Als ik mijn kindertijd al overleefd had, dan waarschijnlijk dood gebloed bij een extreem premature bevalling. En door een zwakke baarmoederhals zouden al mijn kinderen dood geboren zijn.
Ik was waarschijnlijk een week ofzo na mijn geboorte overleden Toen ik een paar dagen oud was meningitis en waterhoofd gekregen en heel slecht gelegen. Maar aan de andere kant: misschien had ik wel geen meningitis en waterhoofd gekregen omdat ik waarschijnlijk ben aangestoken door de kraamhulp en die hadden we dan niet gehad
Ik zou op m’n 18de dood geweest zijn, heb een geperforeerde meckels divertikel gehad. Had ik dat wel overleefd had ik dood gegaan een jaar later aan een geperforeerde appendix met daarna een leverabces.
Maar dat gemiddelde komt vooral door kindersterfte en kraamvrouwsterfte. Als je je kindertijd en bevallingen overleefde, dan werd je vaak genoeg een stuk ouder. Vraag is vooral hoeveel van ons de kindertijd en bevallingen zouden hebben overleefd.
Ik denk dat je je in die tijd ook minder aan je kinderen hechtte tijdens zwangerschap en jonge kind omdat de kans dat ze wel de mooie leeftijd van 30 haalden zeer klein was. En het overkwam iedereen om je heen. En als ze leefden waren ze vooral praktisch, ze moesten toch meehelpen. Of je moest van stand zijn.
In tegenstelling tot wat we nu vaak denken, werkende vrouwen waren toen best standaard . Veel werk gebeurde thuis, ook van de mannen, en vrouwen werkten dus vaak mee met de man. Als een man overleed, zette de vrouw over het algemeen het werk met de kinderen voort. Dat moest ook wel, want er waren niet veel andere mogelijkheden qua inkomsten.
Als vrouw kwam je er slecht af. Als man had je t beter als er geen pest, pokken of tyfus plaag overheen kwam. De edelen hadden t ook beter voor elkaar. Naja de mannen vooral denk ik. Zolang je als vrouw niet ging baren was je ook nog aardig oke.
Hartstikke dood, en de meesten van jullie trouwens ook, aangezien de levensverwachting in de middeleeuwen rond de 30 lag Maar buiten dat zou ik vlak na mijn geboorte al dood zijn gegaan, aangezien ik doodziek ter wereld kwam. En anders zou ik wel dood zijn gegaan bij de bevalling van mijn oudste. Dus hoe zagen mijn middeleeuwen eruit: zo dood als een pier. Ja hoor, heel luchtig topic dit
Ik weet niet eens zozeer of je minder hechtte, maar wel dat je wel iets praktischer moest zijn. En met vernoemingen eer je ook het overleden kind en maak je de familieband duidelijk, dus dat zal ook meegespeeld hebben. Een oom van mij is verdronken toen hij 3 was en de eerstvolgende jongen heeft weer diens naam gekregen. Maar mijn oma was echt verwoest door het overlijden. Dat heeft haar tot haar dood geraakt. Ik betwijfel of ze minder gehecht was, maar het was gewoon wel iets wat vaker gebeurde en waar ze maar mee moest omgaan.
Als je het over het middeleeuwen hebt dan is het geloof ook sterk aanwezig. En laat ik nou niet geloven. Dus denk ergens in een rivier als verdorven. En anders veel kindersterfte iets met spier stofwisseling ziektes. En dus een verdrietige vrouw die geen sex meer wil. Of stiekem een heks opzocht en zo iets van anticonceptie krijgen. Nee laat maar denk niet dat ik ver kom dan.
Daarom noemde in de beroepen want zorg en administratie waren natuurlijk wel buitenhuis. Het ligt ook wel aan over welke tijd we spreken. Je hebt middeleeuwen maar dat loopt van 500 tot 1500 of zo Wat mijn familie deed in 600, geen idee. Massaal aan het sterven aan malaria of zo. Maar in 1600 waren ze misschien wel al aan het doen wat ze in 1800 ook deden. Hoewel.. 200 jaar is wel beetje lang
Ik denk ook niet dat de hechting anders was. Ik denk dat heel veel vrouwen (en mannen) met heel veel pijn rondliepen. Misschien ook wel beter dat we rond ons 35ste stierven want hoe overleef je zoveel pijn en verlies. Misschien dat de manier van opvoeden (afstandelijker) een reactie was op die pijn. En ook was er geen tijd om kind te zijn. Als je op je 35ste sterft dan moet je op je 17e echt wel beginnen aan kinderen, dus met 10 of 12 aan het werk!
