Situatieschets: Wij wonen momenteel met drie kleine kinderen in een woning dichtbij het centrum van een stad. De buurt is supergezellig en het centrum en park zijn vlakbij. Ons huis is erg sfeervol en ik voel me er erg thuis. Echter, het is een bovenwoning, dus we hebben geen tuin en de woning is ook niet ruim. Onze kinderen zijn nog klein (de oudste is vier). Nou hebben wij de optie om een ander huis te huren. Het is een groter huis en er is ook een grote tuin. Echter, de buurt is niet helemaal mijn buurt (beetje saai, minder jonge gezinnen) en het ligt ook wat verder weg van het centrum. Ook betalen wij twee keer zoveel huur dan we nu doen. Ik merk dat ik het erg lastig vind om ons huidige huis op te zeggen, maar heb het idee dat dit echt alleen maar bij mij ligt. Ík vind de buurt leuk en ík ken hier veel mensen. Ook ben ik een beetje een gewoontedier en laat ik gewoon moeilijk iets achter waar ik me zo lang goed bij hebt gevoeld, merk ik. Voor de kinderen is het huis met de tuin fantastisch. Veel meer ruimte en veel meer vrijheid. Het is nog steeds dicht bij de school van de oudste, is dus niet ver van alle vriendjes en zij geven maar weinig om de buurt denk ik. Wie oh wie heeft ervaring met een verhuizing die hier op lijkt? Wat is wijsheid? Was het uiteindelijk een goede keuze om wel/niet te verhuizen en waarom? Zeker omdat het nieuwe huis veel duurder zal zijn, was het dit waard?
Hoewel ik echt heel erg van ruimte en vooral van een tuin houd, zou ik wachten tot er iets voorbij komt wat echt goed voelt. Dubbele huur is wel erg veel voor een woning die niet goed voelt...
Het hangt er een beetje vanaf wat de andere opties in de toekomst zullen zijn.... zijn de huizen die je wél zou zien zitten een stuk beter van huur? Of is dat gewoon wat het is? Denk je dat er een betere optie gaat komen? Als dat zo is - dan zou ik wachten. Verdere vragen die in me opkomen: Hoever is het van je huidige buurt? Want over mensen 'kennen' in de nieuwe buurt: Zeker met jonge kinderen maak je wel sneller contact. Ook als er al vriendjes van de oudste wonen.. En tot slot : verandering en loslaten is ook gewoon eng...
Ik heb alleen ervaring met een beetje soortgelijks. Wij woonden in een bovenwoning in een grote stad en zijn naar een rijtjeshuis gegaan in een middelgrote plaats. De reden was de tuin want verder gingen we er qua oppervlakte op achteruit. Maar het waren beiden koopwoningen. Ik kan niet zeggen dat ik spijt heb van deze verhuizing, we zijn inmiddels aardig ingeburgerd hier maar ik mis nog altijd de sfeer uit de stad waar we eerst woonden. De tuin die we nu hebben is op zich heel fijn maar eerlijk, onze kinderen spelen er niet zo veel in als gedacht. Ze willen toch altijd weer naar een speeltuin in de buurt of naar het bos of het strand. In de straat laat ik ze ook nog niet alleen spelen want er rijden hier continue auto’s en we zijn omgeven door water. Moraal van mijn verhaal, ik zou als ik jou was dus alleen verhuizen als je er op genoeg punten écht op vooruit gaat. Ik krijg die indruk eerlijk gezegd niet uit jouw verhaal en dan zou ik het niet doen. Dan komt er nog iets beters op jullie pad denk ik dan.
Als ik dit lees denk ik: Wachten. Tot Er iets komt wat je wel echt graag wil. Oke, niet fijn geen tuin. Maar je hebt het gered zonder tot nu toe. Park in de buurt, en fijne buurtgenoten is echt wel top.
We wonen nu nog in een appartement, veel overlast niet een buurt waar we onze zoon willen laten opgroeien, we wouden graag na een andere buurt hier in de stad toe. Alleen zijn er geen betaalbare huurwoningen momenteel of te klein. Wij hebben besloten voor nieuwbouw buiten de stad te kiezen in een dorp. Woning met tuin en wonen veel gezinnen in het dorp en alle voorzienigen zijn er. Vind enorm spannend maar heb er ook zin in en dit voelt goed dat ia belangrijkste. Een andere nieuwbouw in stad hadden we (gelukkig!!) niet gekregen!
