lieve meiden, maandag moet ik na doorverwijzing vk naar het zkh. Waarschijnlijk was het hartje pas gestopt en ik zou ong. 7.5 weken zwanger zijn. Ik voel veel voor een spontane miskraam en vroeg me af of er helaas andere hier ook voor gekozen hebben en zo ja hoe lang het duurde voordat het proces op gang kwam? Ik heb verder geen idee wat er op me af gaat komen en laat het maar gebeuren. in ieder geval bedankt voor evt. reakties. groeten, spring
Dat verschilt allemaal nogal. Bij sommige vrouwen komt het, nadat ze weten dat hun kindje overleden is, binnen een paar weken op gang, en in andere gevallen gebeurt dat niet zo 1-2-3. In principe zou je lichaam het altijd wel ergens een keer zelf gaan doen, maar dat kan dus echt wel een paar weken, en in uitzonderlijke gevallen nog wel langer, duren... Wat geen poging is om je over te halen voor zelf ingrijpen hoor Mijn eerste miskraam kwam spontaan en mijn tweede hebben we, vanwege heftige bloedingen de eerste keer, met medicatie opgewekt. En beide keren een nacurettage nodig gehad. Ik vond de spontane miskraam wel het 'prettigst' als het gaat om helemaal het gevoel hebben dat het echt echt niet goed was allemaal. Maar goed: het kan dus wel even duren voor je lijf het zelf gaat doen. Maar hopelijk zit je bij de groep bij wie het wel snel gaat.
Ik kwam er bij 7w4d achter dat het vruchtje bij 6w4d is overleden. Na twee weken is toch besloten de miskraam met Cytotec op te wekken, maar dat is inmiddels ook al weer een vijfdaags drama...
Hoi Spring, Ik heb in okt ook een miskraam gehad. Rond 10 weken kreeg ik wat bloedverlies. Week erop een echo gehad en daarop was te zien dat het vruchtje niet verder was gegroeid dan 5 weken. De miskraam kwam de dag na deze echo spontaan op gang. Er was verteld dat het zou lijken op een hevige menstruatie maar zo heb ik het niet ervaren. Het begon met weeen die ook vrij pijnlijk waren. Toen ook een erg drukkend gevoel en daarna kwam ook de bloeding op gang en de miskraam. Ik kon er verder zelf geen vruchtje in ontdekken, ook veel stolsels etc. Het bloeden heeft ook nog wel twee week aangehouden, waarvan de eerste drie a vier dagen erg hevig. (kraamverbanden gebruikt...) Ik heb nog wel om een echo gevraagd om zeker te zijn dat alles weg was. Het wachten op de miskraam is ook een onzekere tijd. Zodra je weet dat het geen kans meer heeft wil je er ook wel "vanaf"zijn. Sterkte de komende tijd.
Lieve dames, Bedankt voor jullie reakties en het delen van jullie ervaringen. Gisteren een klein beetje bloed verloren en daarna niets meer. Dit had ik ook een dag voordat ik ontdekte dat ik zwanger was en daarna nog 5 dagen roze met afvegen. Nu rond mijn menstruatie cyclus dus weer. Mijn lichaam denkt volgens mij dat het nog zwanger is alhoewel mijn borsten veel minder gevoelig zijn. Ook heb ik een flauwe hoofdpijn die ik normaal ook heb als mijn ongi eraan komt. En hoe stom ook nog steeds een sprankeltje hoop dat er morgen ineens een knipperlichtje te zien is. Weet dat dit niet kan maar blijkbaar wil mijn geest er nog niet aan. Poeh.... wat is dit een rare tijd. Zwanger, zwanger met dood vruchtje en nu afwachten ... Bedankt voor het sterkte wensen en Katalaya ik hoop dat je spoedig van deze ellende verlost bent en over een aantal maandjes opnieuw het geluk mag beleven en het ook mag voldragen.
@spring; ik had bij mijn eerste miskraam dat die spontaan op gang was nadat ik op een tweede echo had bevestigd gezien dat het echt echt mis was en er echt echt geen hoop was. Dus misschien dat de echo morgen daar dan goed voor mag zijn. Sterkte!
