Ons kleine mannetje is nu 7 weekjes oud en we gaan steeds vaker de deur uit/ op visite.. Best gezellig hoor, met z'n drietjes op stap. Maar zodra je bij visite komt, begint het.. Oma's vliegen als strontvliegen op stront af op je kindje, tante's kunnen niet wachten tot ze hem een keer vast mogen houden.. Ik vind het dus enorm moeilijk om mijn kleine mannetje af te staan en hou hem ook het liefste zelf vast. Flesje geven doe ik ook lekker zelf. Maar ik heb het gevoel dat m.n. een tante een beetje boos/ teleurgesteld is omdat ze haar neefje nu NOG niet vast heeft gehouden. Wie kan zich ook hier in vinden? Is het dan zo raar dat je dat gewoon nog niet wil? En dan ook heerlijk he..al die dingen van: "oh maar je moet wel dit doen hoor, en hmm.doe je dit en dat niet, moet je wel doen hoor dat heeft hij echt nodig!! Want dat deed ik zus of zo bij mijn kindje" GRMBL!!:x Laatst hadden we ook twee visites achter elkaar gepland..(dus eerst naar de ene en vervolgens naar de ander) En bij de eerste visite had hij eigenlijk zowat niet geslapen. Dus kom ik bij de andere visite aan..komt oma er alweer aangevlogen en gelijk druk kletsen tegen hem... Ik zeg dus..praat maar even niet teveel met hem, want hij is al hardstikke moe en lag net in de auto even te slapen, ik breng hem ook zo snel mogelijk even naar een rustige kamer om misschien verder te slapen. Hup, dan snappen ze het alweer meteen niet he! Hoezo niet tegen hem mogen praten? Ook zit de ene oma erom te springen dat hij een keer daar komt logeren. Alsjeblieft zeg! Ik wil dat niet!! *boehoe* Wordt er zo moe van! Zo.. effe een beetje van me afgetypt wat me dwars zit.. lucht beetje op..
Wel vervelend, maar ik kan me de oma's en tante's ook wel voorstellen. En wbt logeren, gewoon zeggen nee hoor, dat vind ik nog helemaaaaaaaaaaaal niet nodig. En dan met een "en ik ga hier ook niet over in discussie"-blik erbij. Hielp bij ons heel goed En ze is pas gaan logeren toen ze 11 maanden was geloof ik. Sterkte ermee!
11 maanden, that's more like it En weet je Marijke.. ik heb de andere oma wel ons kleintje even in de handen "gedrukt" toen ik even moest plassen.. Maar zij zeurt er ook niet om. En voor mijn gevoel laat ze me meer zelf beslissen wanneer en of ik hem even af wil staan. Dat maakt het al makkelijker voor mijn gevoel.
Ik kan me er niks bij voorstellen eerlijk gezegd. Ik vond het juist leuk om die trotse opa oma en tantes en ooms te zien. Vond het prima dat ze haar vast hadden en wilde voeden.Dat uurtje in de week ofzo kon ik best hebben aangezien ik alle andere dagen, alle andere uren haar bij me had. Als me moeder of s-moeder bij me was liet ik juist hun lekker alles doen en tutten met de kleine. Nog steeds (ze is bijna 2) kan ik er enorm van genieten als ze een onderonsje met een van dr ooms heeft. Maar goed, het is jouw kind en als jij je er niet goed bij voelt moet je het niet toestaan. Maar probeer wel te bedenken dat je kindje voor je familie net zo een wonder is als voorjou
Ik heb dat gevoel, gelukkig, ook niet gehad bij de opa's en oma's en tantes. Wel herken ik het van mensen die een heel stuk verder van je af staan, van hen vind ik het niet zo belangrijk dat ze veel met je kind om mogen gaan en daardoor nog meer van je kind gaan houden. Het is logisch dat je zelf de meeste flessen wil geven maar wat maakt dat ene flesje nou uit en het helpt ook nog om een betere band met de kleine te krijgen. Ik mocht mijn neefje ook nooit vasthouden toen hij klein was (niemand mocht dat) en doordat ik nooit eens lekker aan hem heb gesnuffeld heb ik toch een wat afstandelijkere band met hem
ik had wel het hebberige gevoel.... maar dacht daarnaast heel nuchter ook ik wou meteen mijn kersverse nichtje vasthouden toen ze geboren was. dus ondanks mijn gevoel gaf ik haar wel uit handen maaaaar wel normaal niet van hand tot hand
Ik kan me er eigenlijk ook helemaal in vinden. Zeker de eerste maanden liet ik mijn dochter echt niet van de een naar de andere gaan. En voeden deed ik lekker zelf (eerst gaf ik nog borstvoeding dus is het logisch, maar later toen ze de fles kreeg deed ik het ook liever zelf, of ik liet het papa doen) En als je er zelf niet prettig bij voelt zou ik het zeker niet doen. Je zoontje is pas 7 weken, er is nog tijd zat om lekker te knuffelen. Ik heb mijn neefjes en nichtje ook nooit echt vastgehouden toen ze klein waren ( woonden wat verder weg. ) maar als we komen staan ze te springen voor de deur, dus echt geen afstandelijke relatie
Ik kan me er ook helemaal in vinden... Als ik in het begin mijn dochter bij oma bracht om op te passen( let op half 7 in de ochtend!!!!!) en ik kom binnen, WAS het eerste wat ze deed"Klap eens in je handjes"zingen. HALF & in de ochtend. Werd er vooral zelf ook chago van hahaha Maar idd iedereen wilde haar vasthouden, ze hadden allemaal wel een mening waarom de borstvoeding niet lukte, vonden dat ze best mocht huilen( " is goed voor de longetjes AAAAAAAAHHHHH) Gelukkig gaat het nu veel en veel beter en geeft mijn dochtertje zelf aan als ze ergens geen zin in heeft. En daar houdt iedereen dan wel rekening mee.
