Hallo Sinds ruim 2 maanden ben ik moeder en het bevalt mij echt heel goed. Alleen vind ik het huishouden best zwaar, het is echt een fulltime job lijkt wel met moeder zijnde erbij. Dat hoort erbij, Alleen als Yocena huilt en ik ben bezig, laat ik haar huilen. Gelukkig huilt ze nooit hysterisch, dus ik stoor me er ook niet aan. Nu vroeg ik mij af of ik de enige ben die zijn kind laat huilen. Voor mijn gevoel laat ik haar vaak liggen in bed als ze huilt. Dat komt gewoon omdat ik anders nergens aan toe komt. Gelukkig huilt ze niet heel vaak, maar als ze huilt dan duurt het een tijdje dat ik klaar ben en haar pas oppakt. Is dit slecht, of laten jullie de boel de boel en pakt haar op en het huishouden komt later wel?
Ik persoonlijk laat de boel dan de boel. Als Sophie gaat huilen wil ze gewoon aandacht van mij en die kan ze krijgen. Maar als jij je neit stoort aan haar huilen en haar na je taken wel oppakt, is er niks mis mee denk ik. Elke moeder doet de dingen op haar manier. En als het voor jou goed voelt zo, dan is het goed. Groetjes Sonja
Ja ik voel me weleens schuldig. Ik herken haar huiltjes. Als ze ''echt'' huilt pak ik haar gelijk op. Maar dat aandachtskreetje kan ik soms wel negeren, maar ik voel me soms zo schuldig als ik dan haar kamertje binnen loop en haar zo in haar bedje alleen zit. Terwijl ze zich prima vermaakt in haar eentje met haar beertjes. Ik heb het idee dat ik haar optimaal aandacht kan geven als alles gedaan is, ik voel mij zo onrustig als ik haar in mijn armen heb en er moet nog zoveel gebeuren.
Heb je een box in de huiskamer? Dan zou je haar daar neer kunnen zetten. En je hoeft je niet schuldig te voelen. Als je haar in de box zet of in de wipper dan kun je haar altijd zien en aandacht geven terwijl je bezig bent. Groetjes Sonja
Ik heb een box. Maar eeb of ander manier vind ze haar eigen kamertje veel fijner. Het wippertje heb ik nu ook uitgevonden. Ze is nu wat steviger. Gisteren tijdens het wassen en opvouwen zat ze in haar wippertje tussen de schone was. Ze vond het geweldig
Nou kijk, dan is dat toch geweldig. En straks mag ze in een kinderstoel. Nou, das helemaal wat moois. En die kun je ook meenemen door heel het huis. Kan ze overal bij zjin . Groetjes Sonja
Ik liet die kleine van mij ook wel eens huilen hoor en dat doe ik nog... Op den duur hoor je wel wat voor huiltje het is... maar ik heb het idee dat als je bij elke kik naar die kleine gaat dat ze daar gewend aan raken en dat ze dan nog meer gaan huilen.. Maar goed ik laat hem dus ook gewoon wel eens huilen.. Zoals mijn overgroot oma zou zeggen '' Dan groeien zijn longetjes ''
Ik liet zeker de boel de boel. Mijn kindje gaat voor mijn huishouden. Maar omdat er toch weleens iets gedaan moest worden vond ik een draagdoek ideaal. Effe stofzuigen met mijn mannetje in de draagdoek, opruimen enz, dat kon makkelijk. Nu vindt hij het geweldig om erbij te zitten of om me heen te scharrelen.
Ik laat Siem alleen huilen als ik idd nog wat klussen wil afmaken, maar dan niet langer dan 15 minuten, of eerder, als het echt hysterisch wordt. Siem slaapt tegenwoordig gelukkig vrij goed, alleen tijdens sprongetjes is het nog een ramp. Dan weet ik ook dat laten huilen niets uithaalt. Dan zit Siem dus ook gewoon lekker in zijn wipstoel of in de box naar mij te koekeloeren als ik bezig ben. Dat werkt voor ons het beste.
Meestal ga ik wel even naar haar toe als ze huilt of troost ik haar even. Maar goed, na verloop van tijd herken je de huiltjes. Soms ligt ze 5 minuten in bed te mopperen voor ze in slaap valt. Dan laat ik haar altijd met rust, ze valt vanzelf in slaap.
ik liet haar lekker huilen, als ze een "paniekhuiltje" had ging ik er wel meteen heen. Ze is een vrolijk kind geworden die zich prima 1,5 uur achter elkaar alleen kan vermaken, ik leg haar dan gewoon in de box of op een kleed en ga lekker een boek lezen of iets in huis doen (dan in de box). Groetjes Lisette
Je kunt eventueel ook tijdens de kleinere klusjes een draagzak aandoen waar ze dan in ligt of zit, veel babies soezen heerlijk weg en worden erg rustig. Nu ze wat ouder wordt zal ze waarschijnlijk ook wat langer wakker zijn en meer behoefte hebben aan gezelschap. Moeder worden en zijn is best een hele zware taak , in wat je schrijft stel je best hoge eisen aan jezelf? Maar aan jezelf wat minder eisen stellen als voorheen wat betreft het huishouden en tijd nemen om te genieten.... want ze is echt zo groot, is echt ook aan te raden! Succes!
