Hallo meiden, Ik ben zwanger van onze derde en mijn dochtertje leeft zo mee. Zo erg zelfs dat ze vraag om bij de bevalling te mogen zijn. Nu vinden mijn man en ik het ergens wel een mooi idee, maar wanneer laat je je kind erbij? Ik moet zowiezo bevallen in het ziekenhuis. Ik wil niet dat zij er een traumatische ervaring aan overhoud natuurlijk. Dus alle tips, ideeën zijn meer dan welkom! Groetjes Johanna
Ik zou haar meenemen naar een echo om de baby te bewonderen en dan de foto in zo'n mooi lijstje stoppen voor haar. Verder kun je haar verhaaltjes laten vertellen aan de baby in de buik of zingen etc. Meenemen naar een bevalling zou ik persoonlijk nooit doen, je weet nooit hoe een bevalling gaat lopen en als het goed is gegaan kan ze er toch snel genoeg bij zijn?
Bedankt Izzy, ik heb dat ergens ook hoor. Het is heel dubbel, want ze vroeg het zo lief en ze is zo meelevend. Wat ik natuurlijk wel kan doen is dat wij zorgen dat zij in het ziekenhuis is tijdens de bevalling inderdaad, zodat zij er zo snel mogelijk bij is.
Hier mijn kids ook niet erbij laten zijn ze waren ook op school Wel meegenomen naar de echo en erna meteen langsgeweest natuurlijk om te bewonderen Nu 1,5 jaar later zegt ze waarom heb ik een broertje hahahaha hij is vervelend maar kan ook heel lief met hem zijn echt een moedertje
Haha ja echt wel dan z eg ik jij wou zo graag eem broertje of zusje zegt ze nee hoor dat was jij hahaha maar hierna hoef ik er geen een meer hoor. Vraag wel is of ze nog een zusje wilt voorvde grap hahaja
Misschien kun je een exa oppas regelen die zich om jouw dochter kan ontfermen, mocht de bevalling zo'n wending krigen dat het niet fin meer is voor haar om erbij te zijn. Hier was het de bedoeling dat mijn dl van toen bijna 3 gewoon bij de (thuis) bevalling zou zijn, maar ze was op het kdv toen haar zusje werd geboren
Mijn oudste had het anders ook gewild. Ik vind t voor mijzelf alleen thuis een optie. Bij de jongste een super badbevalling gehad, amper bloedverlies. Maar nu met een tweeling het een medische bevalling is, heb ik uitgelegd dat dat niet kan.
Ik ben aan het regelen dat mijn zoontje (4) bij een vriendin kan blijven en dat mijn moeder mijn dochtertje bij haar houd. Zodra mijn man hen belt dat de kleine er bijna is zij komen. Maar goed, als de situatie anders uitpakt dan doen we het anders uiteraard. En het duurt allemaal nog even, maar wil een keer goed georganiseerd n bevalling in gaan haha.
Als je het wel doet, zou ik zeker eerst even een paar filmpjes van bevallingen samen met haar bekijken. Kies er dan zelf een paar uit, waarvan jij denkt (hoopt...) dat ze representatief zijn. Er is natuurlijk behoorlijk wat bloed enzo en niet ieder kind gaat hier even goed mee om. Het is wel handig om een indruk te krijgen van hoe jouw dochter erop zou kunnen reageren. Daarnaast zou ik haar er alleen op het laatst bij de uitdrijving erbij laten. Ik zou er persoonlijk niet aan moeten denken om tijdens de weeen allerlei vragen te moeten beantwoorden en te moeten moederen. Bij een derde kan de uitdrijving natuurlijk héél snel gaan, dus misschien kan zij met een ipad en een oma ofzo op de gang direct naast de deur zitten? Verder zou ik wel heel goed met mn partner doorspreken dat hij verantwoordelijk is voor haar tijdens de bevalling. Je wilt niet tijdens het moment supreme allerlei gezeur aan je hoofd over dat ze het niet goed kan zien of dat ze honger heeft of wat dan ook. Zes is natuurlijk wel jong, maar aan de andere kant kan het ook een hele bijzondere ervaring voor haar zijn, die ze de rest van haar leven bij zich draagt . Helaas hoeft het natuurlijk niet per sé positief te zijn. Ik zou het dus sowieso alleen doen als vlak voor de bevalling alles op rolletjes loopt (kind ligt goed, jij bent gezond, niet meer dan 1 week overtijd, etc.) en je eerdere bevalling gemakkelijk waren en je het idee hebt dat ze het aankan. Dat laatste kun je natuurlijk alleen maar zelf bepalen.
