Hi! Gister ongesteld geworden en ik vond dat ik zelf wel redelijk goed reageerde, maar toen ik helemaal alleen in bed lag stortte ik toch een klein beetje in. De vorige keer was ik ook erg emotioneel.. De rondes daarvoor kon ik het allemaal wel relativeren denk ik. Ik wil zooo graag, ik ben er al jaren mee bezig. En pas dit jaar zijn we echt begonnen. M'n geduld is een beetje op, maar ik kan het ook niet van me afzetten. Kortom, hoe gaan jullie er mee om en hoe zetten jullie het van je af? Ik wil er graag weer iets rustiger onder worden.
Ik vind t ook erg moeilijk.. Ik wil het graag wat meer van me af zetten, maar dat is onmogelijk in de MMM. Ik probeer zoveel mogelijk positief te blijven.. Is het deze ronde niet raak, dan wellicht de volgende wel. Maar hoe meer rondes verstrijken hoe moeilijker het wordt om positief te blijven.. Vaak merk ik al een paar dagen voor nod dat het niet raak is. Dan heb ik ook ff een dip, maar als ik een paar dagen later ongi ben, dan ben ik vaak alweer blij met mn ongi zodat we verder kunnen. Ik heb mn baalmoment dan al gehad zeg maar.
Elke maand baal ik... maar inmiddels ga ik er vanuit dat het zonder hulp niet lukt. En toch is er dan weer een maand waarbij ik me helemaal gek maak. Raar krampje, vreemd steekje, je kent het wel Ik heb er nog nooit om gehuild, wel ben ik soms minder vrolijk. Hoe zet je het van je af? Misschien minder hopen, hard werken en leuke dingen doen. Maar toch krijg ik het ook niet uit mijn kop...
Aaah, dikke knuffel voor jou MiekeH. Ik begrijp je helemaal. Ook ik zit er doorheen, omdat ik weet dat het weer niet gelukt is. Weer een maand verder Maaar: als de duivels zijn gearriveerd ga ik er wel weer helemaal voor en laat ik de vorige ronde voor wat het was. Ik besef dat VL en ik tot nu toe geen 1 dag op de dag van de eisprong hebben geklust. Daar wil ik deze ronde wel op letten (als hij wilt en kan!). Voor de rest laat ik de natuur haar werk doen. En uiteraard heb je ons, waar je veel mee kan delen
Ik vraag t me ook af hoe ik dat doe. Ik merk ook al een paar dagen voordat ik ongi word dat het niet raak is, door bruinverlies en slijm. Tranen met tuiten huil ik dan! En dit slijm duurt een paar dagen waardoor ik toch weer hoop krijg die ik niet wil krijgen. Maar als de rode duivels er dan eindelijk zijn ga ik me weer richten op een nieuwe ronde.....en kijk ik ook weer naar de mooie dingen in t leven en wat voor rijkdom we eigenlijk nu al hebben. Naar mate de maanden verstrijken word ik iedere keer banger dat het niet lukt.....maar hoop moeten we houden.
Verstand op 0 en doorrrr... Het is gewoon *** iedere maand weer, iedere maand ga ik weer ff stuk. Tranen, verdrietig, teleurgesteld, depri ..... De ene maand meer dan de andere. Maar zodra de ongi er is, begint de nieuwe ronde.. daar houd ik me maar aan vast.. eventuele nieuwe kansen... succes!
Het is ook gewoon ***! Maar misschien reageer ik t emotioneelst als mijn vriend niet thuis is. Dan kan ik t niet kwijt en wil ik t niet groter maken door andere mensen ermee op te zadelen. De vorige keer was vriendlief er niet en ook deze keer is hij pas zondag thuis. Kan hij ook niks aan doen.. Maar mis hem dan wel. Gelukkig hebben we ZP met zn allen! Fijne uitlaatklep! Ik ben ook het type, schouders eronder en doorgaan.. Dus dat gaan we nu ook doen! Hoop dat we allemaal snel zwanger en weer blij zijn!
