ik ben nu pas 9 weekjes zwanger dus het duurt nog even voordat ik de zwangerschapsverlof in mag maar ik vraag me elke dag af hoe ik het zolang kan volhouden, ik heb totaaal geen energie over. op het werk kan ik wel instorten.. mn collegas vragen zich af wat er met me aan de hand is (heb het nog niet verteld) en nu denken ze dat ik erge problemen heb of dat ik een enge ziekte heb want ik zie er niet uit met dikke wallen en oneffenheden in mn gezicht. thuis doe ik ook bijna niks meer..als ik de wasmand open trek vliegen de vleermuizen er bijna uit dus hoe kan ik fulltime blijven werken tot aan mn verlof het is elke dag een ware marteling om naar het werk te gaan en loop er nog eens ontzettend chagrijing rond zo kan ik toch niet genieten van mn zwangerschap. en het erge is nog dat mn vriend bijna geen aandacht meer van me krijgt en dat ik mn buien op hem afreageer.
bijna iedereen is moe, misselijk en lamlendig in de 1e 3 maanden, heel vaak wordt dat een stuk beter na een week of 12 a 14, soms wat later, je gaat je weer een stuk beter voelen, let maar op tot die tijd moet je natuurlijk niet over je lichaam heen walsen en wel duidelijk je grenzen stellen en je rust nemen, zwanger zijn kost energie, er wordt een heus wondertje vanaf de eerste cel in jouw lichaam gemaakt tot een baby
Ik snap precies wat je bedoelt, ik voel me ook een dweil en sleep mezelf elke dag naar het werk. 's Avonds beland ik meestal vroeg op de bank om daar als een blok in slaap te vallen. Maar misschien kan ik je geruststellen. Vermoeidheid is een typisch kwaaltje voor het eerste trimester van je zwangerschap, het gaat daarna meestal over en dan volgt een periode waarin je én lekker fit bent én nog niet zo'n grote buik hebt dat die je bewegingsvrijheid beperkt. Ik ben zwanger van ons tweede kindje en bij mijn eerste zwangerschap was ik ook zo moe in het begin, maar ik heb me daarna heel goed gevoeld. Even volhouden nog dus.
De eerste drie maanden zijn vaak zwaar door alle hormonale veranderingen, die moeheid blijft niet hoor, bij ging het met een week of 12 over, gelukkig. Dus nog even volhouden.
De (grootste) vermoeidheid gaat wel over.... Die buien die je afreageert op je vriend.... Koop voor hem het boek "help ik heb mn vrouw zwanger gemaakt van Kluun".... want die blijven hoor Verder verstand op nul....en op de automatische piloot de eerste weken uitzingen....! succes
Heel herkenbaar... Ik merk sinds deze week dat de 'kwaaltjes' toenemen.. Moe, steken en pijn in de buik, kokhalzen van brood geen koffie meer etc. Ook heb ik het continue koud. Is dit herkenbaar?
De eerste maanden zijn niet leuk. Ik begin me nu weer wat beter te voelen. Het is echt even doorbijten. Pim
vermoeidheid steken in de buik..koffie heb ik opgegeven heb het niet koud..vind het koude weer nu juist heerlijk had wel even dat mn eetlust sterk achteruit ging, dat is nu gelukkig weer normaal
Ik was ook altijd doodmoe in het begin, maar echt, na die drie maanden lijk je langzaam weer meer energie te krijgen! Het is ongelovelijk en ik twijfel nu ook met vlagen of het wel goedkomt, maar het is zo! Op het einde komt het dan weer wat terug. Probeer tussendoor even te liggen en een dutje te doen, kleinigheidjes eten tussendoor geven ook vaak wat extra energie. Doe het hoognodige in huis en wees praktisch.... valt niet mee, maar het werkt wel. Ow ja, en dat boekje van Kluun: Help, ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt" is een echte aanrader voor je mannetje! Heb het die van mij ook gegeven voor Sinterklaas (gesigneerd besteld op de site) en buiten een heleboel plezier en lol staat er alles in over wat hij wel en niet moet doen Met andere woorden, jou lekker laten mopperen en vooral niet reageren Aanrader! Hoop dat het met een paar weekjes snel beter wordt! veel lliefs
Ik ben nu over de drie maanden heen, en ik zal je vertellen..... Ik voel me weer super. Misselijkheid is over, de ergste vermoeidheid is over, natuurlijk na een drukke dag nog wel kapot. En heb weer energie voor tien . Je gaat je echt beter voelen. De eerste drie maanden zijn het zwaarst hoor. Nog even doorbijten.
