Gisteravond is helaas de oma van mijn man overleden. Morgenavond is het afscheid in het crematorium en dan donderdagmiddag de crematie. Nou heeft mijn zoon van 9 aangegeven bij beide gelegenheden mee te willen gaan. Mijn dochter van 3 (bijna 4) gaat niet mee naar de begrafenis, maar ik zal haar wel mee nemen naar het afscheid. Ik denk niet dat ik haar meeneem de rouwkamer in waar oma opgebaard ligt. Of misschien als ze het graag wil wel. Ik weet het eigenlijk niet zo goed. Heeft hier iemand ervaring mee? Hoe reageerde je kind hier op?
Ik zou haar meenemen als er ook echt een band was. Leert t kind ook over wat de dood is. Zou dr niet zo snel bij het lichaam laten kijken.
Ikzelf was ongeveer 9 toen mijn oma overleed. Ik was destijds en nog steeds, blij dat ik daar bij was bij het afscheid enzo. Ook mocht ik samen met m'n ouders naar m'n oma toen ze opgebaard lag. Als ik naar oma zelf wilde kijken, mocht ik alleen bij d'r voeten staan en naar d'r voeten kijken. Ik was toen ongeveer net zo groot als dat de kist hoog was. Ik zelf was toen wel "blij" dat ik toch een keer nog haar mocht zien. Had toen ook een tekening voor haar gemaakt en is toen de kist in gegaan. Ik denk zelf dat als de kleine t graag wil, waarom niet? Maar ja naar t gezicht kijken kan erg eng zijn lijkt me. Alleen naar de voeten kijken vond ik een mooie oplossing destijds. Was blij dat ik zo toch afscheid kon nemen. Heel veel sterkte met dit verlies!
Wij hebben het wel gedaan, met de vader van vriendlief die overleden was. Dit was vorig jaar mei. Ik ben eerst de kamer ingegaan, om te kijken of opa er netjes/herkenbaar uitzag. Dit was gelukkig wel het geval. Opa zag er gewoon nog uit als opa. Zoonlief (was toen 5) is toen op de arm van vriendlief de kamer ingekomen. En heeft naar opa gekeken. Opa aanraken of een kusje geven wilde hij niet meer. Hij was er toch wel stil van. Zwaaien naar opa toen hij de kamer verliet deed hij wel. Naderhand hebben we er met hem over gesproken. Hij begreep goed, dat opa ziek was. Het was een zichtbaar proces dat het steeds slechter ging met hem. Hebben hem uitgelegd dat opa nu niet meer ziek was, en ook geen pijn meer had. Dat verdriet mocht. Huilen mocht. Maar het hoefde allemaal niet. Hij gaf aan, dat ie niet verdrietig was. En huilen hoefde hij niet. Want opa had nu tenslotte geen pijn meer, en dat was voor hem voldoende.
Ik zou ze ook meenemen...Mijn kinderen waren 5, 3, en 1 toen mijn oma overleed. Mijn oma was helemaal hoteldebotel van die kinderen. Ik heb het gewoon gedaan, en het ging prima.
Mooi om te lezen. Ik zou hier ook voor kiezen. En inderdaad: Als ze willen aanraken, ook prima. Iets andere situatie maar toch: Mijn vader is 2 jaar terug hard ten val gekomen op de fiets en zijn neus lag létterlijk helemaal open. Er zat echt een scheur in. Hij zag bont en blauw in zijn gezicht. Wij zijn naar het ziekenhuis gegaan, automatisch met de kinderen. Om de beurt gingen mijn broers en ik naar mijn vader. Maar m'n dochter wilde óók naar opa- een heel drama. We hebben haar toen uiteindelijk voorbereid en haar even meegenomen. Ze benaderde het heel nuchter- echt als een kind. Natuurlijk scheelde het dat opa kon praten op dat moment (ook al klonk hij heel anders) . Als je er nog aan kan komen - is het boekje van kikker wel een mooie... ook voor jezelf eigenlijk nog. Ik weet alleen even de titel niet. Misschien iemand anders..
Ik heb er vorige week nog mee te maken gehad. Welliswaar niet met mijn eigen kind, maar met het kindje van mijn vriendin,die haar moeder(zijn oma) overleden was. Het is allemaal heel natuurlijk gegaan. Wij waren er bij toen zij stierf en het zoontje van mijn vriendin heeft er gewoon omheen gespeeld en gelopen en kwam tussendoor even bij zijn oma kijken. Kort na haar overlijden is hij naar bed gebracht.Zijn oma is thuis opgebaard(mijn vriendin is met vriend en zoontje bij oma ingetrokken om voor haar te zorgen) dus de volgende morgen zag hij oma opgebaard liggen. Hij vroeg of oma sliep en of oma naar opa was. Hij aaide haar over haar hand en zei: brrr...koud! En liep weg en ging spelen met zijn autootjes. Hij is alle dagen bij haar geweest en heeft alles meegemaakt daarom heen. Kinderen zijn zo makkelijk. Ik zou zeggen...kijk hoe je kind reageert en belangrijk is hoe de band was met oma....kwam ze er veel bijvoorbeeld. Maar ik zou ze niet angstvallig weghouden. Het hoort bij het leven. Gecondoleert met het verlies en sterkte
Gecondoleerd. Mijn oudste was acht toen dat gebeurde..ze hadden een goede band en ze wou er graag bij zijn .Naar mijn idee heeft het voor haar geholpen bij het verwerkingsproces. De jongste ging ook niet mee..
