Ik mag niet klagen! Vanaf t moment dat mn weeen regelmatig waren (om de 5 min.) heeft t 2 uur geduurd 1,5 uur heftige weeen en 25 min persen. Gelukkig ook bijna niet gescheurd! Was natuurlijk wel pijnlijk! En heb tijdens de bevalling nog tegen mn vriend gezegd dat we de volgende gaan adopteren Maar achteraf gezien...doe mij dr nog maar een hoor! Nou maar hopen dat mn volgende bevalling ook zo snel/goed gaat!
Ik vroeg me daadwerkelijk af waar ik me al die tijd nou zo druk om had gemaakt. Ik heb menstruatiekrampen gehad die pijnlijker waren dan de weeën. Als dit alles was kan ik nog wel 25 kinderen op de wereld zetten. (figuurlijk dan hè)
wow Jopie dat wil ook wel voor een evt volgende hihi! Heb trouwens niet gegild of geschreeuwd alleen maar hijgen puffen en hyperventileren heb 1 keer hou je mond geroepen naar mijn man die zei dat ik even normaal moest ademen ipv puffen terwijl ik in een vette weeënstorm zat haha
Bij de eerste..... (mijn schoonmoeder zei dat het helemaaaal geen pijn deed) het duurde zooo lang.. na 28uur vliezen gebroken.. en weeenstorm.. vond heel erg.. bij de 2de.. zag tegen op.. werk 5uur wakker en perste steeds iets mee.. en om 7uur 8cm.. vind de weeen niet erg... maar die pers weeen en uitdrijving vind ik VRESEKIJK KLOTE voo de rest.. zodra dat lekkere hummeltje bij je ligt denk je WAUWWWWWWWWWWW
ik heb de bevalling als traumatisch ervaren, ik deed het ook noooooooit meer! Tijdens t zetten van de ruggenprik heb ik de anast.assistent voor gek verklaard dat ze er 2!had. Heel het ziekenhuis wist ook echt dat ik dit NOOIT meer deed.. En tijdens t persen wilde ik er mee ophouden. Terwijl ik toch een hele nuchtere brabantse ben die dacht het "wel even te flikken" en al die domme dingen niet te roepen.. En echt, toen ze op mn buik lag was ik het echt niet vergeten. En het maakte ook de pijn niet goed.. Dat klinkt heel cru, ben echt super blij met ons meissie. maar die pijn van de bevalling.. nee dat was te erg. Ik begon ook in de kraamweek al over adopteren, want dit zou ik nooit meer durven.. En nu? nu ik zoooo geniet van mn meissie, nee hoor, dat doe ik echt nog wel een keer als het moet/ mag. Ik heb het echt moeten verwerken en als ik bevallingsverhalen lees/hoor huil ik alles bij elkaar, maar dat wordt steeds minder. En ach over een jaartje of 80 ben ik mis. weer de nuchtere brabantse
Het deed zeer natuurlijk maar ik zou het zo over doen ....ik hoop ook echt dat in de toekomst mijn zoontje een broertje of zusje mag krijgen. Maar eerst lekker genieten met z'n 2tjes
Ik was in het begin van de zwangerschap bang voor de bevalling, maar op het eind absoluut niet meer... nou dat heb ik geweten! Na 18 uur, geen vorderende ontsluiting, weeën die zo ontzettend sterk waren (rug, buik en been) dat ik een ruggeprik kreeg aangeboden (en heb gekregen maar deze hielp misschien een halfuur) en toen bleek dat mn kleintje vast zat in mn bekken en dati k met spoed naar de OK moest voor een keizersnee.. heb ik er nu nog steeds nachtmerries van! Ik doe het op deze manier NOOIT maar dan ook NOOIT meer! Ik weet ook nog precies wat voor pijn ik had etc. Ik ben écht geen kleinzerig type, maar dit was gewoon écht niet normaal meer! Ik moet a.s. dinsdag op controle bij mijn gyn. en zal dit ook zeker aankaarten... ik ga voor de volle 100%, mocht er ooit een 2e komen, voor een geplande keizersnee.