Ik kan het ook niet van me afzetten, ben er zo wat 24/7 mee bezig, en dan ben ik nog niet eens gestopt met de pil, ken je nagaan! Volgende week Zondag is mijn laatste pil.. Dus ken je nagaan hoe het voor mij is.. hihihihi... Het komt vast wel goed... Ze zeggen altijd, als je er teveel mee bezig bent wordt je nooit zwanger, heb plezier met "vrijen" doe het niet omdat het moet, omdat je een kindje wilt.. Heb plezier, doe het regelmatig, maar als iemand niet wilt, doe het dan niet.. een keer overslaan is geen probleem! Rond je eisprong is het makkelijkste om om de dag te vrijen. Succes! Het komt vast een keer goed, ik ben ook heel erg bang dat het bij mij enorm lang gaat duren.
Gaat goed komen meissie! Ik weet het zeker! Ik vind het ook moeilijk om er niet teveel mee bezig te zijn en wat bij mij helpt is niet te vaak op zp lezen, afleiding zoeken door leuke dingen te doen, erover praten met iemand die er wat verder vanaf staat ed. Deze maand merk ik aan mezelf dat ik er helemaal niet zo mee bezig ben. Ik denk zelfs, te gaat vast nog heel lang duren. Maar t komt echt goed, ooit heb jij die posi test in handen!
Wat herkenbaar allemaal... ff lekker huilen en verdrietig zijn moet je echt gewoon doen. Doe ik de laatste paar maanden wel en na twee dagen (alleen op het moment en 's advonds in bed, niet de hele dag depri zijn!!) is het idd. schouders eronder en op naar de volgende ronde en ons best doen. Meer kan je ook niet doen... Ik vond het voor mezelf wel fijn om met ovutesten te beginnen paar maanden terug, echt het idee dat je alles probeert. Succes meissie!
Ik hoop niet dat mijn reactie te confronterend is, maar wilde alleen even laten weten dat ik begrijp wat je/jullie doormaken, maar dat het wel degelijk nog kan. Ben ook 12 rondes lang elke keer ongesteld geworden, zonder dat ik ooit een positieve streep had. Heb van alles geprobeerd, temperaturen, tarwekiemolie, shatavari capsules, preseed, ovulatietesten etc. Maar vervolgens elke keer weer die teleurstelling als ik ongi werd. Vond ook het hele zwanger worden gebeuren echt niet leuk meer. En ook vriendlief werd er steeds onzekerder door. En maandag had ik ineens een positieve test in handen, had daar echt niet opgerekend. Het is op vakantie verwekt, wellicht dat de ontspanning heeft geholpen, maar geen idee waarom deze ronde het ineens wel is gelukt. Maar ondanks dat het moeilijk is, en ken dat gevoel echt al te goed, blijf hoop houden!
Nee hoor babbel! Dat geeft juist hoop! Gefeliciteerd met je positieve test, nu lekker genieten! Dat heb je wel verdiend na al die maanden!
Lief mamasmeisje, fijn dat jij het van je af kunt zetten! ZP is inderdaad ook soms niet goed voor me, maar ook weer wel heel fijn!
Heel herkenbaar MiekeH! Het lucht ontzettend op als ik na een teleurstelling moet huilen. Ik geef mezelf weer de kracht om door te gaan, door te bedenken dat het dan niet is voorgeschreven. Ik denk dat alles zo z'n redenen heeft.. Ookal is het soms moeilijk om dat te accepteren. Kortom, gewoon doorgaan totdat we een kleintje hebben!
lieve dames, Wij zijn 'nog maar' in ronde zes belandt (wel al 2 jaar van de pil af). En toch..zie ik het soms al niet meer zitten. Voornamelijk angst waardoor dat zo is. Veel meiden zijn langer bezig, maar ja je wilt zo graag. Inmiddels vorige maand een vmk gehad en nu weer wachten op mijn eisprong. Ik probeer het elke nieuwe cyclus van me af te zetten, maar dat gaat bijna niet. Ik betrap mezelf erop dat ik toch nadenk over wanneer we moeten klussen. (liefs om de dag) En dat ik gefrustreerd ben als we 'iets' hebben waardoor we precies die dag niet kunnen klussen. En dan...de menstruatie. Bah wat baal ik weer als ik voel dat het eraan komt. Elke keer is het een klap in mijn gezicht. Nou dames, kop op! Elke ronde is ook weer een nieuwe kans. liefs