Ik heb kennissen, maak graag praatjes met andere moeders in de speeltuin, ga met enige regelmaat bij mensen op bezoek en toch voel ik me zo ontzettend eenzaam. Ik heb het gevoel dat ik geen vriendinnen heb, niemand die ik even app als er wat is en eigenlijk ook weinig mensen die mij eens bellen om af te spreken. Ze zeggen dat ik te moeilijke gesprekken wil voeren, het moet bij mij altijd 'ergens over gaan'. Dat is zo, ik ben ontzettend slecht in koetjes en kalfjes. Ik weet niet zo goed wat ik ermee moet, hoe vind ik mensen met wie het echt klikt?
Misschien een hobby of club vinden. Deze mensen hebben dan dezelfde interesse. En kun je daar met ze over praten. Ik ben afgelopen zomer bij een bloemencorso waren gegaan. En vind het heerlijk. Zo veel nieuwe mensen leren kennen.
Herkenbaar. Ik heb weinig 'echte vrienden', en die vrienden wonen allemaal ver dus ik zie ze niet vaak. En via de telefoon of app is het toch anders dan iemand echt zien. Hier ook veel kennissen, met sommigen klikt het wel goed maar dan nog zie je elkaar niet vaak omdat iedereen zijn eigen leven heeft en druk druk druk. Ik werk thuis en heb dus ook geen collega's, overdag kom ik bijna de deur niet uit. Dit is ook niet zo positief voor mijn algemene gevoel. Alsof ik tussen 4 muren zit. Ik mis ook een vriend(in) in de buurt met wie ik zomaar eens kan gaan koffiedrinken, met wie het klikt, en met wie ik inderdaad verder kan gaan in gespreksstof. Ik word moe van de kennissen van mijn man omdat het vaak nergens over gaat, het doel is bij elkaar zijn en samen barbecuen bijvoorbeeld, heel leuk, maar ik heb wel eens echt behoefte om stevige onderwerpen aan te snijden en hier echt een langere tijd over te praten en te discussieren. Van continu koetjes en kalfjes word ik zelfs vermoeid en dan begint bezoek me te irriteren.
Snap wel wat je bedoeld. Ook ik heb geen echte vriendinnen. Wel gehad. Nu lukt de aansluiting ook niet echt. Maar ik merk dat ik voldoende heb aan de contacten die ik dan nog wel hebt. Misschien komt het nog op je pad. Je kunt ook eenzaam zijn en er toch mee om kunnen gaan. Ik ben het liefst alleen. Soms contact. Ik praat ook over dingen die andere in mijn omgeving niet doen. Ik ben echt iemand die dingen wil uit pluizen ect ect. Gelukkig kan ik mijn ei hier kwijt op zwangerschapspagina ben dol op advies geven. Ect ect en gewoon na denken over de dingen in het leven.
Ik ben van mening dat je zulke vriendinnen tegen het lijf moet lopen. Ik heb vriendinnen waarmee ik over alles en niets praat, naar de hamam ga en 'girls'avonden hou. Maar vaak zijn er geen diep gaande gesprekken. Maar ik heb ook vriendinnen waarbij ik bijna alleen maar diepgaande gesprekken hou. Ik denk omdat we allemaal andere levens leiden (lijden?) en dus niet over koetjes en kalfjes kunnen praten, haha. En dan heb ik mijn beste vriendin, en met haar kan ik over alles praten. Ik heb ze allemaal ergens anders ontmoet. School, kerk, woonplaats, werk, via-via. Voor een introvert heb ik redelijk wat mensen om me heen. (Waar ik dus niet altijd trek in heb, want ik ben een introvert )
De koetjes en kalfjes herken ik; dat stoort mij soms ook wel. Maar zomaar de diepte in qua onderwerp doe ik ook niet meer zo snel - gewoon omdat ik merk dat mensen het niet interesseren of toch niet zo close zijn als dat ik graag zou willen. Hier ook eenzaamheid; maar het went op de lange duur wel. Elke keer wanneer ik mij eenzaam voel, stort ik mij in iets. Sporten, hobby, kind, shoppen; en dat maakt dat ik er doorheen kom. Gewoon niet van een ander uit gaan, dan kun je ook niet teleurgesteld worden.