Wat fijn al die reacties. Bedankt! Duidelijke standpunten die ik zeker mee ga nemen in de overweging Gelukkig mogen we ook nog een keer gaan kijken voordat we de keuze maken, dus misschien voelt het dan ook anders…
Hier sluit ik me helemaal bij aan. Voor mij zouden twee keer hogere kosten, saaiere buurt en verder weg van het centrum voldoende redenen zijn om het huis aan ons voorbij te laten gaan. Hier niet in exact dezelfde situatie gezeten, maar dit is ons tweede gezamenlijke koophuis en in onze zoektocht naar ons eerste en huidige huis zeker ook getobd op oppervlakte, tuin, locatie etc. Als we nu nog langs bepaalde huizen rijden die we toen in overweging namen zijn we zo blij dat we daar geen ja tegen hebben gezegd. Succes met het maken van een besluit!
Deze ervaring hebben wij ook, soortgelijk verhaal, van stad naar dorp, van flat naar vrijstaand met grote tuin. Ik zou het niet doen als ik jou was.
Qua huurwoningen is dit wel wat het is inderdaad. Goedkoper wordt het niet, er komt zeker geen betere huurwoning voorbij en buiten de stad willen we momenteel niet, want ik begin volgende week aan mijn master en de kinderen gaan daar in de buurt naar de opvang/school. Mijn master duurt een jaar. Daarna willen we gaan kijken waar werk is en uiteindelijk kopen (mocht de markt eens instorten) Deze huurwoning is dus ook niet voor altijd. Wat betreft de buurt: het is niet ver van waar we nu wonen (zo’n 10 minuten fietsen) De woning is echt ook ideaal en precies wat we zoeken, maar ik mis daar de roerigheid van de stad een beetje denk ik. Misschien is dat ook een kwestie van wennen? Ik gun het de kinderen echt enorm dat ze lekker naar buiten kunnen en ook als er vriendjes komen spelen. De huurwoning niet nemen voelt dan ook een beetje alsof ik dat de kinderen ontzeg, want, eerlijk is eerlijk, ík ben gehecht aan de huidige situatie. Mijn man heeft overigens nergens last van en verhuist zonder problemen. En je laatste opmerking: ❤️
En nog een punt: in onze huidige woning heeft de benedenbuurvrouw last van onze kinderen. Onze woonkamer is boven haar slaapkamer en wij zijn altijd vroeg wakker terwijl zij graag uitslaapt. Ik ben dus veel bezig met het beperken van het geluid in de ochtend en daar ben ik ook wel klaar mee. Het is, als ik mijn punten zo teruglees, echt een lijstje van voors en tegens van in de stad wonen met gezin vrees ik….
Dit maakt de situatie dubbel: Enerzijds zeg ik: Tja - wacht dan nog maar even af, wil je nog wel investeren in een andere woning (het hangt er ook vanaf hoe het huis eruit ziet qua vloeren etc) ... anderzijds: Nu je kinderen klein zijn is deze woning die je nu ziet ideaal. De rust (van het niet storen van iemand anders) - de tuin, mogelijk ook de rustigere straat qua veiligheid als ze wél buiten de tuin gaan spelen.. De ruimte binnen- ook met meerdere vriendjes mogelijk straks over de vloer als ook de 2e naar school gaat... En het ís dan misschien voor een paar jaar, en dan weet je wél waar je je koophuis wilt hebben. In de drukte - of blijkt de iets rustigere buurt toch wel fijn? Over de drukte van een stad; ik kom uit een dorp..dus heb dat gevoel weer helemaal niet. Dus wat dat betreft ben ik geen goede adviseur. Ik heb gemerkt dat een half uur rijden van een vorige woonomgeving best ver is - toch een heel nieuw leven - maar 10 minuten fietsen - en zéker met dezelfde school voor de kinderen -maakte voor mij het verschil eigenlijk niet zo groot wat dat betreft.
