Nee je bent ook niet echt een man als je condooms bij je vrouw vind en al die andere signaaltjes ernaast ziet en niet weet wat je moet doen. Ik bedoelde het in de zin van op dat moment moet hij zich even vermannen en eisen om in haar telefoon te kijken omdat het andersom ook zo zou moeten
Ik krijg de indruk dat hij eigenlijk WIL dat zijn vrouw vreemdgaat, want dan kan hij het tenminste rechtvaardigen dat hij van haar gaat scheiden. Hij wil wél scheiden, maar daar níet verantwoordelijkheid voor zijn. Hij wil dat het háár schuld is dat hun huwelijk stukloopt. Hij slaat de plank echter volledig mis, want ook als zijn vrouw vreemdgaat, is hij medeverantwoordelijk voor de staat waarin hun huwelijk zich waarschijnlijk al een aantal jaar verkeerd. Die staat maakt het nog niet goed dat zijn vrouw vreemdgaat, maar heeft er wel aan bijgedragen dat zij gevoelig was om een affaire te krijgen. (Als het tenminste waar is dat zij vreemdgaat.) Wat hij nu moet doen? In gesprek gaan met zijn vrouw, haar confronteren met die condooms, die plekken waar ze automatisch ingelogd is en alle andere verdachte zaken en haar een verklaring vragen. Dan met haar in gesprek of er nog voldoende wens en basis is om samen verder te gaan. Zo niet, dan scheiden.
Het is toch ook duidelijk dat zijn vrouw WIL dat er iets gebeurt? Die condooms zijn een manier om hem te confronteren (mocht ze geen ander hebben) en zorgen dat hij IETS voelt. Alleen al daarin is haar opzet dus geslaagd. Maar ipv het gesprek aan te gaan bespreekt hij het met een buitenstaander en probeert hij van alles om er zelf goed vanaf te komen. Schijnheilig.
Toen ik vermoedde dat mijn man vreemd ging, heb ik dat ook eerst bij een vriendin uitgesproken hoor. Dus zo raar is het niet. Het lijkt wel alsof het hoe dan ook altijd aan de man ligt. Als een man vreemd gaat had de man de problemen moeten bespreken met de vrouw. Maar als de vrouw vreemd gaat, heeft de man vast iets niet goed gedaan in de relatie. Als de rollen waren omgedraaid had iedereen geroepen dat ze bij haar vent weg moest gaan. Ot; ik zou me er niet teveel mee bemoeien. Wel vind ik dat hij het gesprek met zijn vrouw aan moet gaan. Over hoe hij zich voelt in hun huwelijk en natuurlijk erachter zien te komen of ze vreemd gaat
Ik vind het heel ongezond en kwetsbaar klinken zoals je hem beschrijft. Ik denk dat het beste zou zijn als hij open en duidelijk in gesprek gaat met zijn vrouw, maar vraag me ook af of dit iets is wat hen nu zou lukken. Hij zou kunnen overwegen hulp voor zichzelf te zoeken. Dat is niet vervelend bedoeld, maar ik vind het gewoon echt klinken alsof hij veel teveel laat gebeuren en moeite heeft voor zichzelf op te komen.
Dus als ze vreemd gaat kan hij eindelijk uit het huwelijk stappen, haar de schuld geven van zijn misère en de buitenwereld laten zien hoe zielig hij is? Terwijl hij in werkelijkheid maar al te blij zou zijn? Hoe oud is hij? 5?
Natuurlijk is dat niet gek. Maar het hele verhaal is toch raar? Dat hij openlijk zegt dat zolang zijn vrouw zijn was en plas doet en hem 'seks geeft', het goed is voor hem? Als je zo omgaat met een huwelijk, zit er al iets niet goed.