Ik had het geluk dat we geen werkgroepjes of dergelijke hadden. Ik heb trouwens wel een jaar bestuur gedaan en vier jaar commissies, waarvan ik van drie voorzitter ben geweest. Daarnaast deed ik ook nog van alles, dus ik was zeker wel actief. Het studeren kostte mij gewoon weinig tijd denk ik en maar goed ook want mijn studieschuld is nu al hoog genoeg . Aan de andere kant als ik naast mijn studie geen leven zou hebben gehad, was ik netjes in vier jaar afgestudeerd. Had ik wel twee hele leuke extra jaren gemist en deze zijn me het geld wel waard!
Over het goede baan gedeelte... ik plaats er vanuit mijn persoonlijke situatie deze kanttekening bij: als je universitair opgeleid bent, en je wilt daarin verder, dan heb je dus echt geen superbetaalde baan. Ik heb nog het geluk dat ik als promovendus een aanstelling heb aan de universiteit, een hoop van mijn collega's krijgen een beurs (die bouwen geen pensioen op, geen WW recht, niks). Mijn eerste baan was bij een bank, en daar verdiende ik met mijn startsalaris al meer dan ik nu in de hoogste 'tree' van de promovendus-schaal verdien. Volgend jaar promoveer ik, dan mag ik de 's' in drs. doorstrepen en ben ik dr. Evenstar... en weer even hard werkloos. Ook als postdoc of universitair docent verdien je echt niet superveel, op onderzoek en onderwijs wordt enorm bezuinigd, zeker bij geesteswetenschappen. Maar goed, lang verhaal kort, het gaat lang niet altijd op dat een studie leidt tot een dikke baan. Wel tot een heel gelukkig mens in mijn geval. Liever minder geld en een baan waar ik mijn hele hart in kwijt kan, dan rijk en 40 uur per week iets doen waar ik geen uitdaging in vind.
Ik niets, mijn ouders hebben mijn lesgeld betaald, mijn beurs was genoeg voor de kamerhuur en ik werkte voor mijn onderhoud en boeken. Mijn vriend heeft een schuld van 30.000. Hoe dat kan? Hij heeft mavo gedaan. Toen 4 jaar MBO. Toen een jaar HBO. Vervolgens een 5-jarige universitaire opleiding (in 4,5 jaar trouwens). Ergens halverwege houdt je recht op een basisbeurs op. Je krijgt dan dus niets meer. Zijn studie was behoorlijk pittig en hij was altijd aan het studeren. Niet zozeer colleges, maar dan moest hij 10 sommen maken en - serieus - hij deed dan een hele dag over één som. Hij heeft dus veel bijgeleend. Zijn ouders hebben niets bijgedragen. En hij heeft het allemaal gehaald, is nu aan het promoveren en ik ben super trots dat het hem gelukt is. We betalen nu maandelijks 300 af, hetzelfde bedrag wat we maandelijks sparen. Het beste doel waar je voor kunt lenen is je studie. Al was het wel makkelijk geweest als die lening er niet was
Ook niks, ouders studiegeld en boeken , ikzelf de huur , onderhoud eten etc. Mijn man had wel een enorme schuld maar heeft dat heel snel afgelost nu hij ontzettend goed verdiend. Hetzelfde als wij voor onze kindjes gaan doen en nu voor sparen, zodat ook hun geen schuld zullen hebben
Ik denk dat je ook heel goed moet kijken naar wat voor studie je gedaan hebt.. In mijn tijd kon je onbeperkt MBO opleidingen achter elkaar doen (heb ik goed gebruik van gemaakt omdat ik niet wist wat ik wilde ), je kreeg gewoon stufi tot je 29 was ofzo, of je het nou afmaakte of niet. Als je dan ook nog thuis woonde zoals ik en een aanvullende beurs ontving omdat mn ouders niet zoveel verdienden.. tja dan kan je er zelfs van sparen, heb mn rijbewijs er van gehaald Mijn vriend daarentegen heeft 1 jaar uni gedaan en dat was het totaal niet voor hem dus is gestopt.. daarna 5 jaar over zijn hbo gedaan (leuke jaren gehad met veel andere dingen dan studeren waar hij overigens totaal geen spijt van heeft) heeft dus een flinke schuld omdat hij de laatste 2 jaar zelfs moest betalen. Hij woonde ook nog eens op zichzelf en zn ouders betaalden wel iets maar niet veel. Ja nogal een verschil.. Nu doet hij ook nog ff een uni en hbo master tegelijk erachteraan zodat hij straks een mooie baan heeft dus hij kan het straks ook best afbetalen hoor
0,0 ik heb niet gestudeerd, ben na de havo gaan werken, heb een stabiel inkomen opgebouwd en ben toen mama geworden. Tegenwoordig heb ik mijn eigen bedrijf en daar ben ik meer dan tevreden mee.