Inderdaad, jij verwoord het heel erg mooi! Dank je wel. Het was ook onze intentie om haar er pas later bij te halen ( als wij het zouden doen ) als wij weten dat alles goed verloopt en er weing meer fout kan gaan.. Maar goed, dat weet je op voorhand ook nooit uiteraard.
Zou er niet aan moeten denken ! Je weet vooraf nooit hoe het loopt (mijn tweede bevalling was veel zwaarder). Ik vind dit nou niet echt iets voor kinderen en in hoeverre kan een kind van 6 er een idee bij hebben (weet ik serieus niet) die lijkt op de werkelijkheid? Ik zou me zelf denk ik ook niet goed kunnen focussen op het opvangen van de weeën met een kind erbij, los van dat het mij niet verstandig voor haarzelf lijkt. Ik zou haar er inderdaad als eerste bij laten na de bevalling.
Mijn zoontje van 4 heeft het ook gevraagd. Hij is gek op baby's sinds hij zelf nog een baby was haha. Ik ben nog niet zwanger, maar hij vraagt dagelijks (smeekt eigenlijk) wanneer er nou een baby komt. Hij heeft ook al wat mooie bevallingsfilmpjes gezien die door mij doorgekeurd waren. Vooral badbevallingen, die zijn wat minder bloederig en je ziet er niet zoveel op. Ik ben van hem ook in bad bevallen en wil dat de volgende keer weer doen. De enige reden dat ik hem er niet bij zou willen, is als hij mij afleid. Niet tegen me praten wanneer ik een mens aan het uitpersen ben Maar we gaan het tegen die tijd zien. Ik sta er in elk geval niet negatief tegenover. De oudste vind het vreselijk smerig allemaal haha, dus die wil er niet bij zijn en ook dat is prima
Ja dat zou hier dus ook zijn, die rebbelt de oren van mn kop af. En het is al net n moederke haha. Ik denk er nog eens heel goed over na!
Mijn dochter is net zo oud als jou dochter en heeft het ook al een paar keer gevraagd. We hebben gezegd dat ze er niet bij mag zijn. Wanneer een van ons ziek is of iets heeft is ze meteen erg bezorgd en super zorgzaam. Natuurlijk erg lief, maar om mij dan pijn te zien hebben vinden wij geen goed idee voor haar. Wel zijn we erg open naar haar. Laatst was ze bij een echo centrum in een boek aan het kijken waar veel afbeeldingen in stonden van de bevalling. Ze had daar nog vragen over en die hebben we ook eerlijk beantwoord. We hebben ook uitgelegd dat ze er niet bij mag zijn omdat ik dan pijn ga hebben en we het niet nodig vinden dat ze dat ziet. Ook dat ze wanneer de baby geboren is er wel meteen bij mag zijn. Tijdens de intake hebben we dit ook met de kraamzorg besproken. Zij zei ook dat het voor kinderen vaak te heftig is, maar niet altijd. Als alles goed blijft gaan beval ik thuis. Wanneer het 's nachts begint laten we haar slapen. Een vriendin woont een aantal huizen verder, we kunnen haar altijd bellen om Q op te komen halen. Ook zal zij dit overdag doen. Misschien heb je hier iets aan. Ow, we hebben haar wel gezegd dat veel kindjes denken dat een baby uit de navel komt dus dat ze het hele verhaal beter niet met klasgenootjes kan bespreken. Wanneer je er voor kiest je dochter er wel bij te laten zijn zou ik er ook over nadenken om haar er op voor te bereiden dat veel kinderen van hun leeftijd nog geen idee hebben hoe het echt gaat.
Hmm hier niet over nagedacht dat andere kinderen misschien andere ideeën hebben. Zowel 4 als 6 jarige weten dat een baby uit je babygaatje komt. Klinkt voor hun en mij ook heel logisch. Toen de jongste geboren werd, hebben we t op z'n beloop gelaten. Uiteindelijk werd ze wakker om wat te drinken toen ik goed en wel in de weeën zat en zei ik tegen mijn man dat hij haar toch maar weg moest brengen. Anders zat ik steeds te luisteren of ik haar hoorde
Je laat je kind niet bij de bevalling zijn. Gewoon niet. Een bevalling is geen geschikte activiteit voor een kind. Je moeder met pijn, stress, gedoe, en dan heb ik het nog niet eens over wat er mis kan gaan. Ik vind het volstrekt onverantwoord dat je het zelfs maar overweegt.
