Tijd stoppen met werk... partner niet redelijk?

Ik vind het vrij onredelijk ja. Als wij het financieel zouden kunnen, zou ik misschien helemaal wel willen stoppen met werken, en ik denk dat mijn partner dat geeneens een probleem zou vinden, maar dat gaat ons financieel niet lukken, dus ik blijf 3 dagen werken.

Idd de zorg voor je kind kun je ook als 'werk' zien want als je wel zou blijven werken ben je toch ook een dikke duit kwijt aan kinderopvang!

 

Ja het is inderdaad erg onredelijk van je partner. Als jij niet dagelijks naar je werk hoeft, doe je automatisch meer in de huishouding.... per saldo doet je partner dus MINDER in de huishouding. Het is dus een afweging van geld en betaling in natura om het maar zo te zeggen.
Zo is het ons door de notaris voorgehouden toen wij een samenlevingscontract hebben opgesteld. Je levert beide een evenredige bijdrage aan het huishoud"geld". De ene doet dat in geld en de ander in "werk"

 

Ik bedoelde ook niet te zeggen dat hij je niet goed helpt. Maar het zou wel een argument zijn om aan te geven dat het niet meer dan redelijk is dat hij dan "meer" financieel bijdraagt en jij "minder" omdat je al meer in "natura" doet.
Je kunt het ook zo zien, stel dat je nog een bepaald inkomen zou hebben, bijvoorbeeld 500 euro en hij verdient 2000 euro. In dit geval verdien jij 1/5 en hij 4/5 van het totale gezinsinkomen (2500) Meest eerlijk zou dan zijn dat jij van jullie kosten (bijvoorbeeld 1500 euro) ook 1/5 bijdraagt en hij de rest. Jij vult dit dan aan door "extra" werk in het huishouden te doen.

 

kan je het niet 50/50 doen? Dus 2 dagen werken? Ben je meer thuis bij je kindje en heb je toch een inkomen. Ik zou er sowieso niet akkoord mee gaan/gegaan zijn om mijn kindje 4 dagen bij iemand te brengen die mij veel frustraties oplevert.
Of misschien kan je aangeven bij je vriend dat je deze siutatie absoluut niet wil (werken+schoonmoeder die oppast) en hem een alternatief laten bedenken?

Want anders ga je het hem later misschien kwalijk nemen dat jij door 'zijn schuld' (zo ga je het op een gegeven moment misschien wel zien) niet (genoeg) bij je kind kon zijn en dat lijkt mij niet gezond voor de relatie.
Ik proef dit een beetje uit je verhaal, misschien heb ik het wel verkeerd hoor..

 

Tja vind het dan van hem nog steeds onredelijk, een gestresste moeder is toch ook niet fijn voor je zoontje, dat zou hij ook moeten inzien...

Tja enige andere optie: wel thuisblijven maar bijv. twee dagen gastouder worden? Dat je bijv. nog twee kindjes opvangt, dan heb je toch ook een extra inkomen! Tis niet veel, maar dan draag je in ieder geval wat bij, én ben je thuis!

 

nee.

als jij minder gaat werken zullen jullie dus krapper komen te zitten met geld. Om die krapte op te vangen met geld uit je spaarpotje? WAnt dat is dan in principe zijn voorstel toch? zou ik nooit doen. Dat geld lekker als spaarpotje laten staan voor onvoorziene uitgaven en weet ik veel wat.

 

Nee, dat zou ik niet doen inderdaad. Dat bedoelde ik met mijn uitleg over je bijdrage in geld of in natura. Ik zou het spaarpotje mooi achter de hand houden voor het geval de nood aan de man komt. Als bijvoorbeeld je wasmachine, tv en de cvketel het tegelijkertijd opgeven

 

Ik denk dat in deze tijden je beter zuinig kunt zijn als je een spaarpotje hebt...stel dat je het ineens nodig hebt, lijkt me toch belangrijker, dan het maandelijks breder hebben terwijl je het eigenlijk wel redt zonder aanspraken te doen op spaarpotje, maar das mijn mening, ik probeer al jaren verwoed te sparen maar bij ons telkens iets wat tussendoor komt waardoor het weer op gaat jammer genoeg...

 

Ik begrijp je dilemma wel. Maar hij zal toch ook moeten inzien dat het het één of het ander wordt?

Of je maakt extra kosten voor opvang etc, omdat jij ook werkt en er dus ook extra inkomen wordt gegenereerd.... dus de spaarpotjes kunnen blijven groeien.

Of je kunt goed leven van 1 inkomen, houdt beide spaarpotjes achter de hand en jij bent een gelukkige moeder omdat je kindje wordt opgevoed zoals jij dat wilt en je geen ergernis hebt door problemen met je schoonmoeder.

 

Tja als ik heel eerlijk ben, ik heb in een relatie gezeten waar het ook zijn geld/mijn geld was, en achteraf, toen meneer mij de deur wees, vond hij dat hij ook nog eens recht had dat ik het geld wat ik had gebruikt van hem voor de kosten van de kliniek voor mijn paard, moest terug betalen aan hem...ik vond dat een heel nare situatie, dat je niet samen deed met de inkomsten, terwijl ik wel 6 jaar een relatie met hem gehad had.

