Waarschijnlijk was ik doodgegaan tijdens de zwangerschap of bevalling. Ik heb HG gehad en mijn zoon bleef steken tijdens de bevalling.
Ik kom uit een handelaars familie dus had waarschijnlijk in de middenklasse geleefd. Maar gezien de zwangerschap en bevalling van de jongste was ik al vroeg dood geweest. (HELLP, placenta uiteindelijk op de OK verwijderd en toen nog kraamvrouwenkoorst er achter aan).
Waarschijnlijk zouden ze op een bepaald moment hebben gedacht dat ik bezeten was door mijn overactieve schildklier en ik weet niet hoe dat in die tijd werd aangepakt. Ik zou sowieso dood zijn gegaan aan die aandoening, maar als ik onverhoopt toch zwanger was geraakt voor die tijd dan had ik de bevalling van mijn oudste niet overleeft.
Waarschijnlijk was ik in de eerste levensjaren wel overleden aan slechte hygiëne, gebroken ledematen die waren gaan ontsteken, zoiets. En anders dan zou het zijn geweest bij de bevalling van mn eerste kind. Omdat die vast zat in het geboortekanaal. Mochten we dat allemaal hebben overleefd. Zou ik nu vast oma zijn, heel gelukkig leven op het platte land door hard te werken, al mijn kinderen en kleinkinderen om me heen en heel gelukkig sterven op de prachtige bejaarde leeftijd van bijna 40 jaar.
Ik had waarschijnlijk in een kasteel geleefd, bij de grens met Duitsland of in Limburg of net in België. Wachtend op de prins met het witte paard, maar uiteindelijk een gearrangeerd huwelijk krijgen met een of andere achter achterneef om de familiebanden aan te halen. Ik ben zwanger zodra je verkeerd naar mij kijkt, dus er zouden aardig wat nageslacht komen. (Hebben stamboom onderzoek gedaan, dus ik weet waar mijn familie vandaan komt.)
Volgens onze stamboom in een kasteel in Frankrijk. (Hugenoten die naar Nederland zijn gevlucht) Onze kinderen zouden niet hebben geleefd (rhesusbaby’s) en ik zou wel zwanger worden maar altijd eindigen in een doodgeboren kindje zonder dat je weet waar het aan ligt. Het kasteel zou dus geen stamhouder hebben en verwaarlozen tot niks haha. Of je zou het bastaardkind van je man moeten opvoeden als je eigen kind zonder dat iemand het weet maar stiekem toch iedereen het wel weet
We hebben wel een stamboom van mijn vaders kant en mijn schoonvaders kant. Gaat beide terug tot ongeveer 1550. Grappig is dat we beide uit ongeveer hetzelfde gebied uit Duitsland komen, alleen is de familie van schoonvader wat verder Nederland in getrokken en bleef de mijne in Limburg hangen. Mijn familie waren ambachtslieden, hout bewerken, bouwers etc, die van schoonvader waren meer handelaren.
Ik zie mezelf op een boerderij middenin een of ander woud, elke dag in de moestuin werken, de koeien melken etc. Man bouwt elke dag ons huis uit voor het elftal aan kinderen dat er nog verwekt wordt dankzij het feit dat er geen anticonceptie bestaat en de oudste is bezig met allerlei uitvinden terwijl de middelste fantaseert over draken en kastelen. De rest van de kinderen die daarna komen gaan dezelfde kant op qua competenties dus uiteindelijk hebben wij een riant huis voorzien van alle gemakken en beschilderd met de mooiste tekeningen. Daarnaast zou ik een pijnvrij leven leiden omdat er nog geen motoren bestaan waarmee ik mezelf in de kreukels kan rijden. De luchtvervuiling is minimaal dus we hebben ook geen last van astma en dergelijke. Kruiden volop aanwezig in onze kruidentuin, dus middeltjes genoeg om ons in leven te houden, zolang maar niet ontdekt wordt dat je met medische zaken aan het experimenteren bent - vandaar een afgelegen boerderijtje ergens diep in het bos. Of ik de bevalling van de eerste had overleefd is nog maar de vraag trouwens. Dat heeft 4 man sterk gekost om te draaien en trekken... Maar goed, sterke partner dus die had me waarschijnlijk wel gered
Volgens mn opa verschilt een bevalling van koe of mens niet zoveel dus dan moet je man eerst maar oefenen met koeien
Kan hij lasagne maken Mijn man bakt zaterdags altijd de patat, dus dat is een makkie voor hem. Pizza in de overschuiven lukt hem ook wel. Als hij lasagne zou moeten maken wordt het kant en klare uit de supermarkt
Toch wel bijzonder dat zoveel dames aangeven dat ze zouden zijn gestorven in het kraambed. Een wonder dat de wereldbevolking nog bleef groeien in de middeleeuwen Misschien waren de babies toen ook wel veel kleiner en begon met jonger aan kinderen ofzo… het moet toch ook wel vaak goed zijn gegaan zou je denken. Ik heb trouwens ook een stamboom van mijn moederskant waaruit blijkt dat mijn voorouders al sinds 1450 in de stad wonen waar ik nu nog in woon. Lekker honkvast dus.