Bij iemand blijven omwille van de kinderen is het slechtste idee ooit.... ook je kinderen merken dat hun ouders niet gelukkig zujn.. Je maakt je kinderen dus echt niet gelukkig door bij hem te blijven voor hun... Ook snap ik niet zo heel goed welke goede reden er nog is om te blijven? Je zegt letterlijk dat hij nooit voor jou heeft gevochten en jij alleen voor hem. Waarom wil je bij iemand zijn die niet voor je vecht? Die niet 1000% zeker alles voor jou zou doen, ook jij verdient toch iemand die WEL voor jou er wil zijn en voor jou wil vechteb
Bedenk ook dat je kinderen jullie als voorbeeld zien. Jullie relatie is voor hen normaal. Als ze zien dat papa en mama niet goed of weinig met elkaar omgaan, wordt dat voor hen de norm. Sta er eens bij stil of je dit voorbeeld wil mee geven in hun verdere leven. Voor de rest, sterkte! Ik hoop dat ze je man de hulp kunnen bieden die hij nodig heeft en dat hij van zijn verslaving afkomt.
Ik ben vandaag op bezoek geweest met de kinderen. Aan de ene kant merk je dat hij iets van inzicht begint te krijgen en dat hij nu wel echt wilt werken aan zichzelf en in het verlengde aan onze relatie. Aan de andere kant is er ook nog steeds een groot stuk ontkenning en deels mij de schuld geven.
Maar misschien is het probleem van hem dat hij wel eerlijk wíl zijn, maar niet eerlijk kán zijn. Ik weet niet hoe het voor zijn depressie was, maar hij heeft zijn handen nu vol aan zichzelf, is bezig met overleven. Als porno kijken daarbij helpt..... stel dat hij nu eerlijk erover zou zijn krijgt hij commentaar. Hij MOET stoppen en MOET jouw behoeftes bevredigen(ik snap je gemis). Maar zijn behoeftes liggen nu even ergens anders. Ga in gesprek met hem, zonder oordeel te hangen aan zijn keuzes. Zijn leven zijn keuzes, in gesprek prima, maar luister naar elkaar met als doel de ander begrijpen. Ipv luisteren met als doel een weerwoord te geven.
Helemaal mee eens. Als hij nu ook is opgenomen dan zal zijn depressie ook wel aardig ernstig zijn. Ik heb zelf ook een depressie gehad en elke dag was overleven. Veel ruimte voor andere dingen was er niet. Klinkt als iemand die aardig met zichzelf in de knoop zit en de ene verslaving met een andere vervangen heeft. Ik vind je ook vrij hard naar hem. Je weet dat hij verslaafd is geweest en toch kregen jullie al binnen een paar jaar 3 kinderen. Dat kan voor gezonde mensen al heel zwaar zijn, hebben jullie er nooit bij stil gestaan hoe dit voor hem uit zou kunnen pakken?
Graag gedaan. Ik ben onlangs zelf gescheiden. Heb daarna heeeeel veel gelezen over relaties, ook om gevoelens en gebeurtenissen binnen ons huwelijk te kunnen begrijpen en om bijvoorbeeld te kunnen ontdekken hoe het kon dat mijn relatie zo stuk was gegaan zonder het zelf te zien. Als je er meer over wil lezen. Ik had onder andere veel gehad aan het boek: waarom je wellicht beter bij je huidige partner kunt blijven. Zijn korte hoofdstukken over uiteenlopende onderdelen van relaties. Ontzettend nuttig. (Ook een onderwerp: waarom mannen porno kijken) Het boek is geschreven door een therapeut. Écht een aanrader
Ik wil even tegen je zeggen dat ik je ontzettend sterk vind, het knap vind dat je niet alleen naar de ander kan kijken maar ook naar jezelf. Dat je de moed vind om te luisteren naar een ander zonder daar gelijk een oordeel aan te geven en dat ondanks jullie huwelijk gestrand is, echt (!) kijkt waaraan dat had kunnen liggen door je in te lezen. Ik heb geen relatie problemen, maar je geeft me wel een heel belangrijk inzicht en daar wil ik je oprecht voor bedanken!
Het krijgen van kinderen was natuurlijk geen eenzijdige keuze. Ik ben van de oudste volledig ongepland zwanger geraakt op mijn 16e. Hij was op dat moment 27. We zijn er voor gegaan en 3 jaar later is pas de 2e gekomen. Is het allemaal te snel gegaan? Misschien wel. Voor mij ook trouwens. Maar we zitten er midden in en een weg terug is er niet meer. Ik ben soms misschien hard tegen hem. Maar verder echt wel steunend ook hoor. Hier staat natuurlijk niet alles, maar ik heb altijd mijn best gedaan voor hem. Dit doe ik trouwens nog steeds. En natuurlijk heb ik ook zeer zeker mijn fouten. Ik ben ook echt wel aan het kijken wat mijn rol hierin is geweest. Waar ik de mist in ben gegaan.
Heel erg bedankt voor je inzicht en heel sterk dat je ondanks dat je nu gescheiden bent, nog zo naar jezelf kijkt. Moet ik misschien ook nog net iets meer doen
Ik zou vooral niet kijken naar waar jij de mist in bent gegaan, of hij. Iemand de schuld geven heeft weinig zin. Petje af voor wat ik hierboven lees. 16 jaar bij je oudste en dan dit alles.