wel leuk voor de jonge moeders die nog moeten bevallen! heb medelijden met jullie die deze verhalen lezen, in de hoop op iets positiefs
Tsja heb ook medelijden met jullie... beter dat zulke topics niet gelezen worden door meiden die nog moeten! Want het is absoluut waar (denk ik) dat vooral gepraat wordt over negatieve ervaringen! Jezelf niks van aantrekken, misschien is jou bevalling a piece of cake
misschien ook wel erg goed:LOL: je weet als je ergens VRESELIJK TEGEN OP ziet.... het ontzettend mee valt
Ik heb mijn bevalling ervaren als zeer pijnlijk, in mn stoutste dromen had ik nooit kunnen denken dat het zo erg zou zijn. Toch zou ik een volgende bevalling zo weer aangaan. Ik zie er totaal niet tegenop. Wat ik wel als heel naar heb ervaren en een volgende keer niet meer hoop mee te maken is dat ik niet om kon gaan met de pijn en de heftigheid. Ik was ook mega stoned waardoor ik veel niet meer weet, ook het eerste uur met mijn baby niet.
Ik kan eigenlijk alles aanhoren en lezen (de ergste dingen) ze doen me op dit moment niet zoveel. A: omdat iedere bevalling anders is. B: je moet het echt zelf ervaren wil je erover kunnen praten. Ik weet dat bevallen 99,9 procent zeer doet, het kan ook niet anders als je beseft dat je baarmoedermond 10 centimeter moet ontsluiten. Misschien praat ik er heel nuchter over nu, en denk ik achteraf damn... Maar vooralsnog laat ik het over me heen lopen, ik zie het wel....
Beertje dat lijkt me juist een prima instelling! Natuurlijk doet het zeer, maar het is wel een natuurlijk iets dat miljarden vrouwen al gedaan hebben, dus 't is te doen. Heerlijk nuchter, houden zo! Enne.. mijn bevalling was hels (echt, niet overdreven, hels) maar ik denk al aan een 2e keer, dus ach... ook dat is te overleven
haha Nu ik dit allemaal lees krijg ik het toch benauwd hoor! NU hoop ik eens te meer dat ik bij een van de gemakkelijke en niet al te pijnlijke bevallingen ga komen!
Ja toch lijkt me een prima instelling. Denk je nu aan een 2de, ah wat lief, ik zeg ook altijd ik zou wel graag kids achter mekaar willen. Pijn zal het idd zeker doen, maar je hebt gelijk zoveel vrouwen hebben het gedaan over de hele wereld dan kunnen wij het hier ook
Ik vond de bevalling zeer pittig, duurde 28 uur en de ontsluiting wilde niet vlotten. Op het laatst kwam ik in een weeenstorm en ging van 1 cm binnen 4 uur naar volledige ontsluiting, dus toen ging het snel! Ik had afschuwelijke rugweeen, die erg moeilijk op te vangen waren. Het persen vond ik heel fijn, ging ook erg vlot en deed bijna geen pijn! Ben ook lekker thuis op ons eigen bedje bevallen van onze zoon! Ik zou het zo weer doen, hoewel ik weet dat het op dat moment echt super zwaar en zeer pijnlijk was. Ik merk wel dat ik erg veel behoefte heb om over de bevalling te praten. Ik begin er ook steeds over tegen mijn vriend. Hij was echt mijn steun en toeverlaat! Achteraf vond ik het een geweldige ervaring, ondanks de helse pijn! Ben zo dankbaar dat ik het mee heb mogen maken!
Wauw Makkie dat klinkt wel goed achteraf. Deed het persen geen pijn? Je krijgt er ook echt iets moois voor terug he. Ik moet lachen om je nickname 'Makkie', was dus wel een beetje een makkie je bevalling hihi.
Om het je heel eerlijk te zeggen, heb ik het er nog steeds moeilijk mee. De bevalling op zichzelf ging wel makkelijk, had wel meer dan 24 uur weeen, maar op zich wel die te doen waren, op de weeenstorm na dan. Persen was ook wel 'gemakkelijk'. 1e keer persen was het hoofdje al zichtbaar. Alleen, wij moesten tijdens de persweeen met spoed naar het ziekenhuis, omdat sasha dr hartslag heel erg laag zakte. In het ziekenhuis konden ze helemaal geen hartslag meer vinden. Uiteindelijk is alles goedgekomen en heeft ze er niets aan overgehouden. Maar ik kan je wel vertellen dat het nogal traumatisch voor me was. Ben nog steeds bang haar kwijt te raken.