Hey meiden, ik ben een moeder van 2 kleine kids en weet na jaren van t kastje naar de muur gestuurd te zijn, veel getob etc, sinds december dat ik ptss en borderline heb. Heel dubbel, ene kant een opluchting, beesje kreeg eindelijk een naam, andere kant was het niet te bevatten. Omdat ik een score van 37 heb ( je moet 17 score om het te hebben ) ben ik op een spoedlijst gezet voor wekelijkse groepstherapie en ben vorige week voor t eerst bij mijn nieuwe begeleidster geweest. Heb een voorbeeld van " het contract " meegekregen en moet het lees/werkboek van Borderline aanschaffen. Nu zit ik vanochtend te denken hoe ik dit allemaal moet gaan doen.. ik ben afhankelijk van vervoer, door een andere stoornis kan ik mijn kids heel moeilijk op n ander laten, heb ze het liefst de hele tijd bij me zodat ik weet dat het goed is en veilig. Ik raakte net even helemaal in paniek met als gevolg een zware druk op mn borstkas.. kan wel overgeven. Hoe moet ik dit allemaal regelen? Vriend heeft n hele moeilijke baas, dus zijn vrije dag kan niet ipv woensdag op donderdag zijn. ( moet elke donderdag er heen nl. ). Mijn ouders willen wel maar kunnen niet wekelijks oppassen omdat de kinderen van mijn zus er die dag zijn en nogal handebindertjes zijn en mn vader is invalide dus mijn moeder heeft haar handen meer dan vol. Voor de rest werkt iedereen en heeft zijn eigen ding.. ik ben afhankelijk van vervoer.. hebben 1 auto die gebruik mm vriend voor zn werk. Mijn behandelplek ligt ruim 20 km verderop. Ov is geen optie, verbindingen vanuit hier erg slecht. Hoe moet ik dit in godsnaam gaan doen. Ik zou haast het bijltje erbij neergooien! Maar ik heb echt hulp nodig om mezelf op de rit te krijgen.. Ik zit al een lange tijd bij mn huidige behandelaar alleen had vantevoren een vrouw die kon op de dag dat mn vriend vrij was. Zodat hij bij de kinderen bleef en ik er heen kon rijden.. Mn hoofd is chaos.. hoe hebben julli dit gedaan? Hoe kan ik dit probleem oplossen? Sorry voor mijn warrige verhaal.. het zit me echt hoog!
Praktische oplossingen heb ik zo even niet voor je, maar een maatschappelijk werker kan je goed helpen bij dit soort zaken. MW is gratis en zit in (bijna) iedere dorp en stad, dus die zou ik zeker even bellen. Niet het bijltje er bij neergooien! Daar heeft niemand iets aan en zeker je kindjes niet! Succes.
Dank je wel voor je reactie Koon. Het zit me echt hoog. Ik ga meteen rondbellen voor de optie die je zei. Zou voor mij ideaal zijn.
Ik heb een medische indicatie voor het kdv voor de jongste zou jij dat ook niet kunnen aanvragen via je behandelaar?? Gaat via de gemeenten. En heel veel sterkte heb het zelf ook bps. En merk naar mater ik ouder woord ik veel problemen die ik ervaar beter kan handelen en zo dus minder last van mijn bps hebt. Heb wel eens een terug val en dan uit dat zich in een depressie. Moet heel goed mijn grenzen bewaken anders gaat het mis. Stapje voor stapje je dingen aan pakken het kan niet allemaal in een dag klaar zijn. En soms kan het een tijd duren voor je een klik voelt van o zit dat zo in elkaar. Dus vraag via je behandelaar voor een indicatie voor het kdv via de gemeenten. Daar heb je als het goed is recht op omdat jou behandeling noodzakelijk is.
Bedankt voor je lieve reactie en je uitleg. Hier ga ik zeker achteraan. Had maatschappelijk werk ook al gebeld ( zit hier in het dorp ) maar zij kunnen me niet helpen en geven toch aan waar ik nu behandeld word in mij positie het meeste vruchten af werkt. Dus dan maar een mouw eraan zien te passen. Heb jij ook nog steeds intensieve therapie?
Ik heb nog nooit intensieve therapie gehad. Wel eens een cursus en twee keer opgenomen geweest andere therapie zien ze bij mij niet zitten. En ik zelf vind het uit eindelijk nu ook niet meer echt nodig. Wat ik geleerd heb is voor mezelf gedachten.s en dergelijke te veranderen. Niet makkelijk en soms val ik er wel eens in terug. Maar ik bekijk problemen situaties van uit 2 oogpunten zo dat ik makkelijke dingen los kan laten en verder kan gaan. Dat kost tijd en heel veel redeneren en heel veel vallen en opstaan. ( perfect kan ik nooit woorden en zijn. ) Wel accepteer ik gedeeltelijk dat het er is. Maar niet voor de 100 procent. Neem de verantwoording hoe zwaar soms dingen ook kunnen vallen. Moeilijke dingen doe je op jou tempo of jou manier. Zo dat niet alles altijd zo zwaar hoeft te zijn. Succes ermee. Een les wil ik je mee geven. Ze kunnen je een hoop leren maar het is van belang wat jij er mee doet. Het is niet prettig om te hebben. En ik heb het nooit kunnen accepteren omdat ik vind dat. de pbs mijn leven niet mag over heersen en dat maakt mij sterker.