Bedankt voor jullie reakties. Nadat ik thuis was gekomen alsnog besloten om voor curretage te gaan. Schrok van de termijn bij afwachten dat het wel tot 6 weken kan duren voordat de bm weer helemaal schoon is. Dus ook langer wachten voor een nieuwe poging en ik heb door mijn leeftijd nog maar heel weinig kansen. Ook het ridico bij een eerste curretage is erg klein. Volgende week dinsdag zal ik mijn kleintje los moeten laten. Nog 1 weekje koesteren tenzij de natuur eerder beslist. Heb mezelf de komende twee weken in ieder geval ziek gemeld.
Het verschilt van vrouw tot vrouwe hoor, hoe snel je cyclus weer op gang komt. Ik had 2,5 week na curettage, (3 week na miskraam) weer een eisprong, de eerste keer. Na de tweede keer duurde het wel langer, (4,5 weken na curettage). Maar het hoeft dus niet altijd heel lang te duren.
Wist ik vorige week na het gesprek zeker dat ik niet wil afwachten en dus alsnog ' s middags geregeld dat ik komende dinsdag gecurreteerd zou worden twijfel ik sinds gisteren heel erg en wil eigenlijk toch nog even aankijken. Alles staat al gepland maar doordat ik ietsjes roze heb bij afvegen en licht trekkerig gevoel en heeeeel licht af en toe een krampje denk ik waarom ingrijpen. gek wordt ik ervan. Morgenochtend meteen de gyn. bellen en mijn keuze voorleggen. Poeh maak ik het mezelf nu zo moeilijk of herkennen jullie dit?
Ik heb 2x een week afgewacht, en een week gemodderd met Cytotec. De eerste week afwachten was zogenaamd 'om te verwerken'. Oké. De tweede week wachten was 'omdat het elk moment...' Achteraf had ik deze week kunnnen missen. De derde week was modderen met Cytotec, waarvan ik blij ben dat ik het tenminste geprobeerd heb. Daarna (3 weken na de echo waarbij we te horen kregen dat het niet goed was) ben ik gecuretteerd. Achteraf had het van mij een week eerder gemogen. Is het voor jou niet een optie om eerst Cytotec te proberen? En een eventuele curettage een dag of drie later te plannen, zodat je tenminste een concreet 'eindpunt' hebt?
@Kat, hoe gaat het nu met je? @Spring; meis, doe je rustig aan lieverd? Denk aan jezelf he!! Liefs Fem
Beankt voor jullie reakties katje en Fem. heb nu definitief de knoop doorgehakt en ga morgen voor de curretage. Dit is slopend. Weer geen krampen meer en ook geen roze met afvegen. Wil niet nog weken aanmodderen en weer verder met mijn leven. Lekker naar buiten, sporten, vrijen omdat we het willen en niet omdat we moeten of niet durven uit angst dat het fout gaat. Kortom LEVEN!
Heel veel sterkte morgen (en daarna) Ik zelf was opgelucht dat we een stap verder waren, maar ik kan me voorstellen dat dat in jou geval misschien anders is... Ik had wel meteen het gevoel dat de nadelen van het HcG meteen minder werd, dat ik 'mezelf' terugkreeg. Dat vind ik wel fijn.
Na dit berichtje ga ik dit onderdeel weer verlaten. Gisteren is de curretage goed verlopen. Toen het kapje op mijn gezicht werd kreeg ik het even te kwaad maar daarvoor en daarna ging het goed. Voelde me darvoor rustig en de pillen om het vruchtje los te maken werkte goed en zonder pijn. Begon in het ziekenhuis heviger te vloeien. Na de operatie een gevoel van opluchting en vandaag bijna geen bloedverlies meer. Volgende week weer werken en op de oude voet verder. Kom dan niet meer hier kijken zodat ik er niet in blijf hangen. life goes on Allemaal veel sterkte en ook goede hoop voor de toekomst.