Ik zit met een dilemma, misschien wel een luxe probleem maar toch. Wij wonen nu midden in een dorp, lekker centraal, wel aan een wat drukkere weg maar speeltuintjes in de buurt, school in de buurt etc. Nu komt er naast mijn schoonouders een boerderij te koop te staan, zij wonen ook in het zelfde dorp maar echt aan de buitenrand, aan een nog drukkere weg en dus afgelegen. Mijn vriend wil hier dolgraag wonen, ik vind het huis echt supermooi, de ruimte natuurlijk, ik zou zelfs eindelijk een paard kunnen kopen en die thuis kunnen stallen. Maar iets houd mij tegen, en dat is het volgende, ik denk aan mijn dochtertje. Natuurlijk zijn de voordelen duidelijk, veel ruimte, heerlijk wonen in de buitenlucht, veel dieren en noem maar op. Maar ook, wonen aan een drukke weg, ze kan niet zelf naar school fietsen, veel te gevaarlijk, ze kan niet savonds nog even lekker naar een speeltuintje of haar vriendinnetjes, je moet haar altijd brengen en halen. Ik zie echt beren op de weg, vind het gewoon een soort zielig dat ze dan zo gebonden zit, vooral omdat ik ook weet dat ze geen broertje of zusje zal krijgen. Wat vinden jullie, en wat zouden jullie doen?
Ik zou het niet doen. Ik merk nu dat ik de omgeving belangrijker vind dan de grote van het huis. Zo makkelijk om met kinderen dichtbij dingen te wonen. Vooral buurtkinderen en de school om de hoek.
ik zou het wel doen, wij wonen dan in een woonwijk 30 km zone, maar hier kan ze ook niet echt alleen spelen, we hebben gelukkig wel een tuin, maar we hebben ook een hele drukke straat (wordt echt geen 30 gereden) daardoor zal ze pas heel laat zelf mogen oversteken, eerste jaren zal ik haar zelf moeten brengen. ook in de straat zelf wordt vrijhard gereden en kunnen ze niet even op straat spelen (de stoep dan) ik zou het gewoon doen, mooi ruim huis, grote tuin, dus ook ruimte genoeg dat er vriendinnetjes komen spelen.
Ik zou het niet doen om een andere reden: wil niet naast m'n schoonouders wonen niet omdat ik niet goed met ze op kan schieten, integendeel. In vergelijking tot sommige verhalen die ik hier soms lees, kan ik echt ontzettend goed met ze opschieten alleen dat wil ik graag zo houden Daarbij vind ik de afstand tot voorzieningen die je noemt ook erg belangrijk. Als het inhoudt dat je je dochter echt tot d'r tienerjaren overal heen moet brengen... dat is nogal een opgave! Je blijft heen en weer rijden met school, hobby's, verjaardagen, feestjes etc. Scheelt wel dat je zegt dat ze alleen blijft, (hoe ga ik dit overbrengen zonder dat het stom en tactloos overkomt...) ik bedoel dat het met bijv. 3 kids overal naartoe brengen helemaal heftig zal zijn, misschien is het met één nog wel te doen. Ik zit niet in dezelfde situatie, dus misschien zou ik, als wij de kans zouden hebben om zo'n geweldig huis te kopen, ook wel gaan twijfelen. Voor nu zeg ik echter 'nee'.
Hahaha ik vergeet helemaal dat ik ook niet naast mijn schoonouders wil wonen! Ook niet omdat ik ze niet mag, juist wel, maar dit wil ik idd ook graag zo houden! Ja misschien scheelt het wel dat je 1 kind heb die je ergens heen brengt of 3 die allemaal ergens anders heen willen. En het kwam niet tactloos over hoor! Ik vind het best moeilijk, ik zou wel dromen kunnen verwezelijken maar sinds ik moeder ben, denk ik alleen nog maar aan mijn kind, gek is dat he.
Ik zou het wel doen.Ben zelf opgegroeid in het buiten gebied tussen de boerderijen en altijd dieren om ond heen. Nu heb ik oudere kinderen , maar toen ze klein waren, is het toch sneller een filmpje kijken of computeren. Hier heb ik verder niets op tegen maar, voor kinderen is het wonen op een boerderij fantastisch, een eigen beest om te verzorgen enz. En voor afstands problemen is vaak wel een oplossing door met andere ouders om en om te brengen. Veel succes met de beslissing.
Ja daar zit ook wel wat in wat jij zegt. Het gekke is, als kind heb ik aan dezelfde weg gewoond, ik vond het er heerlijk, ik hield van buiten, mijn beesten. Toen mijn ouders gingen scheiden, moesten we er weg, ik vond dat zo verschrikkelijk, mijn hele wereld storte in elkaar. Misschien zit daar wel ergens angst ofzo, ik weet het niet.
Ik zou het niet doen, maar inderdaad meer omdat ik graag ergens wil wonen waar ze uiteindelijk lekker zelf op weg kunnen en niet dat ik ze tot hun 16e altijd ergens heen moet brengen e.d. Ook doordat ik zelf vroeger ook in een dorp woonde (waar ik nu nog vlakbij woon) waar we wel een mooi huis hadden maar waar ik overal zelf naartoe kon gaan. Op mijn 8e/9e speelde ik lekker in het parkje in de buurt met alle buurtkinderen. Ik kon gaan en komen wanneer ik zelf wilde en niet wanneer het mijn ouders uitkwam. Dat vond ik heerlijk en ik wil hetzelfde voor mijn kinderen. Ik zou dus niet ergens gaan wonen waar ze helemaal afhankelijk zijn van mij en de andere ouders van vriendjes/vriendinnetjes. Haha we maken het je niet makkelijker he met al onze verschillende meningen...
Nee jullie maken het me echt niet makkelijk hahaha, tuurlijk is het mijn eigen keus maar het leek me leuk om ook wat verschillende voors en tegens te horen..
moeilijk heb ook een beetje dat luxe probleem heb een mooi huis split level woning nieuw maar wil toch verhuizen wegens de trappen enzo, maar nu met verjaardagen heb ik er een oplossing voor gevonden zet alles beneden neer en hoe vaak heb je nou een verjaardag en nu denk ik heb een leuke school voor die kleine , heb een leuke buurt , veel kansen voor haar ook om te studeren tja kan wel weer aan mijn zelf denken maar dat doe ik op dit moment even niet ! succes met je beslissing en luister naar je gevoel dat is meestal het beste! gr jacque