Ik zou mijn kind nooit bij een bevalling laten, maar dat is geheel eigen keus maar als je er voor kiest dit wel te doen wil ik je aan raden van het ergste uit te gaan om te kijken of je daar oplossingen voor hebt. Als voorbeeld neem ik ons vierde kindje, de weeen waren erg heftig, maar niet traumatisch voor een kind, ook de geboorte zelf was prachtig, maar toen werd hij blauw, ik heb hem misschien 10 tellen gehad, maar eigenlijk dat niet eens, de navelstreng werd door geknipt hij werd weggenomen en ik hoorde " met spoed een kinderarts NU NU NU !!!! En niet veel later waren er zeker 10 witte jassen in het kamertje waar ze bezig waren met het beademen van onze zoon, hij werd in een neon bedje weggereden en mijn man liet zonder twijfel mij alleen en ging met onze zoon mee waarvan ze zeiden dat hij het zeer kritiek was, en dan moet je je zelf de vraag stellen ... Die paniek die er heerst, witte jassen in en uit, mensen die je hoort zeggen hij haalt het niet we verliezen hem zijn hartslag gaat achteruit kom op jongens laat hem niet wegzakken .... Je dochter maakt die paniek ook mee ... De artsen zullen je misschien vragen je dochter weg te brengen .... Maar dan ? Blijft ze bij mama die in tranen en in paniek is om het leven van haar zoon en als hij sterft er niet bij kan zijn ? Maakt papa keus tussen zijn kindjes ? Gaat hij naar zijn misschien stervende kind of zijn dochter in paniek ? Want ook als je de oppas belt zal die eerst naar het ziekenhuis moeten komen, moet je dochter alleen op de gang wachten tot de oppas komt ? ? Moet je dochter bij de verpleegkundige blijven tot de oppas komt ? ? Iemand die ze dus niet kent terwijl ze zelf ook wel steun zou kunnen gebruiken ? Of blijft ze erbij met risico dat ze haar broertje of zusje ziet sterven ? In ons geval werd op een gegeven moment gezegd dat zijn enige kans op overleving intubatie was als dit al zou lukken omdat ze niet wisten waarom hij niet ademde, het kon dus zo zijn dat er iets de luchtwegen blokkeerden waardoor ook de intubatie slang niet zou kunnen. en dat mochten hun niet doen omdat het een academisch ziekenhuis moet zijn die het bij neonatale baby's doet, dus Nijmegen moest komen, hun waren met spoed opgeroepen maar ons ze op tijd zouden zijn was de vraag .... Godzijdank was dat zo, hij heeft heel wat weken op de ic gelegen, dagelijkse pijnlijke onderzoeken en testjes, zware lange operatie gehad maar hij heeft het overleefd .... En ik ben heel blij dat mijn andere drie kinderen de bevalling niet hebben mee gemaakt dat zou voor hun te veel zijn om te kunnen verwerken Mocht je in de worst case senario overal een oplossing voor hebben en jullie staan er allemaal achter ... Dan zou ik zeggen waarom niet ? Persoonlijk zou ik je man laten bellen bij volledige ontsluiting en zodra je baby geboren is en het heeft gehuild dat de oppas met je dochter naar het ziekenhuis kan en je dochter naad binnen kan zodat jullie dochter eventueel de navelstreng kan doorknippen ofzo maar dat is natuurlijk geheel aan jullie en waar jullie je goed bij voelen
Toen ik zes was werd mijn zusje geboren. Ik mocht erbij zijn maar het ging zo snel dat het niet lukte! De huisarts (deed de bevalling) maakte me wakker toen ze was geboren en man man wat baalde ik! Kan het me nog zó goed herinneren! Mijn moeder had me van tevoren goed uitgelegd wat ik kon verwachten.
Ik vind een bevalling geen plek voor een jong kind. Kinderen kunnen nog helemaal niet inschatten wat ze kunnen verwachten. Bloed, mama die pijn lijdt en misschien rare geluiden maakt of moet huilen en dan de baby die uit mama's vagina komt. Allemaal beelden die best shocking kunnen zijn. En wat als het niet goed verloopt? Nee ik zou nooit m'n kind bij m'n bevalling laten.