Niet met een oma maar met een kind. De dochter van een vriendin van ons overleed toen ze 2,5 was. Onze oudste dochter was toen ook 2,5 en beste vriendinnetjes met haar. We waren bang dat ze het door haar jonge leeftijd niet zou begrijpen als onze vriendin ineens zonder dochter op visite zou komen en dat zij het gevoel zou krijgen dat haar vriendinnetje ineens verdwenen was. Dus we hebben eerst goed uitgelegd wat er gebeurd was en waarom ze overleden was en vervolgens ook meegenomen naar het afscheid en haar in de kist laten kijken. Zo wilden we haar het besef geven dat het echt waar was en niet alleen maar een verhaal én dat de kist die even later de grond in ging echt haar vriendinnetje erin lag. Ze pakte het heel goed op en ik heb er geen seconde spijt van gehad dat we haar dat hebben laten meemaken. Jonge kinderen denken niet in woorden maar in beelden, als je enkel vertelt is er de kans dat ze er hun eigen beelden bij gaan verzinnen dus ik wilde liever dat ze gewoon de werkelijkheid zou zien.
Dit! Mijn vader is drie weken geleden overleden ook de kinderen meegenomen. Zo hebben zij ook afscheid kunnen nemen.
Gewoon meenemen, zoontje van de buren is hier lichtelijk van slag geraakt omdat hij geen afscheid heeft mogen nemen van overgrootoma. Nadat ik mijn buurvrouw erop gewezen heb dat hij alsnog heel graag naar het graf wou, heeft hij alsnog afscheid kunnen nemen. Helaas zijn mijn buren nogal paniekerig over de dood. Vriendlief hier werkt op een begraafplaats, en die is het er ook mee eens dat kinderen absoluut afscheid moeten nemen. Dan begrijpen ze het veel beter. Kinderen vinden de dood vaak iets facinerends. En het komt ook vaak voor dat hij de opa of oma begraafd met de kleinkinderen erbij. Dat ze echt beseffen dat zij er niet meer zijn. Is niet raar en juist heel mooi vind ik.
ik snap de toegevoegede waarde niet om kleinere kinderen mee ene rouwkamer in te nemen. Sterker nog, ik zie voor mezelf geen toegevoegde waard. Ik heb ooit 1x iemand bezocht in zo'n kamer en die persoon leek niks op hoe ze ooit was. Ik herriner mensen liever hoe ze waren. Verder is mijn dochter heel goed op de hoogte van het leven en dood verhaal en we praten er heel openlijk over maar ze is enorm gevoelig en ik denk als ze allemaal mensen zo overstuur zou zien ze zelf ook overstuur zou raken en dat is nergens voor nodig. Wel wilt ze nu graag het graf van oma bezoeken en dat doen we dus ook gewoon.
Toen afgelopen Juli mijn schoonvader overleed. Was mijn dochter( 1,5) echt na opa aan het zoeken. En ze had echt ook door dat we over hem praten. Dus heb ik haar mee genomen naar opa. Op de dag van de begrafenis, liep ze gewoon heerlijk om de kist heen. Ik ben blij dat we het zo hebben gedaan. Ze was er ook bij toen de kist dicht ging.
Mijn zusje is vorige week overleden. Ik heb twee kinderen van 10 en 7. Ze wilden haar wel nog zien en de oudste heeft haar nog aangeraakt. Over de crematie waren ze duidelijk, dat wilden ze niet. We hebben ze goed uitgelegd wat er daar ging gebeuren enzo maar dat wilden ze niet. Dus doe dat wat je kind zelf aangeeft.
Ik heb Fem, toen 8 mnd wel meegenomen naar opa's kist. Ik vond het voor mezelf niet prettig dat ze erbij was tijdens de ceremonie. Ze pikt emoties heel erg op, en ik wilde wel mezelf laten gaan, en anderen moesten ook huilen. Als ze 1/1.5 had geweest had ik haar denk ik wel meegenomen. Sterkte!
@ts, gecondoleerd en zo ook @vivianbraak en @luca75. Sterkte! Ik zelf heb het geluk dat ik dit nog niet mee heb hoeven maken maar ik denk dat ik het aan mijn dochter zou overlaten. Voor wat betreft hele kleine kinderen denk ik niet dat ik ze mee zou nemen, maar dat is persoonlijk.
Allereerst gecondoleerd. Het dochtertje van mijn zusje was net 4 geworden toen ze meeging naar de begrafenis van onze oma. Van tevoren heeft ze toen het boekje Lieve oma Pluis (van Nijntje) voorgelezen. Het boekje gaat over dat oma Pluis is doodgegaan. Dochtertje ging er heel goed mee om, had een tekening gemaakt en bij de kist gelegd in het crematorium. Sterkte de komende tijd ((knuf))
Mijn oma is anderhalve week geleden overleden en ik heb mijn zoon van 6 meegenomen om afscheid van haar te nemen. Hij was erg bezig met levend en dood. Op deze manier kon ik hem laten zien wat dood zijn inhoud. In het begin was hij onder de indruk, maar hij ontdooide al snel. Mijn zusje had haar 2 zoontjes (5 en 3) meegenomen. Het ging erg goed en ik heb het idee dat alles voor hem duidelijker is geworden.
Ik zou ze ook mee nemen. Maar ik zou ook eerst kijken hoe ze er bij ligt en dat vertellen en dan mag het kind beslissen of je beslist zelf wat het beste is. (ik heb ooit iemand opgebaard zien liggen waar bij het gezicht zo opgezwollen was echt totaal onherkenbaar dan had ik zelf de kist gesloten) Ik ga ook gerust met mijn kinderen naar de begraafplaats en laat ze zien waar de opa's, oma en nichtje liggen.