Ik herken het gevoel. Ik heb ook geen echte vriendinnen. Ik heb in 2012 veel mensen leren kennen bij een bepaalde musical. Met 1 daarvan ging ik altijd samen en we waren fan van dezelfde persoon. Ook buiten de musical om zagen we elkaar en het was altijd super gezellig. Maar sinds ik een relatie heb is dat contact verwaterd. En nu ik een kindje krijg helemaal. Ze heeft me ook helemaal niet gefeliciteerd met mijn zwangerschap. We zitten op een totaal ander niveau en dan hoeft het voor mij ook allemaal niet. Ik heb wel collega's die ik via de app spreek, maar ook die zie ik verder gewoon op het werk. Gelukkig heb ik wel goed contact met mijn schoonzusjes en met hen kan ik heel veel bespreken.
Ik ben van mening dat een goede vriendin iemand is waarbij je stevige gesprekken mee voert maar ook onzinnige gesprekken. Ik zou er niet aan moeten denken om alleen maar stevige gesprekken te hebben😱. Nee geef mij ook maar eens een lollig gesprek over van alles en niets hahahha Eerst wordt het een kennis (alleen voor leuke dingen, koetjes kalfjes je kent het wel) Daarna een vriendin (al iets meer serieuze dingen) Goede/beste vriendin/vriend. Hele serieuze gesprekken. En natuurlijk de leuke dingen. Lief en leed. Maar dat vind ik😁
Joycey ja dat doe ik ook.. Ben ook heel slecht in lul gesprekken. Mijn zusje is momenteel een beetje mn vriendin Alleen zou graag weer eens wat vaker smaen iets doen, sinds ze een baby heeft is dat wel minder geworden.
Dat vind ik ook en met de juiste persoon kan ik dat ook prima alleen loop ik die maar niet tegen het lijf.
Ik heb eigenlijk ook geen vriendinnen hier, ik ben naar de woonplaats van mijn man verhuisd een uurtje waar ik vandaan kom. Ben hier dus niet opgegroeid en ben thuisblijfmamma, ken dus echt niemand. Heb ook geen familie in de buurt. Soms kunnen het lange dagen zijn als ik alleen ben met de kinderen en man komt 's avonds laat thuis. Dan is het alsof je gewoon afgesloten bent van de buitenwereld. Ik zou ook graag eens een vriendin(nen) hebben waarmee je op één lijn ligt en gewoon gezellig mee kan praten. Heb je soms echt even nodig. Hoe ik mensen zou moeten leren kennen is mij ook een raadsel... op de psz is het gewoon hoi en dag, daar leer je niemand kennen.
Ik snap heel erg goed wat je bedoelt!! Ik heb totaal geen vriendinnen, al jaren niet meer, de laatste vriendin die ik had heeft me 1 jaar bedrogen met mijn toenmalige man:x Dus toen was die vriendschap EN mijn huwelijk voorbij. Ik ben natuurlijk altijd thuis aangezien ik afgekeurd ben en ja natuurlijk kan ik hobby's gaan zoeken maar lichamelijk kan ik al weer niet erg veel, dus dat maakt het lastig. Doe genoeg vrijwilligerswerk maar dat is vanuit thuis dus ook weinig echte contacten. Heb vaker via internet gezocht maar dat werkt helaas ook niet echt, overal zitten dan van die vervelende kerels die je dan lastig gaan vallen :x Als je wat ouder bent is het lastig om nieuwe contacten te maken als je vrijwel nergens komt!
Herkenbaar. Alleen heb ik eigenlijk (nog) geen kennissen waar ik wel eens mee afspreek momenteel Ik heb een beste vriendin die ik dagelijks wel spreek via de app. Sinds we mama zijn spreken we niet heel veel meer af in real life maar als we dat doen is het wel enorm gezellig. Ik heb nog een ander groepje vriendinnen waar ik eigenlijk niet zo veel meer mee heb. We zitten allemaal in andere fase en het bloedt een beetje dood. Eerlijk gezegd heb ik geen zin om er echt veel energie in te steken. Ander meisje uit het groepje heeft beetje hetzelfde. Haar leven is weer totaaaaal anders dan dat van mij. Ook hebben we nooit echt gesprekken op niveau, altijd beetje oppervlakkig. Ik zoek eigenlijk mama's bij mij in de buurt eerst als kennis en wellicht daarna vriendinnen, maarja, hoe doe je dat dan he..
