Kinderen 50/50. Bijvoorbeeld hij brengt ze altijd naar het KDV en ik haal ze altijd. We hebben beiden een dag in de week met de kinderen en in het weekend verdelen we de zorg. In het huishouden doe ik iets meer en hij werkt iets meer (wel beiden 4 dagen). Dit komt ook door de werktijden, ik ben een uur eerder klaar en doe dus bijna altijd de boodschappen.
Hier hetzelfde, wij doen zoveel mogelijk samen en dat wil mijn vriend ook want als hij thuis is van werk wil hij tijd maken voor Chloé en voor mij dus alles gaat 50/50 hierzo!
Mijn vriend werkt 6 dagen in de week. Doet 4 ploegen draaien. Maar ondanks dat helpt hij me heel erg mee! Dus hier geen problemen
Mijn vriend zou zo'n dingen nooit moeten zeggen hoor! Ik werkte voor mijn zwangerschap als full-time kinderverzorgster in een kinderdagverblijf en mijn vriend is zelfstandige. De jongens gingen gewoon mee naar mijn werk dus. En als ik klaar was gingen zij ook gewoon mee naar huis. Zondag is bij ons 'onze dag' en dan zorgt mijn vriend ervoor dat hij thuis is. Doen we met z'n vieren leuke dingen. De jongens vinden het super om te gaan zwemmen of voetballen of te gaan wandelen/spelen in het bos. (Oh wat mis ik dat! ) Het huishouden doe ik meestal omdat mijn vriend nog al druk heeft met zijn werk. Maar mijn vriend vult/leegt de vaatwas wel en wast de auto's (doen de jongens ook graag samen met hem). Indien nodig zal hij wel eens kuisen of koken, zit hij niet mee.
Mijn vriend werkt heel veel in buitenland, is dus niet zo vaak thuis. Als hij wel thuis is helpt hij natuurlijk mee met de verzorging van haar, en hij speelt met haar, en eet boterhammetje, flesje geven e.d. Het enige nadeel dat hij zoveel weg is, is dat hij nooit zo goed weet hoe het ritme hier thuis is, dus ik moet wel alles even overleggen en vragen/uitleggen aan hem, voordat hij wat doet. Huishoudelijke taken komen hier 95 % op mijn schouders terecht, door zijn werk de verzorgende taken voor Danique ook zo'n 80 % voor mijn rekening... Maar ik vind het niet erg, soms (toen danique nog erg klein was) had ik het er weleens moeilijk mee, maar aan de andere kant ben ik ook niet echt anders gewend, hij deed dit werk al toen ik hem leerde kennen, voor mij gaat het al 8,5 jaar zo, met en zonder kind...
we werken ochtend-namiddagdienst. elk verschillend, dus als ik erniet ben doet hij alles en omgekeerd het huishouden is wel voor mij.
Hier doe ik het meeste met de baby. Mijn man doet heel veel met de oudste. Soms heb ik er wel behoefte aan dat hij ook wat doet. Zo ben ik gister weg gegaan zonder te zeggen waar naartoe ( zat op de zolder in een hoekje) Ik hoorde Djamila huilen maar ben er extra niet naartoe gegaan omdat ik wilde dat hij ook een keer uit zichzelf er naartoe zou gaan. Ineens hoorde ik hem boven komen maar hij zag me niet, toen heeft hij Djamila gepakt en 2 tellen later ging mijn telefoon, waar ben je. Toen ben ik naar onder gaegaan en uitgelegd waarom ik weg was. Nu snapt hij een beetje dat ik er ook behoefte aan heb dat hij ook eens iets uit zichzlf doet zonder dat ik het hoef te vragen. Meestal gaat het hier ook wel goed, ik heb wat meer geduld dan hem met de baby, dat merk ik heel goed.
Als mijn man zulke opmerkingen zou maken zou ons huwelijk toch geen lang leven beschoren zijn!!! mijn man werkt 60 uur, ik maar 12. dus ik doe het huishouden. de zorg voor Ties is 50-50.
Hier doen we het echt samen. Er worden geen afspraken gemaakt wie wat doet. De ene keer doe ik meer en de andere keer mijn man. We gaan echt niet kijken van jij werkt zoveel uur minder/meer dan mij dus je kan meer doen. We vormen samen een gezin met onze drie kids en doen het dus ook samen
idd en hij doet het ook graag. Hij zou het niet eens leuk vinden als ik in het weekend ook nog steeds alles met de kleine deed. Dat wil hij gewoon graag zelf doen. En zo hoort het ook toch....
Hier doen we de kinderen ook samen, bed tijden e.d. om de dag. Huishouden doe ik grotendeels.. maarja ik ben dan ook bijna altijd thuis dus dat is niet zo gek. Zo'n opmerking had ie bij mij inderdaad ook niet moeten maken..kinderen krijg je samen. Naja poepluiers vertikt mijn man dan wel weer
Hier is het ook goed verdeelt! Ik werk 3 dagen en hij de laatste tijd 6 dagen in de week... Nu is het wel zo dat hij vaak vroeg klaar is maar dan moet hij thuis nog offertes maken en klanten bellen(eigen bedrijf) Ik doe op mijn vrije dagen het huishouden... Hij zorgt elke dag voor het eten. In het weekend doen we ongeveer beide evenveel met ons meisje... ik net wat meer omdat ik dat zelf ook erg fijn vind om te doen en dan net iets sneller doorheb dat ze bijv een schone luier moet! Hij doet altijd de boodschappen, daar bemoei ik me ook niet mee! Ik doe de was weer daar in tegen!