Maar dat zijn weer andere tijden. Mijn oom is met 8 jaar overleden maar in die tijd was ook dat niet standaard. Mijn oma stamde uit de tijd van voor de bouw van de titanic en sterven op t kraambed was toen al zeldzaam en de kinderen die geboren werden konden prima oude mensen worden. In die tijd stelde je je er ook niet op in dat je kind of jijzelf kon sterven omdat de kans zo groot was dat beide t prima overleefden. In de middeleeuwen is dat wel anders geweest. Heb ook een programma gezien over die vraag en daaruit kwam wel naar voren dat de hechting bewust minder was, de houding meer van 'eerst zien of ie t overleefd' want ze waren zo gewend aan dood. In hun eigen gezin waarin ze opgroeiden, om hun heen etc. Flink ziek worden was snel t einde van het verhaal.... Dat is zo anders dan de tijd waarin mijn ouders werden geboren. Waar ze in t dorp allemaal wisten dat t kind van mijn grootouders was overleden aan hersenvliesontsteking met 8 jaar. Dat was geen standaard gebeurtenis. Dat maakte indruk. Zelfs in oorlogstijd. Maar ja in de middeleeuwen was t een wonder als jij en al je kinderen t overleefden. Dat was een gigantische uitzondering...
Ik was dan sowieso al overleden op mijn 26ste aan kraamvrouwenkoorts, of mogelijk al tijdens de bevalling. Maar mijn man had ik nooit ontmoet… dus misschien was ik wel getrouwd met een klein, schriel mannetje en hadden we kleine, schriele kindjes gekregen die er zo uitfloepten, waardoor er geen medisch ingrijpen nodig was en ik misschien toch niet ziek was geworden Maar mijn schromelijk onrealistische beeld is dat ik dan heel gelukkig met een groot gezin (waaronder mijn huidige man en twee dochters, maar dus nog meer kinderen!) ergens op het platteland zou wonen met onze eigen schaapjes, en veel zou spinnen en breien Plus lekker lamsvlees! Iedereen vrolijk en blij.
Toen had je nog geen milieuactivisten die zaten te prosteren over al die schadelijke stoffen die bij de brandstapel vrij komt
Mensen stierven niet op hun 35ste. Ze stierven in de eerste 5 jaar van hun leven, vrouwen dan in de leeftijd van baren (dus ergens tussen de 20 en 45) of ergens tussen de 60 en 80. Gemiddelde levensverwachting betekent niet dat de meeste mensen rond hun 35ste stierven.
Mijn moeder zou ook overleden zijn in de zwangerschap aan Hellp en zware diabetes. Als ze überhaupt zwanger geworden was, want daar heeft ze vruchtbaarheidsbehandelingen voor nodig gehad.
Die outliers vertekenen het enorm. Maar ik denk wel dat t zeldzaam was dat je als gewone burger 60 haalde en als armelui al helemaal niet. 'In 1990 publiceerde de Australische arts Henry O. Lancaster een onderzoek naar de levensduur van edelen in het middeleeuwse Engeland. Door alle doden onder de 21 weg te laten, bepaalde hij dat de rest pas stierf op gemiddeld 65-jarige leeftijd.' Maar dan heb je t wel over de groep die wel toegang had tot betere hygiene en voedsel
Ik was waarschijnlijk dood geboren en mijn moeder zou overleden zijn door de bevalling. Als ik het wel overleefd had was ik overleden aan een blindedarmontsteking toen ik 22 was of aan het paardrijd ongeluk op mijn 16e en anders was ik dood gegaan tijdens mijn eerste bevalling. Nou ja, een lang leven zou het niet geweest zijn.