Hai iedereen, Denk dat ik me verhaal maar eens ga doen, misschien lucht het wat op. Ben morgen 30 weken zwanger van een zoontje. Ik heb 2 prachtige dochters van 4 en 8. Mijn partner en ik keken heel erg naar een derde uit en waren dan ook door het dolle heen toen we erachter kwamen dat ik zwanger bleek. De eerste paar weken zwangerschap was er niks aan de hand, geen krampen/misselijkheid of kwaaltjes van een zwangerschap. Mag nu toch wel zeggen dat ik qua kwalen alles dubbel en dwars heb ingehaald tot de dag van vandaag. Het begon met 16 weken kreeg een ontsteking aan mijn kies, veel pijn, antibiotica en vooral zo weinig mogelijk pijnstilling aangezien je bijna niets mag, paracetamol hielp natuurlijk niet voldoende. Na anderhalve week was ik er weer aardig boven op toen ik last begon te krijgen van mijn onderrug en buik. Het deed zoveel pijn dat lopen bijna niet meer ging, naar het ziekenhuis met 41 graden koorts, onderzoeken gehad, uitkomst nierbekkenontsteking. 5 dagen opgenomen geweest, antibioticainfuus en na 5 dagen was ik koorts vrij dus mocht ik naar huis, wel met een extra kuur van nog een week, de antibiotica die ik mee naar huis had gekregen bleek niet aan te slaan op de bacterie dus werd langzaam weer ziek, urine laten controleren en er zat nu een blaasontsteking te broeden, weer een nieuwe antibioticakuur maar nu voor 7 dagen ipv 5 dagen. Langzaam aan ging het beter, tot ik weer last kreeg van een onsteking aan een andere kies, weer behandeld en weer een antibiotica kuur. Ondertussen natuurlijk de bijbehorende klachten van zwanger zijn, misselijk,overgeven en extreem moe. Voor een week of 3 geleden kreeg ik 3 uitwendige zeer pijnlijke aambeien, naar het toilet gaan was op zijn zachts gezegt geen pretje en zelfs deppen met natte doekjes deed het zweet over mijn voorhoofd laten lopen. 3 dagen niet kunnen zitten, autorijden ed. De aambeien slonken en kon langzaam weer wat mobieler worden, had ontzettende last van spierpijn in mijn benen/kuiten van het verkrampte lopen die 3 dagen, kwam de trap niet meer op. Toen begon het maagzuur zich aan te kondigen, wat een pijn en brandend gevoel in mijn keel zeg, continu hoesten, veel speeksel/slijm in mijn mond. Niks hielp. Heb toen uit ellende mijn hoofdeind van het bed maar met klossen omhoog gezet. Die hielp iets maar dat mijn partner daardoor elke keer aan het voeteneind lag vond hij niet erg grappig. Al met al kwakkelde ik maar door, mezelf voorhoudende dat het allemaal wel weer over zou gaan, maar o wat ben ik uitgeput. Dan nog niet te hebben over het benauwde en warme weer plus de zorg voor 2 kinderen erbij. Vorige week begon ik met overgeven, diarree en hoofdpijn. Mijn vorige zwangerschap ben ik ingeleid met 38 weken ivm zwangerschapvergiftiging, mijn alarmbellen begonnen meteen te rinkelen. Weer naar het ziekenhuis, gelukkig loos alarm, geen eiwitten in me urine, mooie bloeddruk. Ben nu alweer 4 dagen onder de pannen met een griep virus, de hele dag ben ik aan het overgeven, kan niks binnen houden, kleine slokjes thee en water gaat wel maar zodra het naar binnen gaat moet ik stil zitten en me vooral niet te druk maken dan komt het er net zo hard weer uit. Ben de hele dag misselijk en voel me zwaar beroerd. Gister weer onderzocht in het ziekenhuis, als ik tot morgen niks binnen hou gaan ze me opnemen om aan een vocht infuus te leggen. Nu wankel in tussen mijn bed, de bank, de wc en de douche. Als ik slaap word ik steeds wakker van de misselijkheid en als ik wakker ben heb ik het gevoel elk moment naar de wc te moeten rennen. Ik ben AL 30 weken, maar voor mijn gevoel is het PAS 30 weken. Ik zie even niet meer hoe ik dit nog vol moet houden. De bevalling maakt me bang puur omdat het nu voelt alsof ik er nooit doorheen kom omdat al me kracht weg is. Heb geen fut meer voor niks, word overal verdrietig van. Zo'n heftige zwangerschap heb ik nog niet meegemaakt. Het vreet me leeg en ik hou geen energie meer over. Normaal ben ik nooit zo negatief en zoek achter elk minder ding wel een positief iets maar dat is even weg, kan mezelf even niet meer zo goed oppeppen, vandaar mijn verhaal. Ik ben moe, echt moe. En dan komt er nog eens bij dat ik een echte buikslaper ben, dus daar me rust uithalen lukt ook niet echt meer. Sorry meiden voor me drama, lucht gelukkig wel wat op.