Wat een lieve reacties maar ook confronterend. Wat mij het meeste pijn doet is dat hij het blijkbaar ook niet leuk vind om wat met onze dochter te doen, het is toch geen 'moeten' lijkt mij. Ik geniet er enorm van om dingen met haar te doen, ik zie dat niet als een verplichting, ik kan me gewoon niet voorstellen dat iemand dat uit zichzelf niet doet. Dat vind ik zo raar. We zijn nu 4 jaar samen, eigenlijk had ik het al van tevoren kunnen weten want met zijn oudere kids doet hij ook niks. Als zij er zijn in het weekend, blijft hij rustig tot half 1 in bed liggen hoor. En nu zijn het dan pubers maar toen ze kleiner waren deed hij dat ook. Ik ben dan zo naief om te denken dat hij dat wel voor onze dochter zal doen maar dat is natuurlijk eigenlijk dom van mij want zij is gelijk aan hun. Ik heb er al heel vaak over gesproken met hem. Ik heb al eens gezegd, jij kunt beter een schoonmaakster zoeken en geen partner want dat past beter in je straatje. Nou dat viel natuurlijk verkeerd. Toen ik zwanger was en veel harde buiken had en dat volgens de VK door de stress kwam, heeft hij het zelfs gepresteerd om de avond voor de 20 weken echo tegen me te zeggen dat ik misschien mijn tijd wat beter in moest delen want dan kwam ik aan wat meer dingen toe, dus dat ik ook bijvoorbeeld savonds de badkamer kon schoonmaken ofzo. Het is eigenlijk allemaal oud zeer wat ik nu oprakel. Maar het komt een beetje omdat mijn vader bij me was afgelopen week, toen hij er niet was, en mijn ogen heeft geopend hierin, hij confronteerde me met al deze dingen en zei dat hij ziet dat ik ongelukkig ben. Dus dan ga je nadenken he, en piekeren. Sorry voor het lange verhaal maar ik moest even mijn hart luchten.
Ben trouwens best jaloers op sommige waarvan de man lekker meedraait in het huishouden, lijkt me zalig en op zich meer dan logisch.
Geen woorden voor! Hier is het zo dat ik 95% voor ons meisje en voor het huishouden zorg. Dit is onze gezamenlijke keuze, we hebben een eigen bedrijf en mijn man werkt zo'n 80u per week. Wij zijn ook ieder tevreden met deze 'verdeling'. Als ik een keer weg ben of iets anders doe, zorgt mijn man voor onze dochter maar meestal ben ik het en is hij haar speelmaatje. Huishoudelijk doet mijn man bijna niets maar dit is ook onze gezamenlijke keuze. Hij kan niet én zoveel werken (en goed verdienen) en dan ook nog eens zorgen voor de boodschappen, koken, de was enz. Dat doe ik en zijn we op zondag beiden vrij voor ons meisje en een dagje samen. Edit: @TS: lees nu pas je laatste berichten, wat een ellende meid. Veel sterkte, je verdient wel beter als ik het zo lees!
Zal niet opschrijven wat ik allemaal doe maar laat eens mijn man in picture zetten. *Vaatwasser in en uit ruimen. *Koken *tafel deken en afruimen. *af en toe de boodschappen. *En als ik vraag wil je stofzuigen dan doet hij dat. *De kinderen aankleden als hij late dienst heeft laat hij mij uitslapen. *Mag vaak tussen de middag of koopavond even lekker der uit. Maar daar in tegen eens in de zoveel tijd wilt hij naar een ouwe lullen kroeg. De rest doe ik allemaal. Maar vind het heerlijk dat hij al eten maakt elke dag. met een jongen met ADHD heb ik aan het einde van de dag ook geef puf meer om nog eens eten te maken.
ik zit in helaas precies dezelfde situatie als samba25 en ik ben zo jaloers op iedereen die het tegenovergestelde mee maakt. ik ben al zo veel gesprekken aangegaan, maar meneer vind dat hij heel veel doet. en als ik dan vraag op te noemen wat hij allemaal doet, vind hij het niet nodig voorbeelden te noemen. ik zou niet eens een paar uur weg kunnen gaan, omdat ze dan geen schone luier krijgt, en hij niet weet wanneer en wat ze moet eten.
Jemig, dat zulke mannen er echt nog zijn. Wat erg! Misschien tijd om de balans op te maken en een ultimatum te stellen? Of veranderen en anders weggaan met koffers en uiteraard met kind?
Jeetje wat lijkt mij dat vreselijk. Ik heb geen man, ik ben alleenstaande moeder. het lijkt mij zeer frustrerend als je hoopt dat je man ook eens wat gaat doen met jullie dochter of in het huishouden en dat hij dan zulke opmerkingen maakt.. Nee, dan ben ik liever alleen! Heel veel sterkte!