Hier ook een vrolijk en gemakkelijk kind die zichzelf goed kan vermaken, maar ik heb hem toch altijd gepakt. Kind gaat bij mij voor het huishouden! en toch kom ik overal aan toe.
Mijn ventje van 4 maanden ligt lekker in de box of in de wipstoel als ik met iets bezig ben, naar de tv kijken of naar de radio luisteren en keihard lachen als ik aant stofzuigen ben! Als hij huilt of aandacht vraagt, geef ik die ook, meestal is een aai over zn bol of even een beertje aangeven genoeg, dan vermaakt ie zichzelf verder weer.
p.s.: Toen mijn ventje twee maanden was had ik ook t idee dat ik in het huishouden niet ver kwam, maar nu weer twee maanden verder lijkt het of ik ook daarin weer een paar stapjes verder kom, je wordt steeds handiger, dus op een gegeven moment komt ook dat wel weer helemaal goed denk ik. Gun jezelf en je kindje de tijd om een ritme te krijgen, de weg naar rome is ook niet in een dag gebouwd(zo zeggen ze dat toch hihihi?)!
Ik heb me ook schuldig gevoelt omdat ik het huishouden niet klaar kreeg. Na 4 maanden kwam ik overal weer aan toe. Zodra dat Daan slaapt begin ik bijv. met iets groots. en zijn ochtend slaapje word steeds minder dus dan is het bijv. een slaapkamer wc doche waar je maar een klein half uurtje zoet mee bent. net als strijken doe ik bijv 's avonds tja leuk is het niet maar je kunt wel door iedere keer moeten stoppen is ook niks. Als Daan wakker is doe ik weinig in het huishouden even afwassen ofzo maar niet poetsen. dat wprd hem ook niet meer want het trek zo alle emmers om.
Ik laat mijn kind nooit huilen, dreinen is wat anders. Soms hebben ze dat gewoon nodig om in slaap te komen. Nu heb ik een heel makkelijk kind wat zelden huilt gelukkig, maar als ik hoor en lees over huiluurtje, dan rijzen mij de haren te berge. Vooral als ze nog zo klein zijn, willen ze graag huid op huid kontakt en bij je zijn, ze hebben maar 1 signaal en dat is huilen. Misschien komt het een beetje bot over,maar ik snap ouders niet die hun kind een uur laten huilen, vind ik echt onbegrijpelijk.
@jingels: wat is dus niet snap is jouw reactie.. Daar blijkt wel uit dat Jelte idd nog nooit echt gehuild heeft. Als Jesper huilt pak ik hem ook vaak direct bij me, maar hij huilde tot vorige week ongeveer toch al snel 6 uur per dag. Dan kon ik hem bij me nemen, met hem rondlopen, hem knuffelen, huid op huidcontact maken, maar hij bleef huilen! Het is niet altijd gezegd dat kindjes stoppen met huilen als je ze bij je neemt. Dat jij die mazzel hebt, dat is dan zo. Sorry als mijn reactie bot overkomt, maar ik laat Jesper echt niet zomaar een uur huilen, soms houdt hij gewoon niet op, wat ik ook doe. Dat kan ook hoor!
@ Suus. Luca had in het begin ook heel veel huiluurtjes. Elke avond van 19 uur tot 23 uur aan een stuk door huilen... euh nee krijsen. Ik pakte hem dan altijd bij me, maar ook dat hielp niet. Het enige wat hielp is hem dan gewoon laten uithuilen in mijn armen en niet in zijn bedje. En dat is denk ik wat Jingels bedoelt. Sommige laten hun kindje gewoon alleen in bedje huilen terwijl ze juist zoveel behoefte hebben aan lichaamscontact...of ze daar nou stil van worden of niet. Maar even aan TO: Het ligt eraan. Als Luca net in zijn bedje ligt kan ik hem makkelijk even laten huilen, maar als hij al heeft geslapen en dan gaat huilen, haal ik hem altijd uit zijn bedje. Dan leg ik hem in de box of op de grond op zijn speelkleed. Maar ik vind je geen slechte moeder als je haar in bedje laat liggen hoor Je kent zelf je kindje het beste en hoort zelf wanneer het echt is of niet en waar ze zich het prettigst voelt.