@ Bosi, niet helemaal eerlijk om zo MBO met een wetenschappelijke studie te vergelijken. Jouw niveau is klaarblijkelijk hoger dan het gemiddelde MBO niveau Ik heb geen schuld gelukkig, maar kreeg wel elke maand een flink bedrag van mn ouders zodat ik niet veel hoefde te werken. Ik vond studeren wel bikkelen qua rondkomen. Mijn opleiding was niet moeilijk, maar wel heel veel werk! Ik heb de pabo gedaan, maar zou daarvoor nooit gaan lenen, want het loon is ook weer niet zo vreselijk hoog. Toen wist ik natuurlijk nog niet dat ik nu getrouwd zou zijn, en anders is 100 euro een hoop geld als je alleen woont! Mijn studies daarna zijn door mijn toenmalige werkgever betaald en die heb ik terug moeten betalen, zoals Truus al schreef, omdat ik ergens anders ging werken. Dus wel een beetje schuld gehad (2 jaar collegegeld)
De opmerking, 'ik heb altijd gewerkt om mijn studie te bekostigen' of iets in die geest, valt hier ook een beetje verkeerd Lenen is natuurlijk niet de enige mogelijkheid om aan een studieschuld te komen Ik heb helaas mijn studie niet af gemaakt. Ik ben na 2 jaar gestopt wegens persoonlijke redenen en moet dus al mijn stufi en ov-kaart terugbetalen Omdat mijn ouders geen hoog inkomen hebben kreeg ik de maximale beurs en daardoor nu dus ook een erg hoge schuld. Dit is bij mij een érg gevoelig punt. Ik vind het idee van zo'n torenhoge schuld vreselijk. Mijn vriend heeft ook een erg hoge schuld omdat hij eerst 2 jaar een studie heeft gedaan die hij niet afgerond heeft. Daarna heeft hij nog wel een studie afgemaakt maar heeft de laatste 2 jaar bij moeten lenen. Ik wist overigens niet dat je ook kunt kiezen om je partners salaris niet mee te rekenen. Doen ze daar niet moeilijk over dan?? Ik werk nu al ruim een jaar niet, maar volgens mij kijken ze naar je salaris van 2 jaar terug Ik ga me hier nog eens in verdiepen want wij betalen nu volgens mij samen ruim 250 euro terwijl we leven van 1 salaris...
Niks. Heb alles altijd zelf betaald en geen financiering gevraagd. Maar kan je em niet alsnog halen dan? Zowat 100 euro per maand voor de komende 15 jaar is wel ontzettend erg hoor :S Je moet je HBO dan binnen 10 jaar alsnog halen geloof ik? Zou ik er wel voor over hebben, als et kon dan.
Oh dat is een rot-situatie zeg. Dat zou eigenlijk verboden moeten zijn, dat ze jouw dat stuk ook terug laten betalen. Want ze vangen er ook rente op, en zonder het lage inkomen van je ouders had jij een minder hoge lening gehad. Ik zou als ik jou was heel goed narekenen wat voordeliger voor je is met aflossen. Je kunt je peiljaar laten verleggen, bv als je inkomensdaling hebt. Mijn man en ik lossen gewoon onze eigen schuld af - we hebben er allebei een want net als iemand anders zijn man hier heeft mijn man via mavo-MBO-HBO-universiteit-promotie gewandeld... ben supertrots op hem. Maar dat is een dure route
Sommige MBO opleidingen zijn ook niet makkelijk. Maar de manier van leren en les krijgen is wel echt anders. Tenminste in mijn tijd. Ik kon alles gewoon tijdens de lessen doen en verder was ik gewoon vrij. Geen huiswerk et cetera.