Pff jij hebt het inderdaad niet makkelijk! Ik weet wel een beetje hoe je je voelt en het is gewoon ** dus klaag maar raak! Ik heb zelf 16 weken lang overgegeven, soms meerdere keren op een dag en ben aardig wat kilo' s afgevallen. Was ook heel moe en zwakjes en lag om 8 uur al in bed. Nu gaat het qua misselijkheid wat beter, alleen bij vieze luchtjes gaat het fout. Sinds 2 weken is mijn bloeddruk heel erg gedaald van 110/75 naar vandaag 89/55( ik moet het bij houden). Ik kan nu amper op mijn benen staan, val geregeld flauw en lijk op een dood vogeltje. Vorige week op alles getest in het ziekenhuis maar er kwam niks opmerkelijks uit en hoewel ik natuurlijk blij ben dat ik gezond ben, baal ik toch. Ik voel me verschrikkelijk maar mankeer niks...alsof ik me aanstel. Niemand die dat zegt hoor maar je word er gewoon onzeker van. Daarbij heb ik pijn in mijn rug en word ik langzaam lusteloos en verdrietig terwijl ik zo blij ben met dit kindje. Het is gewoon zwaar en we hebben echt pech maar gelukkig kunnen we klagen op internet haha.
Och meid, dat is zeker een heftige zwangerschap. Mijn schoonzusje heeft een zelfde soort zangerschap gehad, alleen kwam die nierbekkenontsteking zeker 7x terug... Ik heb helaas geen oppeppende woorden of tips voor je. Je kids gaan gelukkig één dezer dagen weer naar school, dus je kan dan iig wat meer rust nemen. En wie weet knap je na de griep van deze week wel wat op dat je iig weer fatsoenlijk rechtop kan zitten etc. Heel veel sterkte nog, want je hebt gelijk: 10 weken is nog best lang, maar aan de andere kant zijn het nog maar 70 dagen...dat klinkt alweer iets minder lang.
Tsjonge jonge het is me allemaal wat. Nog maar even doorzetten. Stiekem moest ik wel even lachen om het stukje van je man onder aan t voeteneind ik zag het echt even voor me hihi. Hoop voor je dat het niet nog zwader word en dat de misselijkheid wat wil gaan zakken Koppie der voor meid, dan komt het zeker goed
Antibiotica is zo vreselijk ongezond, noodzakelijk maar niet bevorderend voor je weerstand. Denk eens aan probiotica om je darmflora te herstellen. Dit verhoogt je weerstand zodat je veter bestand bent tegen oa infecties en griep. Weet jiet of en welke je mag hebben tijdens zwangerschap
Mijn mond zakte steeds verder open naarmate ik verder in je verhaal kwam. O.m.g. Wat een ellende zeg. Ik kan alleen maar hopen dat het mij bespaard blijft. Ik heb veel respect voor je incasseringsvermogen!
Pfffff! Ik vind dat je het heel pittig hebt en hoop dat je ook nog even van deze zwangerschap mag gaan genieten!! Sterkte en kom gerust klagen