Hey lieve meiden, Ik heb juist het tegenovergestelde gevoel van Sanne. Maar gelukkig is iedereen anders. Ik heb nooit het gevoel gehad van "puzzelstukje" missen o.i.d. Mijn biologische moeder is de persoon die me op de wereld heeft gezet, maar mijn ouders zijn degene die me mede hebben gevormd tot de persoon die ik nu ben geworden. Ik heb een enorme hechte band met mijn ouders en zus (niet biologisch eigen, ook geadopteerd, maar zeer hechte zussenband). Mijn ouders zijn altijd heel open en eerlijk geweest over alles en ik denk dat dit het allerbelangrijkste is. Er zijn vaak best negatieve verhalen in het nieuws geweest wbt adoptie, maar het kan ook anders. Bovendien is mijn mening dat als er problemen zijn bij adoptie kinderen het vaak wordt bestempeld als dat het met de adoptie te maken heeft, terwijl ik genoeg gezinnen ken met biologisch eigen kinderen waarbij kinderen ontsporen of iets missen oid. Volgens mij maakt dat niet zoveel uit of je nu geadopteerd bent of niet. En de nieuwsgierigheid die je hebt naar of je op je ouders lijkt, die heb ik dan soms weleens, maar ik denk dat zoiets niet meer dan logisch is. Maar zelf heb ik niet de behoefte om te zoeken ofzo.
Wat leuk dat je ook reageert! Gelukkig is iedereen anders! Ik heb zelf ook 1 zus die ook geadopteerd is en die denkt er hetzelfde over als jou. En dan zijn we in hetzelfde gezin opgegroeid...! Ik ben het trouwens helemaal met je eens wat je schrijft over problemen met adoptiekinderen. Echt niet elk probleem is te wijten aan de adoptie. Ik wil ook helemaal geen 'negatief' beeld schetsen van adoptie, ik ben blij dat er juist nog mensen zijn die een kindje met minder kansen een liefdevol thuis willen bieden! 'k Ben trouwens erg benieuwd hoe je ervaart als je kindje geboren is. Ik vond het heel bijzonder en vanaf dat moment kreeg ik de behoefte om mijn biologische moeder te leren kennen. Nu ik wist hoe het voelde om zwanger te zijn en te zijn bevallen wilde ik graag haar verhaal horen....
@sanne, heb je inmiddels ook jouw biologische moeder ontmoet? Ben ik stiekem wel nieuwsgierig naar. Ik hoop het voor je. Zeker als je dat graag zou willen. Ik ben ook benieuwd hoe het is als mijn kindje er straks is. Toen mijn neefje werd geboren had ik wel heel erg gevoel van, hoe kun je nu je kindje afstaan. Dat zal ik straks zelf helemaal wel hebben, maar w.s. deed mijn moeder op dat moment wat haar het beste leek. Volgens mij kun je niet eens helder denken als je zoiets moet doen. Want ook zij zal het vast heel moeilijk gevonden hebben.
Musicalfan, ik lees altijd zo graag jouw verhalen! Lijkt op het verhaal van onze vriend. Hij is ook geadopteerd en heeft hetzelfde als jou. Hij heeft sinds een jaar een kindje en toen werd de nieuwsgierigheid naar biofamilie wel wat groter, maar niet groot genoeg om te gaan zoeken. Daar heeft hij geen behoefte naar. Iedereen is inderdaad anders, en maar goed ook!