Brenda77 schreef: Het al dan niet geven van dostinex staat niet in een protocol zoals jij beweert. Het hangt af van je arts. Het kan idd aan de arts liggen, maar het kan ook zo zijn dat het in het ziekenhuisprotocol is opgenomen. Zo kan het zijn dat de arts het voor wil schrijven in zowel situatie A als situatie B, maar dat het ziekenhuisprotocol zegt dat het in situatie A niet mag worden voorgeschreven en is situatie B wel mag worden voorgeschreven. Als arts zul je dan voordat je je contract tekent daarvan op de hoogte moeten zijn, en het ziekenhuis ervan op de hoogte stellen of jij als arts daar in mee wil gaan (de verantwoordelijkheid wil dragen). Dan is het verschil mss dat ik in een umc werk. Ik heb het daar aan de gyn gevraagd en het hangt echt van arts tot arts af. Maar men geeft het daar ook niet snel. (Lees; bijna nooit) In Belgie daarentegen kreeg ik ze zonder enige poespas.
Mijn vriend zegt, dat het dus in het protecol kan staan. Dan heb je je daar als arts eigenlijk aan te houden. Tenzij je zelf andere afspraken maakt met het ziekenhuis waarvoor je werkt. Over dingen waar jij als arts dus anders overdenkt als 'waar het ziekenhuis voor staat'. (overigens ook een umc waar hij werkt, dus dat zou het verschil niet moeten zijn , maar hij heeft het niet aan de gyn gevraagd 8) )
Volgende week heb ik weer nachtdienst, dan vraag ik het nog eens goed na. Heb het destijds aan een assistent gevraagd. Vraag ik het nu eens aan een andere. Dat geeft vaak nogal eens een verschillend antwoord. @Dirksmama; jammer dat je niet toegeeft dat je mensen hier in dit topic van verkeerde cq onjuiste info voorziet mbt het gevaar bij gebruik van dostinex. Daarmee zeg ik niet dat die medicijnen snoepjes zijn hoor. Maar ook weer niet zo slecht als jij deed voorkomen.
Het is GEEN onjuiste of verkeerde informatie. Het is informatie die je in bijvoorbeeld Australie van elke arts zult krijgen. Het is link spul, de lange- en korte termijn bijwerkingen kunnen niet mis zijn.
Ik heb ook geen bv gegeven nog geen druppel, en mijn gyn en de vk in het ziekenhuis wilde geen dostinex geven omdat hun dus wel ervaringen hadden met dames die er depressief van werden. Ben geen pro vertel alleen mijn ervaring van het ziekenhuis. Ik heb trouwens 5 dagen enorme tetters gehad en de stuwing deed erg veel pijn, koude kompressen, kool balderen alles geprobeerd ik vond het vreselijk pijnlijk bovenop al de pijn en het ongemak van de keizersnede. Denk dat ik eerder depressief zou worden van de stuwing als van het medicijn. Ik vond het dus geen pretje dat mag je best weten, ik vond zelfs de stuwing de kraamtijd behoorlijk verpesten. Zeker omdat ik gezien mijn medicijn gebruik toch geen bv kon/mocht geven zag ik het probleem van de dostinex totaal niet, de gyn en vk oordeelden dus anders. Volgende ronde nieuwe kansen dan ga ik eerst een bezoekje brengen aan de huisarts.
Kans dat het in een umc misschien vaker gegeven wordt dan in een streekziekenhuis is wel aanwezig. In een umc heb je toch eerder de wat 'zwaardere' gevallen, waarbij andere overwegingen mee kunnen spelen.
Ah nu is Australie je smoes. Wat lopen we in Nederland toch een gevaar op medisch gebied, maar gelukkig weet jij alles. ( beter dan iedereen met een universitaire studie.) Of zit medicijnen ook niet in hun studie, net zoals voeding?
Dioe niet zo raar, er zijn ook zat artsen en verloskundigen die je in Nederland geen dostinex zullen geven, juist om die redenen.
Mijn zh en verloskundige zijn absuluut geen voorstanders van dostinex. Puur omdat er veel bijwerkingen van zijn. Stuwing is echt wel zwaar waardeloos maar hoort er helaas wel bij. Beter de natuur zijn gang laten gaan dan troep binnen krijgen.