Ik werk als verpleegkundige in de psychiatrie. Leuke baan. Maar merk nu tot mijn grote frustratie dat het wat te zwaar begint te worden, nu al! En ik ben nog maar 22 weken zwanger. Nu is het zo dat je recht hebt op een uur extra pauze enz op een rustige afsluitbare plaats etc. Ik denk dat ik het veel beter vol zou houden als ik dat echt zou hebben maar vind dat nog al een belasting voor mijn collega's. Ik ben benieuwd wat de ervaringen van anderen zijn. Ik wil zo graag nog lekker door blijven werken, heb echt geen zin om 'half' mee te doen of ziek thuis te zitten terwijl ik niet ziek ben maar een werkdag gewoon net te veel is. Ik kom echt huilend uit mijn werk, kook nog snel maar ben dan eigenlijk te moe om het nog op te eten. Ik werk 3,5 dag in de week. Nu de weekenden niet meer waardoor er meer doordeweekse dagen komen en dan vind ik ook zwaarder. Weekend mag niet meer vanwege een lage bezetting Iemand tips? Ik ga het met mijn baas bespreken, maar weet eigenlijk niet goed wat en hoe ik het wil. Zou gisteren het gesprek hebben... tot overmaat van ramp was het toen zo druk, stond ik alleen op de groep ipv met 3 man personeel... grrr loop een beetje op mijn tandvlees. Bedankt voor het lezen en de eventuele tips, ik moest het even van me af schrijven daardoor is het een wat chaotisch verhaal
heel herkenbaar ik zit vanaf de 18 weken voor 50 procent in de ziekte wet. werk normaal 26 uur per week en nu 13 (gehandicaptenzorg-complexe zorg). Trok het gewoon echt niet meer erg moe en veel last van mn rug en de kleine groeide hierdoor ook niet hard genoeg. sinds ik die 13 uur werk verdeeld over maximaal 3 dagen gaat het erg goed met zowel mij als de kleine. misschien een idee voor je, mocht je willen mag je altijd pbèn succes!
Ik weet niet hoe je baas is, maar misschien waardeerd hij/zij eerlijkheid wel. Eventueel kun je wat je hier verteld hebt aan hem/haar vertellen? Dat je wel wilt maar het eigenlijk niet trekt? Misschien heb je ook niet een uur extra pauze nodig maar kun je voorlopig met een half uurtje toe? Of (als t mogelijk is) een half uurtje eerder naar huis of iets later beginnen? Als je 'instort' omdat je te veel van jezelf hebt gevraagd en daardoor helemaal wegvalt zijn is de belasting voor je collega's veel zwaarder. Succes!
Ik ben ook psych vpk. Heb onlangs ook aangegeven dat het me teveel werd. Ik had bloedingen en ben vaak erg duizelig dus ik trok het niet meer. Ik heb een poosje halve dagen gewerkt, dat hielp. Nu ben ik even ziek thuis want op spoedeisende hulp beland nadat ik onwel werd in de trein. Maar mijn plan is om woensdag weer aan de slag te gaan. Ik vond het heel vervelend, en nog, om naar m'n leidinggevende te gaan en te zeggen dat ik het niet volhield. Maar hij maakte er geen punt van. We hadden de week erna een functioneringsgesprek. En zijn eerste doel voor mij was zo gezond mogelijk mijn verlof in. Heel prettig. Dus ik raad je aan om het te bespreken met je baas. Wie weet heeft hij alle begrip. En zo niet, dan is t ook geen drama. Het kost ze niets, het UWV vergoed alle kosten rondom ziekte vanwege zwangerschap. Dus het kan misschien vervelend zijn, maar een ramp is het absoluut niet. Pas op jezelf hè.
Dank je dames, tja het lastige is dat ik niet ziek ben, maar gewoon doodmoe van een werkdag en dan niks anders meer toe kom en zo bij moet tanken... Tja ziek is het niet en dat wil ik ook helemaal niet zijn, ben gewoon zwanger. Maandag het gesprek, ik ga het inderdaad maar gewoon zeggen zoals hier.
Je hoeft toch ook niet ziek-ziek te zijn om een stapje terug te doen? Wat jij beschrijft is een goede reden om je deels ziek te melden. Het is gewoon niet normaal dat je alleen nog maar kan werken en verder geen energie meer hebt voor andere dingen. Succes met je gesprek, ik ben benieuwd wat het je oplevert.
Hoi! Ik heb vanaf week 13 ofzo heel erg last van m'n bekken en Mensendieck hielp helaas niet. Vorige week heb ik in overleg met m'n leidinggevende de situatie voorgelegd aan de bedrijfsarts en zij adviseerde me 50% te gaan werken. Zelf had ik dit nooit verwacht (vind het ook altijd lastig om aan mezelf te denken) dus nu was het wel heel prettig dat zij met deze oplossing kwam, hoef ik me ook niet schuldig te voelen. Ik werk normaal trouwens 36 uur in de jeugdzorg.
Nou het gesprek gehad en overleefd . Inderdaad alle begrip, ik neem deze week een week om bij te tanken (heb nogal last van stress, huiskopen, sterfgeval en nog wat waardoor mijn hoofd even vol zit) en volgende week werk ik 3 ipv 4 dagen. Ik moet er ondertussen over nadenken of ik voor een deel ziekgemeld blijf, 20 uur gaan werken bijvoorbeeld. Ik vond het niks maar nu ik er even over nadenk denk ik dat ik dat gewoon maar moet doen. Zou toch ook wel erg fijn zijn als ik me wat beter voel en dan zie ik het wellicht ook niet meer zo negatief dat ik niet meer 100% werk. Dan niet 4 weken voor de bevalling verlof in laten gaan, maar ja dat lijkt me toch al een vrij onhaalbare zaak. Het idee van een uur rusten op het werk lijkt echt niet praktisch in te passen, wel jammer hoor, want ik ben er van overtuigd dat het dan beter vol te houden is. Maar zie mezelf nog niet een uur liggen en relaxen terwijl mijn collega moet blijven rennen. Ik laat het even een weekje bezinken maar denk dat ik het wel weet
hier helaas ook 4 daagjes eerder moeten stoppen dan dat mijn verlof inging.Ik werk zelf 37 uur in een boekhandel en met de drukte van sinterklaas werd het me allemaal teveel! Dus uiteindelijk tot 33+1 doorgewerkt en toen ging het niet meer... Nu ik rust heb ben ik zo blij dat mijn collega's mijn onderhand hebben gedwongen om eerder te stoppen!
vind ik een minpuntje aan Nederland ... Ik woon in België, ben ook verpleegkundige en moest verplicht stoppen met werken aan 17 weken. dus, ben nu al een dikke 3 weken thuis. Ik snap dat het voor jullie lastig is ...chapeau hoor!