Hier een schuld opgebouwd van 22000 euro. Wel ossen zo veel mogelijk af en na 1,5 jaar is het nu 14500. Hoe? 2 studies (hbo 4 jr en universiteit 5jr). Zo veel mogelijk geprobeerd bij te verdienen met bijbaantjes maar tijdens stages is dat gewoon onmogelijk. Geen bijdrage van ouders, die hebben 6 kinderen die allemaal minstens hbo hebben gedaan en ik ben niet de enige die 2 studies heeft gedaan. Dat konden ze gewoon niet betalen. Ik vind het niet zo heel erg dat ik een schuld heb. Het is toch een investering en hierdoor heb ik nu een goede baan. We proberen nog steeds te leven alsof we studenten zijn (veel 2e hands, kleren kopen in uitverkoop, aanbiedingen etc) want zo kunnen we veel aflossen en ook wat sparen. Mijn man is nog niet klaar met zijn studie, daar zit nog een schuld van 12000. Gelukkig leent hij niet meer dus die groeit alleen nog met rente.
Nee geen schuld, ik heb eigenlijk altijd gewerkt. Maar kan wel begrijpen dat mensen daar niet altijd de mogelijkheid voor hebben. Is het trouwens zo, dat de schuld naar een aantal jaar word kwijtgescholden?
Ik vind eigenlijk dat onze mannen daar een lintje voor zouden moeten krijgen in plaats van véél terug moeten betalen Hoop dat ik voor mijn kinderen het studiegeld kan betalen zoals mijn ouders gedaan hebben (overigens met als voorwaarde dat ik daarnaast werkte om rond te komen)
Ik begin volgend jaar met het terugbetalen. Volgens hun berekeningen moet ik per maand 360 euro betalen en dat 15 jaar lang. Dus ben ik hard aan het sparen om een buffer op te bouwen voor volgend jaar.
Hier ook nog een schuld van duizenden euro's (van zowel mij als mijn vriend). En daar gaan we nu mee beginnen om het af te lossen. De schuld kan wel (voor een deel) kwijt worden gescholden, maar dan moet je 30 jaar geen inkomen hebben dat boven de aflosdrempel zit. Of 15 jaar in combinatie met het inkomen met je partner, want dat wordt bij elkaar opgeteld als je maar 15 jaar een verplichting wil. Maar.. ik vind dat ten eerste je hebt niet voor niets gestudeerd, dus je wil ook een inkomen daarnaar, toch? Ten tweede, IK heb die schuld gemaakt, dus ik vind het niet meer dan normaal dat ik er alles aan doe om m netjes af te betalen. En ja, hier is het ook het verhaal van geen bijdrage van mijn/zijn ouders en nog wat privedingen (waar wij geen invloed op hebben gehad) waardoor wij een schuld hebben. Maar dan nog zou ik het niet eerlijk vinden als ik die schuld niet tot op de laatste cent afbetaal. Dat is me mn eer te na.
Hier ook allebei een studieschuld, samen zo'n 15000 euro. Ik omdat ik gestopt ben met mijn studie en mijn man omdat hij heeft geleend omdat hij het niet redde om tijdens zijn hbo nog ernaast te werken. Overigens ook eerst mavo, mbo, hbo gedaan en denkt nu na over universiteit.
Ik had een studieschuld van ongeveer 1000 euro, dit doordat ik halverwege het tweede jaar van HBO gestopt ben. Die maanden moest ik dus terugbetalen + ov. Dit was geen lening maar gewoon de basisbeurs uitwonend die ik moest terugbetalen. Ik heb toen 2 jaar lang 45 euro moeten betalen en nog voor de geboorte van mn dochtertje was ik ervan af.
Ik heb mijn studieschuld in één keer afgelost. Vond het maar niets om elke maand een klein bedrag terug te betalen. (gespaarde centen van bijbaantje naast de studie en al snel na de studie werk gekregen)