Ik herken het ook. Zeer sporadisch spreek ik met iemand af. We zijn net verhuisd en dan zijn er geen vriendinnen die mij helpen. Terwijl toen ik voor het eerst op mezelf ging wonen er hulp was van vrienden. Dat is alweer heel wat jaartjes geleden. Ik sport ook met een vast groepje dames al jaren, maar sinds de geboorte van mijn dochter kan ik geen aansluiting meer vinden. Misschien dat het met de jaren ook zo gaat. Wanneer je ouder wordt dat er dan minder mensen zijn om mee om te gaan. Mijn vriend heeft ook geen vrienden, maar hij heeft daar geen behoefte aan. Nazitten met de voetbalmaten, dat is voor hem genoeg. Mensen zeggen wel 'ach, wanneer je dochter naar school gaat, ontmoet allemaal nieuwe mensen'. Maar ik maak eigenlijk erg moeilijk contact. Ik kijk altijd eerst de kat uit de boom. Eenzaam voel ik mij niet echt. Alleen zou ik wel wat meer vriendinnen willen hebben. Vooral om keihard mee te lachen, dat mis ik erg. Het is allemaal zo serieus.
Herkenbaar hoor. Sinds ik naar Twente ben verhuisd. Ik kende hier echt niemand. Heb wel goed contact met collega's waar we prive weleens wat mee doen maar heb hier niet echt vrienden. Mijn beste vriendin woont nu heel ver weg en zie ik bijna niet meer. Veel hebben na de geboorte van mijn zoontje niks meer laten horen. Combinatie van ander leven en afstand. Ik voel me niet echt eenzaam maar mis wel een echte vriendin hier om gewoon mee te lachen, dingen te ondernemen en een serieus gesprek.
Heel herkenbaar, Ik heb altijd in een stad gewoond, en daar had ik alles Familie, 'vrienden', kennissen,school en noem maar op Maar nu ik hier in een dorp woon heb ik niemand meer Ja ik heb mn partner waar ik heel veel van hou, En mn werk en dan daar collega's, verder woont mn familie nog in de stad waar ik vandaan kom, en er zijn een paar familie leden ook verhuisd naar andere delen van het land, en die vrienden die ik daar had daar heb ik geen contact meer mee, Mn familie woont niet zo gek ver weg, misschien 20km verderop(moeder, broertje, neefjes nichtjes noem maar op,) helaas wonen mn zussen wel verder weg, en omdat we geen rijbewijs hebben kunnen we ook niet zomaar even langs gaan, dus dat is soms wel even rot Ook mn schoonfamilie woont niet echt om de hoek, Hier in het dorp is het echt me myself and partner hebben ook nog geen kinderen dus met andere ouders ga ik ook niet om, Dus ja ik voel me soms wel eenzaam,en zou soms best wat meer mensen hier om me heen willen, of misschien vaker visite willen ontvangen maar als dat er niet inzit dan zit dat er niet in, helaas is het zo dat bij bepaalde mensen het contact telkens van ons af moet komen en dat wij maar langs moeten komen, en daar ben ik ook wel een beetje klaar mee Vindt het niet erg om naar bepaalde mensen toe te gaan, maar als er dan niet even de moeite gedaan wordt om hierheen te komen of om zelfs maar even op te bellen of desnoods via fb een berichtje met hee hoe gaat het ermee, maar nee je hoort er niks van dus daar ga ik zelf dan ook niet meer teveel tijd moeite en energie in steken Verder lig ik er niet wakker van hoor, en vindt die rust ook wel weer lekker maar soms zou ik best wat meer aanspraak willen...
Heel herkenbaar hoor. Echt veel vriendinnen heb ik niet. 1 goeie maar er verschillen ontzetten qua leven. Zij student, ik 2 kids. Ik zou echt wel wat meer 'moeder' vriendinnen willen hebben😀
Hier ook herkenbaar. 0 vrienden.. ik mis het zooo erg! Het is soms ook zo lastig om ineens nieuwe contacten te maken..
Anders een whatsapp groepje aanmaken? Dan kunnen jullie daar je ervaringen en diepgaande gesprekken voeren samen? Is maar een tip hoor.