Moeilijk he, wij hebben vorig jaar ons beestje van 19 laten inslapen. Ze was ook al een poosje stijf en stram en ze plaste al een poos precies naast haar bak. Maar ze bleef ons hartelijk begroeten, staart omhoog, kopjes geven, heel hard spinnen op schoot. Daaruit concludeerden we toch dat het leven nog zin had voor haar. Totdat ze niet meer wou eten, dwangvoeden was voor ons een stap te ver.. dat fragiele lijfje wat je dan nog in de houdgreep moest nemen.. het was niet hoe we ons haar wilden herinneren. Toen hebben we haar laten gaan. Maar ze heeft ons tot het laatst toe kopjes gegeven en knipogen, gespind, niet gemiauwd of geschreeuwd of zo. Het blijft een heel moeilijke afweging.
Als een kat alles doet wat 'ie 'moet' doen, geloof ik dat ze nog wel tevreden zijn. Als een kat niet meer eet, incontinent word (bij ouderdom) en zich gaat afzonderen zou ik een bezoekje aan de dierenarts brengen voor overleg. Pijn merkten wij bij onze kat echt overduidelijk, hij bleef heel hard en schel miauwen en had wijd opengesperde ogen. Was ook heel acuut (trombo embolie) dus ik weet zeker dat hij er niet al weken mee rondliep.
Ik denk dat niet meer eten en heel weinig bewegen een goede indicatie is. Onze kat was 16 jaar. Dun, zwak, bijna blind, dement.. op een gegeven moment hebben wij gewoon de keuze gemaakt: nu is het goed. Je kan wachten op pijn, maar je kan ook zelf een schatting maken van zijn geluk. Geniet hij nog van kroelen? Het zonnetje op zijn vacht? Een vogeltje ij de tuin? Dan zou ik hem nog tijd geven. Maar is hij een zielig hoopje dat af en toe naar de kattenbak strompelt dan zou ik hem laten gaan. Sterkte!
Dat durf ik niet te zeggen. Hij is nooit een grote eter geweest. Was de laatste maanden wel afgevallen, maar dat is zo geleidelijk gegaan dat het niet echt opviel. 5 weken geleden is mijn andere poes ook ingeslapen. Toen zijn we meteen ook met hem de molen ingegaan, aangezien hij erg mager was geworden. We zijn dik boven de 1000,- kwijt geweest aan bloedonderzoeken, echo's en zijn zelfs naar een internist geweest. Ze hadden geen idee wat het kon zijn. Uiteindelijk kwam die alvleesklier naar boven. En zijn gebit was ook niet al te best, waarschijnlijk had hij daar ook pijn van. Hij heeft meditatie moet slikken en werd dus gedwangvoerd. Bedoeling was dat hij aan zijn gebit zou worden geholpen zodra hij was aangekomen, maar zover is het nooit gekomen. Laatste 2 dagen ging hij opeens heel erg achteruit. De dierenarts denkt dat hij waarschijnlijk chronische alvleesklierontsteking had en dat hij het al een poosje had.