Ik kon echt niet puffen. Ik vond dat maar niks! Had met yoga geleerd een soort oerkreten uit te stoten en dat vond ik wel heel fijn. Je moet op het moment zelf kijken wat je fijn vindt! Voor iedereen weer anders! Verder lag ik mijn eerste bevalling vast aan het bed door de inleiding en dat was heel akelig. Mijn 2e bevalling was wat dat betreft wel fijner want ik was toen vrij, liep wat rond totdat de weeënstorm te heftig werd. Toen ben ik weer gaan liggen, was echt niet meer te doen. 1e x een ruggenprik gekregen en 2e x zou ik er 1 krijgen, maar ze me wegreden had ik volledige ontsluiting dus tsja was niet meer nodig. De meeste vrouwen zijn (vooral tijdens een wee!) met zichzelf bezig, in zichzelf gekeerd. Tussen de weeën door dacht ik nog wel o kijk het regent oid maar tijdens een wee ben je meestal alleen maar met de pijn bezig! Ik heb trouwens geen persweeën gehad dus geen idee hoe dat voelt, beide keren op eigen kracht geperst en daar kwam geen puffen bij te pas. Alleen maar ontzettend veel kracht zetten beneden.
ik mocht dat niet omdat elke keer als ik wat deed mijn apparaat het niet meer goed deed en de weeen niet goed geregistreerd werden en het hartje van de baby ook niet meer ( ik had een drukballon binnen en een draadje aan baby zijn hoofd en dan het infuus met weeenopwekkers en dan soms ook nog die band aan de buitenkant die er niet meer vanaf mocht als ie eraan was voor een periode) dus ja als je je baby zijn hartje niet meer hoort als je beweegt dan blijf je wel stil liggen haha
Bij de eerste bevalling dacht ik dat ik moest liggen en heb ze liggend opgevangen met puffen, geen succes! Ik raakte in paniek etc. Bij nummer 2 ving ik ze zittend op, benen uit elkaar en buik er tussen zeg maar. Heerlijk! Daarbij zong ik tijdens iedere wee een liedje haha. Raar, maar zo kon ik goed doorademen. Die tip had ik gekregen van een verpleegkundige, voor mij dus de gouden tip.
Trouwens bij de 2e bevalling veel op mijn handen en knieën gezeten...ik heb beide keren een sterrekijker gehad en de eerste keer mocht ik alleen op de linkerzij liggen, was de hel!! hahah de tweede keer moest ik weer maar dat weigerde ik hahaha...toen dus dit gedaan en dat ging veeeel beter!
Dat is juist het belangrijkste denk ik tijdens een bevalling...je nergens voor schamen en vooral toegeven aan dat wat je wilt doen niet?
Ik heb yoga gevolgd en daar heb ik wel wat aan gehad, hoewel niet op de manier die je zou denken. Ik belandde in een weeënstorm en ben ook anderhalf uur ná mijn allereerste wee al bevallen. Ik had één ding goed onthouden: houd je kaak ontspannen, dan is je bekkenbodem dat ook. Ik kón niet meer vand e pijn, maar heb dus de hele tijd liggeen AAHHHHHH-en. kaak laten vallen en gewoon geluid maken. Het heeft mij geholpen om niet compleet te verkrampen.
in begin rustig concentreren op ademhaling, ik kreeg helaas weeenstorm (ook nog rug weeen) die in elkaar over gingen en dan is het puffen puffen puffen hahaha iets anders kan je niet meer doen dan. en als ik het vergat dan had ik mijn moeder en een vriendin die mij even weer bij de les riepen... was wel handig. ik wilde ook graag lopen maar mocht niet omdat ik ingeleid werd en dus aan infuus lag en de kleine een draad op haar hoofd had ter controle.
ps. de schaamte waar je beetje bang voor bent (althans had ik en hoorde het van veel om me heen) die is compleet vervlogen al kan je je dat niet voorstellen.
o ja,..inderdaad: compleet. Het maakte me toen echt niet meer uit wie er kwam kijken/voelen etc. Daar ben je dan echt niet mee bezig, net zoals hoe je eruit ziet, het geluid dat je maakt en andere genante zaken war je je vooraf zo druk over maakt.
Hoe heb ik het ervaren: Vreselijk, ergste pijn die ik ooit heb gevoeld. Niet weg te puffen. Woorden schieten me te kort. Sorry wil je niet bang maken. Zie mijn banner, we gaan voor een 2e en kijk er nu al tegenop
tot 8 cm het huis gepoetst en opgeruimd. Dat leidde mij lekker af en dan tussendoor natuurlijk gewoon stoppen en tijdens de wee voorover tegen de muur aanhangen of op de grond zitten (net waar ik mee bezig was). Werkte hier top en de tijd vloog om. Op het laatst onder de douche en bij 8 gauw naar het ziekenhuis en daar deed het op bed wel ff heel veel pijn.
Bij de 1e heb ik me op de wc opgesloten. Was heel bewust aan het puffen, maar wel op mijn eigen tempo. (geloof 6 keer ipv 7) en als de piek eenmaal was geweest deed ik mijn ogen pas weer open. Niet dat ik daardoor meer zag want de deur zat potdicht en het licht was uit. Bij de 2e lag ik in bad en voelde ik me minder voor lul zitten dat een ander naar mijn gepuf zat te kijken. Was bij beide keren echt helemaal in mezelf gekeerd. Was wel verbaasd dat ik tussen de weeen zo 'helder' was.
ik zat op handen en knieen en steunde met mijn buik op het bed. Was de enige manier waarop het uit te houden was.