Tja, de eerste maanden zijn voor iedereen zwaar. Het tweede trimester voel je je weer wat beter, en daarna wordt het weer zwaarder.
Ik kon de eerste 3 maanden ook wel continu slapen, mar ik kan je gerust stellen: in het tweede trimester gaat het beter. Ik ben nu 17,5 week en voel me prima, heb nergens last van!
Dit is voor mij ook heel herkenbaar ik heb net vreselijk zitten janken ik moet nog 2 dagen werken en ik trek het niet meer thuis loop ik ook achter heb gewoon geen kleding meer om aan te trekken, omdat ik te moe ben om te wassen nu heb ik ook onderzoeken gehad in het ziekenhuis voor mijn zwangerschap omdat ik altijd al heel moe was en vaak ziek thuis was nu blijk ik ME te hebben (gronisch vermoeid) kinderwens blijft natuurlijk en ik wist dat dit zou komen mijn vriend doet heel veel voor me gelukkig maar voel me enorm schuldig want hij werkt ook heel veel vandaag had ik echt last van mn buik, het is harstikke druk op het werk en heb het idee dat alles op mij aan komt heb echt het idee dat ik het even rustig aan moet doen, maar durf me gewoon niet ziek te melden in het begin van mn zwangerschap had ik last van bloedverlies dus was ik ook vaak thuis ik weet dat dit stom klinkt dat ik me niet ziek durf te melden want mn zwangerschap is gewoon belangrijker, maar ben bang voor gezeur sorry voor mijn lange verhaal maar moest het even kwijt liefs kim
Ik ben ook veel moe, maar ja hoort erbij zeggen we dan maar! Hoop wel dat t snel over zal gaan! En koud........oh hou op zeg heb het de hele dag koud en als ik thuis ben zit ik met een dikke trui en deken om! pffff hihi klaagbaak lekker hoor!hihi
Ik heb altijd te doen met mensen die minder dan 16 weken zwanger zijn, want ik weet hoe slecht je je dan kunt voelen... Geloof me (en al die anderen), het wordt echt beter. Bij mij ging de zon weer schijnen bij 16 weken! Voel me nog steeds hartstikke goed! sterkte Amber
oke nou dat is een goed vooruitzicht dan ik heb me vandaag toch ziek gemeld voel me wel schuldig maar vind dat ik nu aan mn kleine uk moet denken en aan mezelf merk gewoon aan mn lichaam dat ik een stapje terug moest doen moet zo wel naar de verloskundige voor een intake en dan overleg ik wel even met haar (hiervoor liep ik bij de gynaecoloog) ik maak dagen van 7-5 uur of soms van 7 uur tot half 6 en dan sta ik ook de hele dag ik merk gewoon dat dat te veel is baal wel dat ik er nu al zoveel last van heb als ik naar andere collega s kijk die lopen met gemak door tot het einde maar goed ieder mens is anders en ik liep natuurlijk ook al voor mijn zwangerschap met vermoeidheidsklachten liefs kim
De tijd kan idd niet snel genoeg gaan. Kom maar op met die energie! En tot die tijd, ehm.... Manlief maar eens aankijken voor de was en een stofzuig Oja, en die buien... Helaas geen tips, maar als iemand ze wel heeft, mn man is er ERG benieuwd naar