Ik ben blij dat ik nu in een relatie zit met ons geld, het is niet van hem of van mij, het is van ons samen, en is er maandelijks iets over, dan kopen we allebei of iets leuks ervan, of we zetten het weg, of we besteden het aan iets wat nodig is.

Jammer meid dat jouw man geld zo belangrijk vind...ik denk dat er ook niet echt een oplossing zal komen, als hij zijn idee over geld niet wil veranderen...

 

Je zit toch samen in die relatie, je hebt samen een gezin. Dus het kan niet zo zijn dat je man alle regels bepaalt (jij ook niet, maar dat terzijde). Nee je mag niet stoppen met werken. En anders maak jij je spaargeld maar op. Nee ons kind mag niet naar betaalde opvang... ik vind dat niet heel gelijkwaardig overkomen.

Ik vind het niet zo raar dat hij het niet oke vindt als jij helemaal stopt met werken. Misschien kun je wel samen leven van zijn inkomen, maar dit legt een heel grote druk op hem. Wat nu als hij zijn baan kwijt zou raken, of liever iets anders wil gaan doen (wat misschien minder betaalt) of ziek wordt, of minder wil gaan werken? Dat kan allemaal niet, omdat hij dan kostwinner is. En als jij eenmaal bent gestopt met werken, kan het lastig zijn om snel weer in het arbeidsproces terug te komen en weer volop te gaan verdienen. Misschien ziet hij er tegen op dat jij zo afhankelijk van hem wordt.
Of hij denkt: dat zal lekker wezen: Jij hebt spaargeld, gaat 'lekker' thuiszitten en ik maar doorploeteren! Misschien vindt hij dat wel heel oneerlijk.
Ook voor jezelf vind ik het niet verstandig. Wat nu als je ooit uit elkaar gaat? Je rekent daar niet op, maar dat doet niemand en toch gebeurt het 1 op 4 echtparen. 1 keer raden wie daarna het meest in de (financiële) sores zit... de thuisblijfmoeder. Persoonlijk vind ik onafhankelijkheid een enorm groot goed, ook een belangrijke waarde om aan mijn kinderen mee te geven. En wij kunnen huishouden en kinderen opvoeden even waardevol vinden als werk buitenshuis, pensioenfondsen en uitkeringsinstanties vinden dat niet.

Aan de andere kant vind ik het van hem uit niet reëel dat hij eist dat er 'gratis' voor zijn kind gezorgd wordt, terwijl jij niet achter de manier waarop staat.

Kortom: moeilijke situatie. Het enige wat je kunt doen, is als volwassenen met elkaar in gesprek blijven gaan, opties verkennen met voor- en nadelen, zonder dat één van beide gelijk mag blokkeren. En dan hoop ik dat je er samen goed uit kunt komen, met een oplossing die voor jullie allebei goed werkt.

 

Ben wel heel blij dat het geld hier van ons is en we dus geen eigen geld hebben. Ook zijn we het erovereens dat we beide achter een keuze voor opvang moeten staan. Ik zou echt nooit 4 dagen schoonmoeder doen omdat het gratis is. Als hij perse zou willen dat zijn ma een band opbouwd dan een dag en andere dagen een oplossing die voor beide acceptabel is.
En zou hij niet een dag minder willen werken en voor zijn kind willen zorgen en jij 2 dagen minder???

Zoals ik jou verhaal lees woon je niet echt samen maar deel je een huis, als ik geld van spaar zou moeten bijleggen deed ik dus niets meer voor hem, geen was, geen strijk, geen boodschappen, helemaal niets, daar zou hij dan eerst financieel aan moeten bijdragen volgens zijn regels gezien dan.

Moeilijke situatie hoor

 

Ik vind het aan de ene kant onredelijk, maar aan de andere kant snap ik je man ook wel. Jullie houden het geld dus gescheiden. Als jij stopt met werken en je doet het op jouw manier, houdt jij je spaargeld gewoon zelf. Je man kan doordat jij stopt met werken zelf minder sparen en zal, mochten jullie ooit uit elkaar gaan, dus per saldo minder overhouden dan jij, terwijl hij al die tijd is blijven werken. Lijkt me ook niet echt eerlijk.

Wat mij het eerlijkst lijkt is al het geld op de grote hoop gooien. Gewoon een gezamenlijke rekening. Dan heeft je man ook niet het gevoel alles te moeten inleveren omdat jouw spaargeld dan ook van hem is.

Hier doen we alles samen en dat bevalt heel goed. (vind ik eerlijk gezegd ook niet meer dan normaal als je een kindje hebt samen, want er gaat toch vaak eentje minder werken)

 

Qua opvang zou ik het trouwens echt niet pikken. Mijn kindje zou ik bv nooit naar mijn schoonmoeder doen, ook al kreeg ik geld toe. Daar heb jij net zoveel in te zeggen als je man, dus trek gewoon je mond maar open.