Hoe hebben jullie dit aangepakt.

Ik heb duidelijk uitgelegd dat ze nooit met iemand mee mogen gaan omdat ik hen dan misschien niet meer kan vinden. Op die leeftijd vind ik het het verder niet nodig om ze bang te maken.
Afgesproken dat ze NOOIT meegaan, ook niet als iemand beweert: mama heeft gezegd dat je mee mag met mij. Uitgelegd dat mocht er iets met mij zijn waardoor ik iemand anders stuur dat dat enkel 4 bepaalde personen zijn: opa, oma, oom, tante. Verder nooit meegaan.
Als ze op straat spelen en iemand beweert lieve hondjes,poesjes, snoep oid in de auto te hebben en ze vragen om mee te lopen ga je heel hard gillen en kom je zo snel mogelijk naar huis.

 

Mijn dochter is nu ook zover dat ze alleen naar de speeltuin mag ( ze word bijna 5 ) ik kan vanaf onze tuin de speeltuin wel een stukje zien.

Ik blijf elke keer zeggen dat ze echt nooit met iemand mee mag gaan, ook al kent ze diegene. Dan zegt ze zelf al dat ze dat niet doet en zelf weer naar huis komt.

Ik denk gewoon keer op keer zeggen?
Onze dochter is zowiezo wel erg verlegen en zal ook niet snel met iemand mee gaan, behalve als ze iemand kent, maar dan komt ze het eerst vragen.

 

Wat ik nog aan bovenstaande reacties wil toevoegen is dat je ook leuke boekjes hebt over dit onderwerp. Wij hebben het boekje "Nee" van Sanderijn van der Doef.

Hierin staat op speelse wijze beschreven wat kinderen kunnen zeggen in dit soort situaties. Er staat iets in over wat kinderen kunnen zeggen tegen "enge mannen" maar ook wat een kind bijvoorbeeld kan doen als de buurman wil dat het bij hem op schoot gaat zitten, terwijl een kind dit niet wil.

Het gaat dus over grenzen aangeven in het algemeen. Niet alleen in potentieel gevaarlijke situaties maar ook in de omgang met vriendjes. Het boek is hierdoor vrij luchtig. Mijn kinderen vinden het een leuk boek. Natuurlijk haal je het gevaar er niet 100 procent mee weg, maar het maakt ze misschien wel iets weerbaarder in het contact met anderen.

 

Ik heb nooit iets gezegd als “niet met vreemden meegaan”, want, wat/wie is een vreemde? Als iemand zich voorstelt, “Hoi, ik ben Karel.”, nou in een kinderbrein ben je dan dus geen vreemde meer, nee, want dat is Karel, en die is aardig.

Het enige wat ik altijd heb gezegd en nog steeds zeg is, “ik wil dat je het altijd eerst komt zeggen als je ergens heen wil gaan, anders weet ik niet waar je bent.” Dat geldt ook voor binnen spelen bij buurtvriendjes.

Ik denk dat dingen zeggen als “sommige mensen zijn niet leuk/aardig/whatever” niet goed aankomt bij kinderen. Want hoe moet een kind zoiets nou beoordelen? Een meisje hier uit de buurt die wel eens bij ons thuiskomt zei pas “Mama zegt dat er mannen zijn die ziek zijn en die willen slechte dingen doen met kleine kinderen.” Nou ja, ik geloof niet dat een kind hier echt wat mee kan.

Verder is het sowieso natuurlijk goed om je kind weerbaar te maken. Hem of haar te leren dat hij/zij het luid en duidelijk mag laten merken als er iets gebeurt, wat dan ook, dat hij/zij niet leuk vindt. En dat je kind dat óók tegen volwassenen mag zeggen als er als er iets gebeurt wat hij/zij niet leuk vindt of zich niet goed bij voelt.

 

Blijft toch lastig dat loslaten .
Mijn jongste is nu ruim 6 jaar en ze is mijn derde kind maar toch blijft het altijd knagen.
Ze heeft het buitenspelen helemaal ontdekt. Afgelopen zondagavond kon ik haar niet vinden in het speeltuintje waar ze altijd speelt en ik was al met een kloppend hart op de fiets gestapt om haar te zoeken. Uiteindelijk komt ze met een groep andere kindjes een steegje uit rennen omdat ze verstoppertje speelden. Ik heb toen ook weer even een gesprekje met haar gehad dat mama ongerust is wanneer ze niet in de speeltuin is en dat ik verdrietig word wanneer ik haar niet kan vinden. Ook maar weer het onderwerp aangekaart over mensen op straat die beweren dat ze leuke puppies of kittens hebben die ze graag willen laten zien en over snoepjes etc. Altijd vragen aan mama omdat mama anders niet weet waar je bent. Dat er mensen zijn die rare dingen doen met kinderen vind ik lastig want wat zijn rare dingen?
Als ik een gekke bek trek of een raar liedje ga zingen ben ik ook raar maar niet gevaarlijk.
Blijft lastig..

 

Heel eerlijk... Die van mij heb ik gewoon verteld dat er mensen zijn die zich aardig voordoen, maar hele andere bedoelingen hebben. Na doorvragen heb ik gezegd dat het inderdaad ook gaat om het doodmaken van kinderen. Ik heb gezegd dat als iemand ze probeert te lokken of vastpakt, ze heel hard moeten gillen en slaan.

