Oh wat balen! Ik weet niet of het al ergens is genoemd in dit topic, maar zou je geen 2nd opinion kunnen krijgen?
Ja dat zou misschien wel kunnen. Maar ik merk aan mezelf dat ik dat nog niet aandurf. Wat als ze daar er net zo over denken, of ze vinden ons maar zeurders / aanstellers. Weer een afwijzing zie ik nu even niet zitten. Misschien wel over een maand ofzo hoor. nu eerst dit maar even laten bezinken. Thanks voor t meedenken ☺️
Ja, die overweging snap ik inderdaad ook wel. Ik herken ook je frustratie hoor, bij ons is ook alles goed. Maar wij mochten wel direct door met behandelingen. Wellicht komt het door leeftijd (ik ben 37), speelt dat bij jullie ook een rol?
Wij zijn bijna 30(ik) en 29. Dus dat zal geen rol spelen ..! Wel fijn dat jullie wel meteen mochten starten. Ik hoop dat jullie iui deze keer een mooi positief resultaat heeft Ja super frustrerend dat er dan niets gevonden wordt en de zwangerschap uitblijft ... maar ja we hebben geen keuze dan afwachten.
Wat lief van jou, dank je wel! We zitten nu op het wachtbankje.. Superspannend weer! Jullie veel succes, ik hoop dat jullie wel wat berusting hier in gaan krijgen. En natuurlijk ook snel een positieve test
Thanks😊 Succes op het wachtbankje!!! Ik duim voor jullie. Wanneer is je nod ? Dan zal ik je dan nog eens opzoek.
Nou ja zeg, ik ben serieus verbaasd!! Blijkbaar is dit het beleid van dit ziekenhuis, maar ik blijf het heel apart vinden. De meeste ziekenhuizen hebben een beleid waarbij je na een jaar alle onderzoeken krijgt. En naar aanleiding van de onderzoeken (die ook al een aantal maanden in beslag nemen), ga je voor behandelingen. Mocht je twijfelen over een ander ziekenhuis, kun je hun eerst ook bellen he? Gewoon een ziekenhuis bellen om te vragen wat hun beleid is en hoe zij dit aan zullen pakken. De meeste ziekenhuis zullen namelijk zeggen je gewoon te willen helpen. Dus je hoeft niet perse gelijk een doorverwijzing te vragen. Kijk eerst gewoon bij welk ziekenhuis je een goed gevoel hebt. Daarna kun je altijd een beslissing maken of je wel of niet over wil stappen. Maar deze onzekerheid lijkt me echt niet leuk!
En dan ook nog zeggen dat je wel mag komen, zodat ze je door kan sturen naar een psycholoog. Van mij had ze echt de boom in gemogen! Je hebt namelijk geen psycholoog nodig, maar duidelijkheid!! Voor jezelf opkomen hoor, niemand anders doet het voor je
Goh, je verhaal is zeer herkenbaar... Na al die tijd zou je denken dat ze idd wel een HSG doen. Een echo, bloed prikken op progesteron en een zaadonderzoek zijn de eerste dingen... Als daarbij alles 'oké' blijkt, denken ze wel meer van 'ach, we geven ze nog even de tijd en het zal wel lukken'. Al denk ik dat een hsg zeker niet slecht had geweest. Ik ben bij mijn eerste gyn ook wandelen gestuurd en ben dan verder gegaan naar een fertiliteitsarts, die heeft voor ons meteen alles in gang gezet en na 2 maanden van onderzoeken (eerst bij mijn vriend, dan bij mij) bleek dat ik endometriose had. Maand nadien geopereerd en mochten we gelijk met iui starten als we wilden, maar daar was ik toen nog niet klaar voor. Ik heb al wel meer gehoord dat ze je langer weer 'weg' sturen om het zelf te proberen als ze niet meteen een oorzaak vinden bij je man of bij jou, maar daar moeten ze eigenlijk toch eerst die hsg voor doen. Als ze geen oorzaak vinden, laten ze je vaak zelf proberen omdat je eigenlijk