wij hebben een zoontje van 19mnd en sinds kort een baby. van de roze wolk is nog weinig sprake want ons zoontje is de hele dag aan het huilen, gillen en krijsen en hangt de hele dag aan mn broek (wat hij voorheen allemaal nooit deed) zolang de baby slaapt gaat het nog wel maar als ze even huilt of als ik de fles geef dan begint het. ik snap natuurlijk dat hij ook moet wennen en dat hij moeite heeft om de aandacht te delen. Maar ik ben erg benieuwd hoe dit bij anderen gegaan is. is negeren de beste oplossing of juist postitief gedrag belonen. Ik weet het even niet meer..... dus alle tips zijn welkom
Hallo lilo, wij hadden dezelfde keuze van naam en dadelijk komt er hier ook een baby bij onze aandachtsvragende dochter bij... Dus ik kan je niet helpen, maar volg mee wat anderen hebben gedaan want heb ook schrik voor dit scenario! (ps, ben heel benieuwd welke naam je nu gekozen hebt... )
Wij kregen als tip van de kraamhulp heel erg consequent te blijven. Wat nog wel eens vergeten werd bij ons, mede doordat ik weinig kon hebben. Vond hem zo zielig... Nu gaat het een stuk beter, hij weet nu waar hij aan toe is en dat geeft hem meer rust. We kunnen zeggen dat hij weer bijna de oude is. Geen huilbuien, nee nee, tillen enz. meer... Wel eens wat lastig, maar hoort natuurlijk ook bij de leeftijd van 21 maanden. Succes!
Ik denk ook dat consequent blijven heel belangrijk is. Wel veel tijd en aandacht geven wanneer het kan en kort en duidelijk uitleggen als het even niet kan. Dan misschien negeren en positief gedrag belonen. Misschien kan je je kindje een duidelijke taak, opdracht, speelgoed oid geven als het tijd voor de baby is? En veel bij betrekken. Samen doen, laten helpen, eigen pop en fles en luier.
Mijn nichtje had dat ook toen haar zusje werd geboren. Zij was heel jaloers op de aandacht die de baby kreeg en ging zelfs schoppen en slaan. Wij hebben haar elke keer duidelijk gemaakt dat dat echt niet mag. Verder heel veel positieve aandacht gegeven, mee laten helpen zodat ze zich trots en ´groot´ voelde. Ik vind het vooral een heel logische reactie dus zou er ook begrip voor hebben.
Hier 23 maanden verschil. Dus misschien wel net iets makkelijker, maar ik heb misschien toch wel wat tips. Hier namelijk nooit last gehad van jaloezie, driftbuien etc. Jayro is superlief voor zn broertje en kan alles van hem hebben. Hoe ik het gedaan heb... Jayro ging de eerste periode gewoon voor! Hij hoefde niet meteen aandacht te delen, als Kenji huilde maar ik was net met Jayro bezig dan moest Kenji soms gewoon even wachten. Dit ook benoemd naar Jayro. "hoor je dat? Kenji is verdrietig, misschien heeft hij wel honger, maar ik ben jou nu aan het helpen dan ga ik daarna een flesje maken, goed?" Na een tijdje reageerde ik meer zo: "hoor je dat? Kenji is verdrietig, zullen we gaan kijken wat er is? Wat denk jij dat er is?" En dan bedacht Jayro zelf al dat ie een flesje of een schone luier wilde en omdat ik het zo knap vond dat hij dit had bedacht was het ook geen probleem dat ik dit dan deed. Na een paar weken/ maanden hoefde ik niet meer 'moeilijk' te doen. Jayro had eerder een flesje of luier voor kenji gepakt dan ik En omdat Kenji nu volledig is geaccepteerd vindt Jayro het ook echt niet erg om even te wachten. Ik betrek Jayro nog steeds wel overal bij en ik ga af en toe ook 1-op-1 met Jayro even een middagje wat leuks doen. Dan mist hij Kenji vaak nog eerder dan ik. Of hij komt met dingen "Als kenji groter is dan ga ik hem leren hoe hij dit moet doen" Echt zo leuk. Ik lees/hoor vaak dat ze moeten leren wachten en zo, maar ik ging daar juist niet van uit. De oudste heeft niet om een broertje/zusje gevraagd dus het is logisch dat ze dat niet meteen kunnen.
Hier ook een groter leeftijdsverschil (32 maanden), maar zelfde tactiek: veel positieve aandacht geven, de baby ook eens laten wachten, de oudste betrekken, maar ook consequent zijn bij vervelend gedrag (niet ineens gaan verwennen enzo). Wat hier ook duidelijk "een probleem" was, was dat mijn zoontje mij miste. In de laatste weken van de zwangerschap was ik behoorlijk immobiel en nogal lichtgeraakt, waardoor hij weinig aan mij had, en na de bevalling was ik natuurlijk de hele tijd met de baby bezig. Wij dachten dat we dit wel op konden lossen door veel aandacht van zijn vader, maar hij bleef wel vervelend. Totdat ik me weer meer met hem bezig ging houden, en dan vooral op een positieve manier. Snel daarna was het vervelende gedrag over.
Hier hetzelfde leeftijdsverschil, 19 mnd. Het gaat hier op en af. Lucas vindt Benjamin erg lief, maar heeft moeite met de aandacht die hij nu moet delen. Ik probeer ook positief gedrag te stimuleren en negatief gedrag te negeren. Daarnaast veel aandacht geven aan de oudste. Ik denk dat het goed is om je af te vragen waar het vandaan komt. Komt hij voor je gevoel aandacht tekort? Geef hem meer 1-op-1 aandacht. Is hij bang dat je hem niet meer lief vindt? vertel hem hoe het werkt in een gezin, papa's en mama's krijgen meer kindjes en houden van alle kindjes evenveel. Vind hij de baby maar raar/eng/vreemd? Laat hem helpen, bijv. flesje geven, billendoekjes aangeven, etc. etc. Daarnaast corrigeerde ik gedrag wat echt niet door de beugel kon, gewoon heel strikt. Nee, dat doen we niet. Desnoods eventjes wegzetten. Lucas heeft Benjamin bijv. ook wel eens een tik gegeven uit jaloezie. Succes!!