misschien vinden jullie wel dat ik me aanstel hoor. maar ik weet ineens niet meer wat ik moet voelen ik ben zwanger van nummer twee.... heel erg gewenst hoor. maar mijn zoontje is nu 8 maanden. ik hou zoveel van dat ventje en nu twijfel ik zo aan of ik ook wel zoveel kan houden van de tweede.... en doe ik mijn zoontje niet heel erg tekkort door nu al een tweede te krijgen. ik word gek van mijzelf en deze gedachten maar het blijft maar spoken in mijn hoofd
Wel herkenbaar, zijn ook de hormonen zeggen ze.... Iedereen zegt dat een moederhart groot genoeg is om van al je kinderen evenveel te houden, dus komt echt wel goed! Toen ik onze tweede op de echo zag spartelen, wist ik dat het weer helemaal goed ging komen!
Ach volgens mij heb ik daar ooit ook nog een topic aan geweid, of ik heb het bij mijn clubje neergezet, maar ik had exact hetzelfde!!!! En ik kan je uit ervaring vertellen, vanaf de eerste seconde hou je van nr 2!!! En ik vindt het persoonlijk heel prettig dat de kids lekker dicht op elkaar zitten! Dus probeer te genieten van je zwangerschap want die is zo voorbij en geniet van alle ontwikkelingen van Djim want die leert nu zoveel en straks lekker genieten van 2 geweldige kids!!! Groetjes
Ik heb hier zelf geen ervaring mee, zelf nu zwanger van de eerste. Zijn het niet gewoon de hormonen, die opspelen?? Ik hoop dat je snel wat meer rust krijgt
wapa jij hebt ze ook lekker dicht op elkaar zie ik. vond je het zwaar tijdens de zwangerschap en na de bevalling , ben k wel benieuwd na. en ik moet ook gewoon gaan genieten maar het is wel dubbel soms. Djim is niet het zoontje van mijn huidige partner ( maar hij houd zielsveel ook van djim) en we zijn nog niet heel lang samen maar wel bewust gekozen voor een zwangerschap dus mag eigenlijk ook niet zeuren dan he het komt vast goed
Ja het was zwaar, de zwangerschap vloog ik eigenlijk doorheen voordat ik het wist was ik aan het bevallen ( daarom: GENIET!! ) je hebt namelijk niet de tijd om bij alles stil te staan zoals bij een eerste... En betrek je ukkie er zoveel mogelijk bij ( hoe klein ie ook is! ) Wel spannend voor je partner! Leuk iedereen echt met elkaar verbonden zometeen!! Ik vond de periode erna niet echt zwaar maaar eerder "raar" omdat je zo moet wennen aan het verdelen van je aandacht. M. was gelukkig direct heel lief voor zijn zusje alleen begreep hij het niet, hij was pas 13 maandjes toen zijn zusje werd geboren maar nu... je moet niet bij haar in de buurt komen want het is zijn zusje... roept ook de hele dag: "zus, zus" en er zitten zoveel voordelen aan dat ze lekker dicht op elkaar zitten, vinden straks allebei dezelfde dingen leuk, leren samen spelen, krijgen waarschijnlijk ook nog heel vaak ruzie en dat ze elkaar de hersens inslaan maar voor nu is het echt genieten! En je hebt echt genoeg liefde voor al je kinderen! Daar hoef je echt niet aan te twijfelen!!!
je moet het niet als een tekortkoming zien voor je zoontje! je geeft hem net een prachtig cadeau! een broertje of zusje om mee te spelen, mee ruzie te maken. later mee te gaan stappen en hem de kans geven ooit oom of tante te worden... hij zal later altijd iemand aan zijn zij hebben waarvan hij weet dat hij altijd op hem of haar kan rekenen (als het goed is!!) ik prijs me zeer gelukkig met mijn 3 broertjes! heb het nooit als tekortkoming gezien hoor (ik ben de oudste en mijn 3 jongere broers kregen al eens wat meer aandacht of ik moest weer eens oppassen) hoevaak we ook ruzie gemaakt hebben en ik heb geroepen dat ik ze haatte.... ik ben super blij dat ik ze heb! dus ik denk niet dat je zoontje het erg gaat vinden maar net ontzettend leuk
heel herkenbaar! ik was ook zo bang, zeker in het begin dat ik niet van mijn nieuwe kindje kon houden zoals van mijn zoontje of andersom! Gelukkig voel ik nu zoveel liefde voor de baby in mijn buik! Ik weet zeker dat het bij ons allemaal wel goed komt zodra ze er zijn! kan nu niet wachten... maar je stelt je zeker niet aan hoor! gebeurd nogal wat met ons aanstaande mama's
Oh ik vind het herkenbaar! Ik kan me nu ook moeilijk voorstellen dat ik van nummer 2 net zoveel zal houden als van mijn zoontje (al weet ik zeker dat dat goed zal komen). Bovendien heb ik nu alle aandacht voor mijn zoontje en straks moet ie dat delen. Dat vind ik toch een beetje zielig ofzo Terwijl ik ook wel weet dat dat onzin is... Wel zien we nummer 2 ook als een geschenk voor mijn zoontje. Hij wordt grote broer! Dat is natuurlijk ook onwijs leuk voor hem Komt goed!
Heel herkenbaar en volgens mij is de vertaling doodsimpel dat je er nog niet aan toe bent. Dat komt waarschijnlijk wel weer en zo niet, dan hoef je toch niet persé een tweede kind? Ik denk ook wel eens... hoe kan ik net zoveel van deze kleine meid gaan houden als van mijn kleine mannetje? Heb ik dat wel in huis maar ik weet dat het gewoon in me zit... Weer eng maar het gaat weer gebeuren! Ik heb er vertrouwen in en dus ben ik er klaar voor (gelukkig maar want over 9 - 15 weken is het zover!)
Je moet het gewoon ook allemaal een beetje in de gaten houden! Zodra je kindje geboren is en je voelt je echt niet goed, gewoon gelijk aan de bel trekken hoor! Er zijn genoeg mensen die je hier in NL kunnen helpen als het echt niet goed voelt! Maar nogmaals zoals ik al eerder in dit topic zei komt het vast gelijk allemaal goed In grootmoederstijd kregen vrouwen zo 8 kinderen en mijn oma hield van haar kinderen allemaal evenveel, misschien niet op de zelfde manier maar wel evenveel! Denk dat wij t met 2 dan ook nog wel redden
ja dat is ook zo ik kom ook uit een gezin met drie kinderen ( tweeling broertjes heb ik ) en mijn ouders hielden ook evenveel van ons. misschien komt het ook wel een beetje door mijn onzekerheid. mijn vriend heeft een zoontje van 6 en die vind het ook helemaal super dat hij nu grote broer wordt van nog een kindje , en mijn zoontje gaat het vast ook heel leuk vinden later. ik ga proberen om te GENIETEN want het is toch wel weer een groot wonder zon mini mensje in je buik en een GESCHENK . bedankt voor de reacties , nu weer ik in ieder geval dat ik niet niet de enige ben die deze gevoelens wel eens heeft.