op de natuurlijke manier toch nog meer kans maakt (of net evenveel) als bij iui, en dan is het natuurlijk 'beter' (en goedkoper) om de natuur zijn gang te laten gaan. Als ik jou was zou ik ook elders nog eens informeren, eventueel gewoon wat hun beleid is en of ze eventueel een hsg zouden doen. Daaruit kan al veel duidelijkheid komen! Indien een hsg in orde is, gaan ze je sowieso wss nog een half jaar laten proberen, dat wel. Wat je cyclussen betreft, die vind ik ook prima qua duur hoor. Die van mij waren vergelijkbaar. En een psycholoog, misschien niet de meest ideale oplossing, maar mij heeft het persoonlijk wel geholpen toen het maar niet wilde lukken. En zeker ook tijdens de behandelingen, want dat is idd ook nog een heel slopend traject met veel wachten. Maar voor nu, zo weggestuurd worden lijkt me ook niet helemaal logisch. En ik begrijp je angst op een nieuwe afwijzing natuurlijk wel, maar als je niets doet, zullen ze natuurlijk ook geen verdere stappen ondernemen. Elders informeren kan toch geen kwaad? Een nee heb je en een ja kan je krijgen! Veel goede moed gewenst!
Jeetje wat komt dit mij bekend voor... een achtbaan vol emoties. Mag ik vragen in welk ziekenhuis je loopt? Hier in het kort ons verhaal; Wij hebben het traject ook doorlopen. Beide veel onderzoekjes en testen gehad. Uiteraard bij vriendlief zaad getest. Uitslag zou er met een week zijn. Ivm eigen zaak zouden ze mij bellen. Helaas werd er naar de zaak gebeld. Waarna er personeel opnam. Uiteindelijk werd vriend gebeld onder het rijden. Ik zat naast hem maar mij wouden ze niet te woord staan. Terwijl dit duidelijk afgesproken was. We kregen keihard de mededeling via de telefoon ; het probleem ligt bij u meneer, u bent onvruchtbaar. Onze wereld stortte compleet in. Vriendlief krat bier gehaald en samen met goede vriend biertjes gedronken. Volgende ochtend konden we terecht bij gyn. Na lang twijfelen toch gegaan. Wat bleek; het was verkeerd door gegeven. En vriendlief was helemaal niet onvruchtbaar helaas wel minder vruchtbaar. Hier kregen we echter wel de mededeling dat we toch nogmaar "even" 6 mnden zelf moesten proberen. Jullie begrijpen; na zo'n fout een ander ziekenhuis gezocht .. Daar konden we een maand later terecht. Hier waren ze zo lief en begripvol we werden gelijk geholpen en begonnen met icsi. Uiteraard wouden ze hier alle testen opnieuw doen. Waar wij met volle 100% achter stonden. Hieruit is ook gebleken dat de kans klein zou zijn als het via de natuurlijke weg zou gaan. Dit ook omdat ik pcos heb. En vriendlief dan verminderd zaadkwalitiet. De eerste terugplaatsing helaas mislukt.. daarna heb je verplichte rustmaand. Deze maand samen keihard gewerkt. Rond 60 - 70 uur per week gewerkt. Drukste maand van het jaar! Toen we weer wouden beginnen bleef mijn menstruatie uit. Medicijnen aangevraagd om menstruatie op te wekken. " doe voor de zekerheid even een test voorsat je de medicijnen gaat gebruiken werd er gezegd". Deze toen ook met tegenzin gedaan. Wat denk je; spontaan zwanger!! Bleek al 6 weken te zijn en kreeg de dag erna gelijk een echo. Inmiddels 26 weken zwanger. Geef de moed alsjeblieft niet op. Nu weet ik dat het heeeel lastig is. En dat dit uiteraard een wonder is. Ik zou naar je HA gaan en een ander ziekenhuis zoeken. Dit geeft voor je zelf ook veel meer rust en dat is heel belangrijk!! Ik wil je heel veel succes wensen!!