Toen wij een ander huis zochten ivm zwarte schimmel (rioolpijp afgebroken in de wand na 8 maanden (!) was dat een keer gefixt, mja houten benedenvloeren) was er al tijden niks vrij gekomen. Momenteel is t nog steeds extreem schaars wát er vrij komt en als t dan ook nog een beetje in de buurt moet komen van wat we zouden willen hebben is het helemaal droevig. Was er dan zowaar eentje waren er nog 600+ anderen met je, of kwam er een urgentie geval tussen. Eisen waren niet eens zo gek hoog, 3 slaapkamers, 2 wc's en een tuin in een bepaalde wijk (ontzettend grote wijk). Uit ellende hebben wij gekocht, toevallig mazzel ook dat we deze woning tegen waren gekomen. Het is dan wel een opknapper maar goed, geen zwarte schimmel en het dak is prima dus de rest kan in rustig tempo. Overigens sta ik gewoon ingeschreven voor een huurwoning nog altijd. Mocht er ooit een moment komen dat man en ik t niet meer met elkaar zien zitten heb ik inschrijfjaren ipv dat ik nog eens 8-9 jaar moet wachten op iets wat er op lijkt en nog betaalbaar is aangezien je ook geen urgentie hebt tenzij je elkaar letterlijk de tent uit vecht. Zo bij een vriendin gezien, die zat ineens noodgedwongen met twee kinderen bij dr ouders 10 hoog waar eigenlijk helemaal geen plek voor was. Dan maar gewoon inschrijven om DAT scenario te voorkomen. Ergste geval gooi ik langdurig 10,- in t jaar weg, jammer dan. Tuin is ondenkbaar met mn dochter. Niet alleen voor t spelen maar ook voor moestuintje, badje etc. Die krijg je amper binnen als t aan haar ligt. Speeltuin is leuk en letterlijk naast ons huis, maar ik heb 2 handen en zij heeft geen enkele vorm van vreemdelingenangst vooralsnog plus het stikt van de sloten en zij doet qua ondernemendheid en avontuur opzoeken niet onder voor een knul.
Wij hebben het gedaan. En ooh wat heb ik achteraf spijt gehad, en nog steeds. Ik had liever gewacht op een andere kans. Zolang de kinderen zo klein zijn heb je niet veel nodig. Succes!
Ik kan niet echt inhoudelijk reageren op het veranderen qua type huis/tuin, maar wel qua buurt. Heb zelf jaren in de stad gewoond maar nu al weer een hele poos in een dorp. De reuring is hier ver te zoeken haha Maar eerlijk? Ik zou niet terug willen nee. Het was leuk om een etage op 3 hoog te hebben, zodat we naar beneden konden kijken naar mensen die er liepen of naar de kat van de benedenbuurvrouw als ie weer eens op een muis probeerde te jagen Maar voor ons was daar ook wel alles mee gezegd. En wat je zo vaak hoort van mensen uit de stad: ''maar mis je het dan niet dat je niet zomaar even eten af kunt halen/ in een restaurant kunt eten?". Nou, nee! Sterker nog: juist toen we in de stad woonden deden we dat haast nooit, omdat we zo dichtbij woonden dat we sneller klaar waren als we zelf wat in elkaar flansten haha Nu we er niet meer wonen is het juist leuk om weer eens naar een restaurant te gaan in de stad. En qua winkels hoef ik ook echt niet terug: we hebben hier alles! En bovendien staan er in de stad heel veel panden leeg, al dan niet door corona. Maar goed, lang verhaal kort.. een ander kan wel zijn/haar visie geven op hoe het voor hem/haar was, maar wat voor hen geldt, hoeft nog niet voor jou te gelden en ik denk daarom dan ook dat je jezelf beter wat vragen kunt stellen zodat je meer helderheid krijgt voor jezelf: - waar haal je voldoening uit qua woongenot? - wat denk je te gaan missen als je niet meer in het centrum woont? - wat mis je waar je nu woont? - die reuring waar je over spreekt, wat versta je daar onder? Want reuring kan ook zijn het aanwaaien van vrienden, dat kan natuurlijk ook heel goed in een dorp/ buitenwijk. Zijn vast nog wel meer vragen te bedenken. Deze vragen gelden natuurlijk net zo goed voor de andere gezinsleden! Zet de antwoorden op een groot vel, laat ze bezinken en je kunt waarschijnlijk weer even verder met nadenken over wat voor jUllie belangrijker is. PS: m'n zus woont met haar nog net geen 5-jarige ook op een bovenwoning en begint het afgelopen half jaar toch wel na te denken over een huis met tuin nu hij ouder wordt.
Wij zijn van een kleine woning met een o zo gezellige en vriendelijke buurt naar een groot nieuwbouw huis gegaan met een minder leuke buurt! Maar dat weet je niet van te voren. Ik was blijer in me kleine huisje en kids met een fijne buurt dan nu in me grote mooie nieuwe huis. als ik mijn nieuwe huis op de oude buurt kan plaatsen doe ik het vandaag nog haha
Wij hebben wel een tuin, aan de achterkant een heel grote zelfs, maar de kinderen zijn er zelden. Zullen ze wel van mij hebben dan, want mijn ouders zijn destijds speciaal ivm kinderwens naar een vrijstaand huis met enorme tuin gaan wonen, maar ik zat altijd binnen Als kind wilde ik altijd dolgraag in een flat wonen, leek mij altijd zo gezellig! Het dakterras vinden onze kinderen wel weer geweldig trouwens. Ik denk dus niet dat ik het zou laten afhangen van tuin of geen tuin, je thuisvoelen in een wijk is ook heel belangrijk voor mij.