hier wel heel bekend maar anne kon er dan ook echt niet tegen uiteindelijk toen ik op een verjaardag al speciaal de achterkant van de MC voor hield bij het binnen lopen.. en the minute dat ik anne neerzetten 3 gezichten tegen het randje van de MC zag... er toch maar wat van gezegd werd absoluut niet gewaardeerd!! toen ik de rest van de verjaardag (de hele middag dus) in een andere kamer had gezeten met een vol volume krijsend meisje.. kreeg ik toch wel gelijk achteraf... het is neit dat ze niet gek mochten zijn op anne.. maar ze gingen volslagen voorbij aan hoe het op anne overkomt die schrok zich steeds halfwild mijn vader hebben we het ooit eens gemaild dat we heel goed snapten dat we niet echt dichtbij woonden en dus echt wel snapten dat zij ook wilden kroelen maar dat dat echt niet goed ging en dat we er vanuit gingen dat het later beter zou gaan. eerste kleinkind ook.. dus tja gelukkig vind ze het er inmiddels erg leuk bij alle opa's/oma's en overige familie
Ik snap helemaal wat je bedoeld, vreselijk! Ik liet mensen mijn dochter vaak vast houden als ik de fles ging maken, had ik daarna een goede reden om haar weer terug te pakken . Want de fles drinkt ze lekker bij mama, ze hadden haar ook niet kunnen voeden als je bv had gegeven! Gelukkig wordt het steeds makkelijker, als ze wat groter zijn geven ze zelf heel goed aan bij wie ze wel/niet willen zitten .
Ik heb die opmerking ook nooit gesnapt "is goed voor de longetjes"... Euhm..is er iets mis met de longetjes dan? En weer ontopic: Ik ben vrij makkelijk geworden in het wel of niet vasthouden van mijn zoontje. Slaapt hij, dan slaapt hij...klaar. Is hij wakker dan mag hij van mij bij iedereen op schoot die dat wil. Hij laat het wel weten als ie het zat is en dan gaat ie weer lekker terug naar mamma. Als oma de fles wil geven, prima hoor. Van mij mag het. Nu is het natuurlijk wel heel erg afhankelijk van je kindje. Het ene kindje is gevoeliger voor dit soort prikkels dan een ander kindje. Het enige wat ik eigenlijk altijd zelf doe en wat ik ook nooit een ander zal laten doen is het avondritueel. In bad, masseren, pyamaatje aan en het laatste flesje. Zelfs mijn vriend doet dit bijna nooit, omdat Sven dan gewoon niet wil slapen. De laatste keer dat hij het deed had ie me bijna opgebeld of ik thuis wou komen.
Ik denk dat iedere moeder haar kindje het liefst bij zich houd, dus dat begrijp ik zeker. Want niks is zo veilig als bij mama toch?? Maar ook ik heb mijn kindje wel afgegeven als er visite kwam, zeker bij de opa's,oma's, ooms en tantes. Ze zijn even gek met de kleine meid als wij zelf en ik wil graag dat de kleine omringt wordt met liefde, dus daar hoort de liefde van de andere familie ook bij. Ze vind het ook geweldig bij anderen en zwaait me nu zelfs gedag als ze ergens is en vind het helemaal niet erg om even bij ze te blijven. (en dat is de eerste keren ook niet leuk, want dan voel je je al zo ellendig dat je ze achterlaat.) Het is niet erg dat je haar niet wilt afstaan, maar bedenk wel wat je zelf zou willen bij een ander. Ikzelf zou als mijn zusje ooit een kleine krijgt echt dolgraag willen knuffellen met haar kleintje, dus kan ik me voorstellen dat ze dat met mijn kindje ook graag wil. Misschien helpt dat je een beetje de boel te relativeren en voor jezelf een beslissing te nemen waar je je (meestal niet meteen, maar later wel) goed bij voelt.