 

Ik heb het hier met enige regelmaat over met mijn kinderen. Ik heb uitgelegd dat er mensen zijn die niet zo aardig zijn. Ook oefen ik soms gesprekjes met ze, wat zeg je als iemand zegt, kom maar mee ik heb een lekker snoepje voor je. En dan vraag ik door, maar als Die zegt ik heb het al aan je moeder gevraagd en het mocht wel , wat zeg je dan?

 

Maak er geen horror verhaal van alsjeblieft.

Ik ben mijn dochter een keer kwijt geraakt op het strand. Ze is uiteindelijk 2-3 uur kwijt geweest. Ze vertelde nadat we haar terug hadden dat ze niemand durfde aan te spreken omdat ik altijd gezegd had dat vreemden gevaarlijk konden zijn..

Sindsdien hameren wij er op dat ze alles gewoon eerst moeten komen vragen of overleggen en dat als wij er van weten eigenlijk alles wel mag.

 

Oh ja, wij zijn hier ook meebezig geweest.

Ze weet dat ze alleen met familie mee mag, of met iemand waarmee ik dat afgesproken heb. Het verschil tussen bekenden en vreemden die zich voorstellen weet ze heel goed.
Ze noemt nu ook de namen van de mensen met wie ze mee mag (je weet nooit hoe dingen lopen in geval van nood en bij het ophalen van school, dit is niet altijd van te voren af te spreken).

Je wil dat pure brein nog niet vervuilen met enge dingen hè? Maar ze gaan toch vragen waarom dat dan niet mag (althans, ons kind wel). Ik heb haar gezegd dat er mensen zijn die geen kindjes hebben en die haar dan misschien wel willen houden. Toen zei ze: ja maar dat wil ik niet dus dan ga ik niet mee hoor, ik wil bij jou en papa blijven!

Verder geen enge dingen alleen dat en daar nam ze genoegen mee. Ik herhaal het nog wel eens.

Toch je nachtmerrie hè?

 

Tja ook wij zeggen altijd dat je niet met vreemden mee mag gaan als ze zeggen we hebben poesjes thuis of een snoepje in de auto
Altijd eerst thuis vragen


Maar heb ooit een filmpje gezien waarin ouders dit ook aan hun kinderen uitleggen en daarna werden de kinderen gefilmd in de speeltuin en getest en ze gingen allemaal mee...

 

Echt een eyeopener dit!

 

@Tuttebella
Inderdaad! Ik vind het zó eng. Ik heb het er ook weleens over met mijn oudste. Ik heb nog niet gezegd dat sommige mensen niet aardig zijn oid, want ik wil haar niet bang maken. Maar ze is zo lief/naïef. Ik denk dat als een volwassenen genoeg op haar inpraat ze toch wel mee zou gaan. Uit dat filmpje blijkt het maar weer...

 

Oh tuttebella.. dat dus. Doodeng!

 

Hier hebben we altijd verteld dat ze nooit met vreemden mee mag gaan omdat we haar anders krijt kunnen raken. Op die leeftijd zeiden we altijd dat als iemand vraagt of ze mee naar diertjes willen kijken dat dat natuurlijk mag nadat ze het tegen ons heeft gezegd. Wij gaan dan mee zodat we weten waar ze is en we zelf ook graag puppy’s (of andere dieren) zien. Als daar geen tijd voor is volgens degene die t vraagt zorgen we er voor dat we ergens anders naar dat soort dieren gaan kijken.

Met M gaat t denk in lastiger worden, ze begrijpt nu wel dat ze eerst moet vragen of ze een hond mag aaien, maar die loopt regelrecht alle dieren die ze ziet achterna zonder oog voor iets of iemand anders te hebben...

 

Poeh confronterend zeg...
(Trouwens lekker east coast accent haha maar dat terzijde)

 

Wat betreft het kwijtraken: ook dit hebben wij af en toe doorgesproken met de kinderen, zodat ze hun voor en achternaam kunnen zeggen en ons adres. Ook heb ik gezegd dat als ze ons kwijt zijn, dat ze dan een lieve mevrouw moeten zoeken en zeggen dat ze ons kwijt zijn. Maar ja, zoals uit het filmpje blijkt, heb je geen idee wat ze in de praktijk zullen doen ...

 

Lastig he. Dat filmpje ken ik inderdaad ook en als je dat ziet heeft het kennelijk weinig zin je kinderen te instrueren. Toch weet ik nog steeds dat mijn moeder vroeger ook altijd zei dat je niet met vreemden mee mocht. En als mensen de weg vroegen en dan zeiden 'kom maar even in de auto zitten' dat ik dat NOOIT mocht doen. Haha, 1 van de 1000 mogelijke scenario's had mijn moeder dan in ieder geval onderschept.

Ik heb mijn dochter wel verteld toen ze op schoolreisje ging dat als ze de juf en de groep kwijt was, ze altijd naar iemand moest gaan die bij het park/speeltuin werkt. Meestal de mensen achter de kassa of die eten verkopen. Dat die je goed kunnen helpen, niet zomaar andere mensen vragen.

 

Jaaa, die heb ik ook gezien inderdaad Wat moet je dan nog