Mijn kinderen hebben gisteren net carnaval halve middag buiten gespeeld met alleen carnavalskleding aan. Hebben zich prima vermaakt en hadden Het niet koud. Shirt en schoenen onder hun mega Toby/mega Mindy pak en meer niet
Normaal is het zo dat ik zeg jas aan is jas aan klaar. Nu wAren ze zo druk met binnen en buiten lopen en drm had geen een kind een jas aan. Ze hadden een compleet voetbalveld en speeltuin om door te rennen en zweet stond op hun koppies
Ik zou er niets van zeggen, zou het zelf ook niet waarderen als iemand mij er op aan zou spreken. Bepaal toch zelf wel of ik mijn kind een jas aan doet of niet? En hier hebben ze gisteren ook met een zomerjas buiten gespeeld. Zon scheen hier volop en was gewoon lekker. Waarom dan zo dikke winterjas aan doen? Omdat het officieel nog geen lente is? Kom op zeg. Goed voor de weerstand.
Ik had er wel wat van gezegd. Sterker nog, haar vader had zijn jas aan haar moeten afstaan! Ik kan niet op dit soort dingen niet reageren. Huilende kinderen troost ik enz. Zelfs als er 2 meiden worden lastig gevallen door een groep jongens, stap ik er met mijn 8 maanden zwangere buik erop af. Ik kan niet mijn hoofd wegdraaien, ik kan het gewoon niet.
Misschien had je haar eerste even moeten vragen hoe of wat lijkt me dan. Ik stap ook op onrecht af, maar een kind van 6 kan zelf heel goed aangeven hoe of wat.
Wellicht had ik iets tegen het meisje gezegd maar niets tegen de vader. Had het ook niet kunnen waarderen als onbekende mij aanspraken over mijn kinderen.
Als het meisje aan het spelen is, dan niet (denk ik). Misschien ligt er een jasje ergens in een tas of zo. Maar als ik het meisje zie rillen en sip zie staan, dan zou ik zeker aan haar vragen of ze het koud heeft en naar de vader toegaan. Ik zou haar niet alleen kunnen laten in de kou..
Ik had denk ik ook niks gezegd. Mijn oudste heeft ook nog geen winterjas aan maar die heeft het heel snel warm en zweet zich rot in een dikke winterjas..
Misschien toch wat meer doen, je hoofd wegdraaien. Prima hoor, opkomen voor anderen, maar alleen als het nodig is. Wat jij doet is je ergens mee bemoeien. Ik zou het echt raar vinden als ik met Eva zonder jas buiten zou lopen en jij zou zeggen dat ik mijn jas aan haar moet afstaan! Vragen aan haar of mij of ze het niet koud heeft, prima. Dan had Eva of ik kunnen uitleggen hoe het zit. En Lisa troost ik niet altijd als ze huilt, ze stelt zich namelijk heel makkelijk aan, dan zeg ik dat tegen haar en dat ik weer tegen haar praat als ze gewoon doet. En dan zou jij haar gaan troosten? Dit gebeurt regelmatig (supermarkt) en is zó irritant!!! Zo blijft Lisa piepen om niets, ze moet echt leren iets harder te worden. Ze huilt soms al als ze ergens speelt en er komt een ander kindje naast haar spelen. Geen reden voor troost, wel om met haar te praten.
Dat is een goeie. Als het kind dan "Ja" zou zeggen, kun je tegen haar zeggen, dat ze dan maar aan die papa moet vragen om een jas.
Ik zou hier in dit geval niks van gezegd hebben. Ooit liggen zaken anders dan je denken. Mijn oudste zoon heeft bijvoorbeeld autisme en is af en toe zo stellig in sommige zaken dat ik hem ook bewust laat om dingen te ervaren. Dan kan ik op mijn kop gaan staan, maar is het laten gebeuren beter. Natuurlijk zorg ik dan wel dat ik alsnog een jas bij de hand heb voor het geval, maar hij is zelfs ooit in zijn pyamabroek naar school gegaan omdat mijnheer weigerde zichzelf aan te kleden. Op school aangekomen en na een goed gesprek ging de broek snel weer uit, maar ik wil maar zeggen dat je niet weet welke gedachte erachter heeft gezeten. Daarbij is het superzacht en krijg ik net een foto over de app van manlief vanuit de dierentuin waarin de kids lekker aan te spelen zijn.....zonder jas......
Ik vind zulke dingen moeilijk. Wil het wel zeggen maar toch zou ikhet nietdoen. Ik had 2 maanden geleden een man met een maxi cosi op buggy standaard bij me aan de kassa. Baby was denk ik 3 maande .Alleen kleertjes aan.. geen jas of deken. Het was die dag echt zooo koud. Ik heb niks gezegd maar wel even raar gekeken en dat zag hij denk ik wel..
Het ligt er ook aan hoe je het zegt.. Ik zou aan het meisje vragen of ze het koud heeft. (Ze rilt niets voor niets) en dan samen naar de vader gaan om te zeggen dat ze het koud heeft en het misschien een idee is of hij zijn jas even bij haar omdoet, zodat ze even weer warm wordt.. Met een vriendelijke lach, zodat hij zich niet beledigd voelt. Huilende kinderen, het ligt gewoon aan de situatie. Soms helpt een vriendelijke vreemde die gekke kunstjes uithaalt.
Ziek wordt je naar mijn weten van een virus (ik ga er even vanuit dat je griep bedoeld), en niet omdat je met te weinig kleren naar buiten gaat... Okee leuk is anders. En over het aanspreken, ik had dit denk ik ook niet gedaan...
Je wordt niet ziek van te koud aankleden hoor. Hooguit wat verkouden. Echt ziek heb je wel een virus of bacterie nodig . Denk zelfs dat het noet verkeerd is voor de weerstand. Als ze het koud hebben kunnen ze dat op die leeftijd prima zeggen lijkt me
Wow, ik ben echt flabbergasted dat zoveel niets zouden zeggen . Wat maakt het uit of het meisje het zelf wilde of niet, het kind was rond de 6 . Ik bedoel toen ik 6 was, wilde ik allen friet eten en na 11-en na bed. Je ouders zijn ervoor om je voor dit soort stommiteiten te behoeden. Een zomerjas ipv een winterjas, oke, maar blote armen no way. Ik zou de vader echte niet aanvallen, maar zeker wel iets zeggen en het meisje desnoods mn sjaal ofzo geven.