Ik begrijp je helemaal!! En ik moet eerlijk zeggen dat ik het nogsteeds een beetje irritant vindt. Je bent nog niet binnen of ze zitten meteen boven op Milan. En het dan ook nog gek vinden als hij van schrik begint te huilen!!
Ik heb me hier ook altijd aan lopen ergeren... Als wij ergens kwamen werd onze dochter nog net niet uit mijn handen getrokken en dan was het ow wil jij haar even ow en mag ik haar nu weer terug... Dat ik op een gegeven moment mijn meisje gewoon weer terug pakte! Was blij toen ze in de eenkennige fase kwam! En die heeft lekker lang geduurt
Nu gaat het op zich wel, maar Zoey kwam te vroeg op de wereld waardoor ze de eerste drie weken in het ziekenhuis moest liggen. Hier heb ik zelfs op een gegeven moment alleen nog de opa's en oma's bijgelaten, omdat ze zo'n last kreeg van een pussend ontstoken oog. Daar was ik zo van geschrokken joh. En toen ze eenmaal naar huis mocht, wilde ik ook absoluut niet dat mensen haar teveel pakten enzo. Heel erg het gevoel van: ze is van ons en ze is eindelijk thuis. Ik hield haar de eerste maand ook alleen bij me of bij mijn vriend.
@kun: maar wat als je baby duidelijk lat merken het niet leuk te vinden? Niet zichtbaar op dat moment natuurlijk... Maar door later thuis minder/niet te slapen, NOG meer te huilen.. Maar DAT zagen opa en oma niet natuurlijk. Heel begrijpelijk dat ze het niet snapten.. Maar als ouders dan zeggen "nee liever niet" zou daar best eens een reden voor kunnen zijn. Overigens zit onze dochter nog steeds niet graag op schoot maar kan ze dat zelf zeggen.. Dus opa en oma mogen van mij "los" ze merken het wel als het genoeg is geweest, maar in die beginfase met ukkiepukkiebaby.. Is dat de taak van de ouders
Iedereen vond mij de eerste 2 maanden ook veels te bezitterig, maar ik heb er zeker geen spijt van. Het is MIJN kind en ik bepaal wat er gebeurd. Ik voelde me ook weleens vervelend en schuldig, vooral tegen opa's en oma's, maar jammer dan. En verder, wat betreft logeren, ik heb heel duidelijk tegen iedereen gezegd; Pas als hij zelf kan kiezen gaat hij logeren. Dus dat kunnen ze nog wel héél lang uit hun hoofd zetten
Ik herken het helemaal. Ik wilde ook zo graag mijn eigen kindje bij me houden. Ik had ook moeite haar af te staan. Ik gaf bv, dus dat kon niemand overnemen, dat scheelt dan weer. Maar logeren gaat ze echt niet hoor tot dat ik merk dat ze het echt heel leuk vind en ik er aan toe ben.
zoooooo herkenbaar!!! ik heb altijd gedacht dat ik het heel moeilijk ging vinden om hem uit handen te geven, maar valt op zich wel mee. maar als hij slaapt dan slaapt hij en dan laat ik hem ook slapen, dikke pech voor ooms/tantes/opa' s en oma's! maar dat vinden ze allemaal wel heel moeilijk, maar als hij wakker is, dan vinden ze opeens dat hij moet slapen (???) wordt zoooooo moe van al die goed bedoelde adviezen (dat ik hem maar neer moet leggen en niet altijd moet vast houden, dat je je kind kan verwennen, dat idd huilen goed is (NOT!!!), dat ie geen spijkerbroek aan mag omdat het te hard is, hoe ik me kind moet vasthouden etc...) vooral dat laatste, de oma van mijn vriend, verteld mij iedere keer dat ik zijn rug en nek moet vast houden, terwijl mijn zoontje al heel goed zijn hoofd recht houd en juist panisch er van word als ik constant zijn hoofd vast houd omdat hij dan niet vrijuit kan rond kijken. net of ik niet weet hoe ik me eigen kind moet vast houden!!! kop op zeg.... (GRRR) ook vind ik het heel vervelend dat als wij binnenkomen met ons zoontje dat ik dan opeens ophoud met bestaan...alles draait dan om hem, is hartstikke leuk natuurlijk, maar als ik bijv jarig ben, wil ik graag dat ik gefeliciteerd worden (of is dat heel raar) Vond dat heel vervelend, gevoel dat ik er nu niet meer aan toe doe,.... maar hopelijk wordt het minder als de "nieuwigheid" ervan af is. maar zou zeggen: lekker bij jou houden en negeren wat iedereen zegt of doet (makkelijker gezegd dan gedaan ) succes