ze was er echt van overtuigd. Ik had nergens last van dile dag. Uiteindelijk begonnen 's avonds mijn weeën en is mijn dochter om 00.50 uur geboren. Ze zat er dus 50 minuten naast O ja, en de opmerking die ze de volgende ochtend maakte: " ik zei het je toch mama. Volgende keer maar naar mij luisteren hè?" Lastig om te zeggen wat je kunt doen. Zou het in ieder geval bespreekbaar maken en houden. Voor haar gaat er natuurlijk ook heel veel veranderen. Ik zou proberen om daar ook al duidelijkheid over te geven aan haar. (Bijv. Dat je in het begin minder tijd hebt voor haar, jij op bed ligt, nog niet alles kan, baby's veel huilen enz). Misschien laat ze dit gedrag zien uit angst voor wat komen gaat?
Heel herkenbaar. Mijn dochter was 3,5 toen mijn middelste geboren is. En aan het einde van de zwangerschap was ze echt vervelend. Ik kon bijna niet meer lopen door bekken instabiliteit en zij ging dan naar zolder, terwijl dat niet mocht. Na de bevalling was het eigenlijk gelijk over.
Bedankt voor jullie verhalen en ervaringen tot nu toe! Ik heb er met haar over gesproken en ze geeft aan dat ze bang is dat ik straks geen tijd meer voor haar heb en dat ik haar broertje liever zal vinden dan haar Arm kind! Ze schommelt dus tussen mij de allerliefste moeder van de hele wereld vinden en zich gigantisch tegen me afzetten.. Ik hoop maar dat het gauw over is!
@Schuurpapier; lastig hè? Nog een tip: plan alvast een "uitje" met haar alleen. Ligt er natuurlijk ook aan hoe het allemaal gaat na de bevalling. Ik ben samen met mijn dochter na 1,5 week even naar de kinderboerderij geweest. Dit hadden we voor de bevalling al afgesproken. Verder zorg ik ervoor dat ik sommige dingen samen met haar doe en dit ook benoem. Bijv: we gaan nu samen boekje lezen. E moet even in de box wachten. Zo heeft ze ook even de volle aandacht van mama en weet ze dat niet alles om E draait.
Ah lastig idd. Ik vind bijna kleuters best vermoeiend maar toen ik hoog zwanger was reageerde onze oudste daar ook op, al was die toen pas twee. Ik heb bewust de eerste weken elke dag twee exclusieve momenten voor de oudste gepakt en dan de baby ook even demonstratief naar papa. Dat werkte hier heel goed, even die extra bevestiging dat ze in.beeld was
@Koekie1 Op zich een goed idee, maar niet voor mijn dochter Die pint zich er dan zo aan vast, en gezien ik nog niet weet hoe snel ik me daar weer fit genoeg voor voel + borstvoeding, durf ik nog niks in te plannen. Uiteraard wel wanneer ik aanvoel dat dat wel kan. Ze onthoudt alles en heeft een groot rechtvaardigheidsgevoel. Als ik niet in staat ben om het na te komen, zal ze het persoonlijk opvatten @Katenhond Ja zeker lastig! Ik heb haar al wel voorbereid dat ik even niet zo actief zal zijn in het begin, maar ook juist wat ik wél kan, zoals boekje lezen e.d.
@Schuurpapier; ja, dat snap ik. Mijn dochter onthoud ook alles. Het staat er misschien een beetje raar, maar ik had de dag ofzo niet afgesproken. Meer van: "als de baby er is en mama kan wat meer dan gaan we samen naar de kinderboerderij". Vorige keer zat ik onder de hechtingen en duurde het erg lang voor ik weet aardig mobiel was. Deze keer was een meevaller
Er gaat zoveel veranderen, dus het is logisch dat ze daarop reageert. Ik zou ook erg uitkijken met wat je zegt/belooft. Mijn dochter heeft er een klein trauma aan over gehouden dat ik zei:"ik moet even naar de dokter, en ik ben zo weer terug". En toen moest ik plotseling opgenomen worden. Na de bevalling heb ik 5 dagen in het ziekenhuis gelegen. En toen haar broertje een paar dagen thuis was, moest hij weer opgenomen worden. Dus toen was mama ook ineens weer weg. Dat heeft veel indruk gemaakt. Toen ik ruim een jaar later zwanger was van de 3e, vertelde ik dat ze weer een broertje of zusje zou krijgen. Haar reactie was huilen en vragen of ik dan weer weg zou gaan.... slik....