Ik had allang op de brandstapel gestaan vrees ik, met minimale geduld voor mannen en mn voorliefde voor de nacht had ik vrij snel als heks bestempeld geweest
Niet dan had ik de bevalling van de eerste niet overleefd (neem aan dat ze toen nog niet aan keizersnede deden)
Denk dat in die tijd de meeste stuitbevallingen niet goed zouden gaan. Dus als kindje al in buik zou overleven dan vast dood tijdens de bevalling. Blij dat ik nu leef
Ik heb er nog even over nagedacht en om het gezellig te houden... Ik denk dat ik buiten het gewone kerkhof begraven zou liggen, omdat ik mezelf van kant gemaakt zou hebben tijdens mijn pnd na de geboorte van de tweede.
Ik heb epilepsie, dat kon 2 kanten opgaan. Ze dachten dat ik in verbinding stond met god of met de duivel.
Ik zou al dood geweest zijn op mijn 14e door een geperforeerde blindedarm. En daardoor een buikvliesontsteking. En als ik dat niet had gehad dan was het nu mijn tijd.. want ik ben 30.
Nou, eigenlijk gingen stuitbevallingen vroeger juist vaker goed dan tegenwoordig. Omdat er vroeger veel meer ervaring mee was. Ongeveer 4% van alle baby's ligt bij 40 weken in stuit dus het kwam regelmatig voor en vroedvrouwen wisten hoe ze hiermee om moesten gaan. Tegenwoordig is die expertise nagenoeg verdwenen. Ik moest tijdens mijn opleiding verplicht 1 stuitbevalling bijwonen (die eindigde in een keizersnede) en heb de handgrepen verder alleen op een pop geoefend. Uiteraard gaf ook toen een stuitbevalling iets meer risico dan een bevalling in hoofdligging, maar het ging zeker niet altijd verkeerd.
Oke, om het nu echt even luchtig te houden: Ik denk dat ik een jonkvrouwe en een echte lady zou zijn die zich verzet tegen haar huwelijk. Uiteindelijk moet ik hem toch trouwen en blijkt het toch een gigantisch lekker stuk te zijn! Na nog wat probleempjes en tegensputteren beleven we een passionele/ geweldige huwelijksnacht en komen we erachter dat we soulmates zijn. We fokken een paar erfgenamen en leefden nog lang en gelukkig..
Hier een kruidenkol, dus wat dat betreft geen lang leven. Ohja en een mening, dat schiet ook niet op.
Aangezien je een vrouw bent werd dat t tweede, welkom in de middeleeuwen Allicht de ommezwaai maken naar "als dit een fantasy middeleeuwen zou zijn" Dan was ik de lokale kruidenvrouw, op leeftijd de typische hermit alhoewel misschien wel met een partner en evt. wat kinderen van een jaar of 8-10. Leefde ik ergens tussen wijdgestrekte bossen in een houten huisje met een veranda en daaronder allerlei kruiden te drogen. Met uiteraard een volledig afgetrainde gitzwarte hengst met van die mega sokken (fries is optioneel, shire mag ook). Heerlijk een met de natuur, pijl en boog mee en een paar verzamelzakken. Meer de hort op dan binnen te vinden.
Ik zou zijn overleden bij de 2e bevalling. Placenta wilde niet komen en ik ben 3 liter bloed verloren. Ze hebben de placenta manueel verwijderd en medicatie moeten toedienen om het bloeden te laten stoppen. Wel een beetje een trieste gedachte. En dan te bedenken dat dit in derde wereld landen nu nog gebeurt.
Dat had ik als baby zijnde niet overleefd, mijn darmen waren als baby zijnde in elkaar geschoven en had mijn moeder niet op tijd aan de bel getrokken had ik het niet overleefd.
Dat gebeurt tegenwoordig helaas nog steeds dat kinderen hier aan overlijden. Wat onwijs goed dat je moeder het in de gaten had!
Hoogstwaarschijnlijk op de brandstapel als heks. Omdat ik iedereen had willen helpen en een huis vol kruiden zou hebben gehad
Onze gaat terug tot 1400. Beroepen staan er niet bij.. Maar mijn vriend zijn voorvaderen en de mijne hebben banden sinds 1700. Een vrouwelijke van hem is getrouwd met een mannelijke van mij. Samen hebben zij een dochter gekregen met mijn naam..