Veel gaan mij nu niet begrijpen , maar wat is er mis met porno? , ik vind dat normaal iets , wat is het dat het je onzeker maakt dan de vrouwen of de gedrag etc , ik denk dat alle mannen gewoon porno kijken daar is dus totaal niks mis mee
Ts heeft ook geen probleem met porno in het algemeen. Het gaat erom dat hij er steeds over liegt en het een daadwerkelijke verslaving is geworden. En een verslaving, wat dan ook, is gewoon niet goed. En daarnaast wil hij geen seks met ts, hij zegt dat hij echt geen zin heeft - maar ondertussen wel drie keer per dag porno kijken. Dat doet pijn.
Je vraagt je af hoe het vertrouwen terug te krijgen. Daar kun je een lijsje aan "eisen" aan vast koppelen als in "hij moet dit..zal dat..mag niet..gaat wel" etc. Etc. Je hebt feitelijk te maken met een chronisch zieke man die wel wil, maar niet alles kan. Maar vooral heb jij te maken met jouw eigen pijn. Een belangrijke vraag is: wíl je het vertrouwen nog wel terug winnen? Sta je er zelf open voor? En wat heb jij van jezelf nodig om dit te kunnen en willen. Kijken naar je eigen deel, zoals eerder door iemand genoemd, is minstens zo belangrijk. Ik ben twee jaar gescheiden en zonder deze scheiding had ik nooit de inzichten gehad die ik nu heb. Belangrijker nog: vertrouwen is voor mij misschien wel de afleidende factor geweest. Door het daar op te gooien, hoefde ik even niets en had ik een reden om te scheiden.. Ik was niet meer in staat om mezelf het vertrouwen terug te geven. Mijn ex deed zijn stinkende best, maar onbewust gunde ik het mezelf niet en dan kun je blijven therapiën. Mij aandeel in het niet slagen van ons huwelijk was minstens zo groot. Spijt? Nee, dat niet. De scheiding is nodig geweest om in te kunnen zien en om te helen..en daar ben ik dagelijks mee bezig en dankbaar voor. Sterkte
Heel graag gedaan. Een relatie gaat bijna nooit kapot door 1 van de twee partners. Het is altijd een wisselwerking. Dat hoeft overigens nog niet te betekenen dat je beiden willens en wetens meewerkt aan het kapot maken van je relatie. Juist die onbewuste dingen maken je stuk. In plaats van (onbewust) gedrag van je partner veroordelen, is het belangrijk om te bedenken wát de reden zou kunnen zijn. En in een gesprek moet je vanuit IK praten en niet vanuit jij. Dus (grofgezegd) ipv jij wijst mij af maar kijkt ondertussen wel porno(je brengt een verwijt=mening als feit. Dat hij je afwijst breng je als feit, terwijl dat “slechts” jouw gevoel, en het puntje afwijzen is dus discutabel, wat dat hij je wil afwijzen zal niet zijn insteek zijn), kan je beter aangeven: ik voel me afgewezen omdat je geen seks met mij wilt, maar wel porno kijkt. (Je geeft dan feitelijke informatie zonder gedrag te veroordelen. Dat jij je afgewezen VOELT is nu eenmaal wel een feit) Een partner is dan veel meer bereid om over dat onderwerp in gesprek te gaan. Dan kan je achter de hoe en waarom komen. Omdat je de verwijten dan plek kunnen maken voor gedeeld verantwoordelijkheidsgevoel over elkaars gevoel. Het is even wennen, maar je schiet er zoveel mee op als je zo communiceert. En in sommige dingen kan je misschien niet tot een gemeenschappelijke gedachte komen, dan moet je je afvragen: is het gelijk in deze discussie mij meer waard dan een relaxt gevoel met zijn twee? Als je relaxte gevoel belangrijker is dan kom je samen tot de conclusie: oké hier komen we samen niet uit, laten we van elkaar accepteren dat we hier anders over denken. You go girl!!!
Dit inderdaad. Met porno kijken op zich heb ik geen probleem. Dit heeft hij gedurende heel onze relatie wel sporadisch gedaan en heb ik ook nooit moeilijk over gedaan. Als ik hem soms betrapte door per ongeluk binnen te lopen, waren we dan vaak zelf intiem. Dus dat was echt geen probleem. Het liegen en niet intiem willen zijn, maar wel 3x daags kijken vind ik wel een probleem.
Als hij echt flink depressief is dan is intiem zijn een hele opgave. Mannen (en ook vrouwen uiteraard) blijven wel lusten houden en verlangens, maar het intiem zijn met iemand is een heel ander verhaal dan. Voor sommige mensen die depressief zijn kan alleen al de aanwezigheid van iemand als iets uitputtends voelen. Dit ligt natuurlijk niet aan jou, maar ook hij kan er weinig aan doen. Dat hij erover liegt betekent wel dat hij ergens weet dat er iets niet klopt.
Ik ben het met je eens. Sommige dingen mag je toch ook wel prive houden. Ik weet helemaal niet of mijn man porno kijkt en dit vind ik ook helemaal niet belangrijk. Doet hij het wel...prima. Maar ik hoef dat helemaal niet te weten. Mag hij zelf weten of hij dit prive wil houden of niet. Ik lees ergens dat het een verslaving zou zijn geworden? Waaruit blijkt dat?
3x per dag kijken en jezelf bevredigen noem ik wel een verslaving eerlijk gezegd. Dat is ook meerdere keren benoemd al.