Helaas is het allemaal niet helemaal te plannen... Wij wilde niet teveel tussen nr 1 en 2, liefst 2 jaar, Sven wordt in juni 2 en ben nog niet zwanger... wel 2 keer geweest overigens... Wat betreft 2 dicht bij elkaar...waar ik aan denk dat voordelen zitten... Ze hebben later meer aan elkaar, zitten nu toch nog in de luiers... daarnaast wordt sven nu aardig zelfstandig.. kan zelf de auto instappen, kan beter communiceren (alhoewel nog niet altijd begrijpbaar), kan luisteren...
Ik zie ook best wel wat praktische 'bezwaren' maar als ik terugdenk aan de tijd met mijn 1e zwangerschap had ik die ook. Volgens mij wijst het zich allemaal vanzelf. Wij hebben besloten als mijn strip van de pil op is er weer voor te gaan en gewoon te gaan genieten. Tuurlijk zal het druk zijn maar ik hou maar in mijn achterhoofd dat het allemaal goed zal komen.
Zo denk ik soms ook Gup, en daarom willen wij ook wachten tot Joey 3 jaar is om de Mirena te laten verwijderen. Ik lees even mee!
Sja voor de keuze van de 1e kan ik niet over meepraten, dat was een onGELUKJE! Ben nog altijd het meest dankbaar dat dit me overkomen is, anders had ik nog jaren gewacht door bezwaren als "eerst sparen, groter huis, carriere maken enz enz enz. Mn carriere geef ik sowieso al op, omdat manlief meer ruimte nodig heeft (tijd) en ik hem die ruimte van harte gun. Dat is nou juist het moeilijke, onze dochter was geen keuze dus daarom kan ik zo moeilijk beslissen wat nu slim is. Het liefst zou ik onbevangen mijn gevoel volgen (ervoor gaan) of mijn verstand (wachten, want het is al zo druk). En om eerlijk te zijn, ik ben elke dag blij als mijn man thuis is. Ik geniet vreselijk van mijn dochter, maar de verantwoordelijkheid vind ik heftig hoor. Ik raak nog steeds in paniek als ze zich verslikt, te grote happen neemt, bijna of juist heel erg valt. Ik vind moeder zijn nog elke dag allesoverweldigend, wat natuurlijk niet negatief is. Want ik hoef jullie niet uit te leggen wat de mooie kanten zijn Maar als ik jullie verhalen lees, het komt wel goed en redt zichzelf wel, zo ging het ook bij Ymke en zo gaat het nog steeds. Misschien moet ik maar gewoon niet moeilijk doen!
mijn meisje loopt nu al een tijdje mee in de stad en in de winkel etc. ze luisterd vrij goed als ik zeg dat ze bij me moet blijven maar elk kind heeft zo zijn momenten natuurlijk en vooral nu op deze leeftijd. toch is het hier niet anders en over 2 maanden komt er een broertje bij. We gaan zelf zien hoe het gaat lopen maar op zich denk ik niet dat het een groot probleem gaat worden. alicia gaat zowiezo al een tijdje niet meer mee in de buggy en loopt gewoon lekker mee door de stad. voor een kind is zowiezo shoppen niet leuk dus als ik niet hoef te winkelen ga ik niet en ga echt alleen als ik wat moet hebben. wil ik uitgebreid shoppe blijft ze lekker thuis bij papa en kan ik lekker op me gemak weg. winkelen is net zo met kinderen en zolang je ze lekker mee laat doen blijven ze wel in de beurt en is het winkelen op zich geen probleem. alicia mag de boodschappen pakken voor me en in het wagentje gooien. geweldig vind ze het. verder denk ik dat je overal wel een oplossing voor vind. ik heb het geluk dat alicia al zo vroeg goed en stevig loopt en dus al veel zelf kan doen en duidelijk maken. dit maakt de zwangerschap wel makkelijker want ook dit is zwaar als je een kind hebt rondlopen. in de auto lijkt mijn het handigt eerst de oudste want die kan zo de weg op renne en de kleine daarna door de maxi cosi gewoon ergens veilig neer te zetten. dan de maxi cosi in de auto en dan de rest wagen: ik heb een gewone wagen met plankje voor alicia we zien wel hoe het gaat lopen het komt vast wel goed
Nou bij ons gaat dat heel gemakkelijk allbei in de duo wagen en de stad in gewoon hetzelfde als met 1 kindje. Als we met de auto weg gaan dan blijft Lex netjes aan zijn kant staan tot dat Ryan erin zit en dan zetten we hem in de auto.Boodschappen doen wij 1 keer in de maand en af en toe haal ik wat dingetjes tussendoor zoals de verse dingen maar dan heeft mijn man eentje in de wagen en ik de andere bij mij of ik heb ze allebei en m'n man heeft de kar voor de boodschappen. Nu heb ik al een kinderwagen uitgezocht voor als ze straks met zn drieen zijn en dan zal ik ook regelmatig met ze naar de stad gaan. Het enige wat mij nu lastig lijkt als de derde komt is borstvoeding of dat te combineren valt met nog 2 hummeltjes die om aandacht vragen want soms kan borstvoeding heel lang duren vooral als de productie achter blijft. nou zit er bij ons niet veel leeftijds verschil ertussen Lex is 3 en Ryan 1 en over 10 weekjes komt nummer 2
Valt allemaal mee! Was alleenstaande moeder met 2 kids van 1 en bijna 3 jaar. Gewoon 20 uur werken, en boodschappen met z'n drieen doen. Je kunt alles doen als je maar wilt en nog een heleboel energie hebt. Strax met een derde. Maar mijn meiden zijn ondertussen nu 7 en 8 en ben ik weer getrouwd. Gewoon ervoor gaan zou ik zeggen, komt echt wel goed, je vind je oplossingen wel!
ja je rolt er geoon in is hetzelfde zeg maar als je de eerste krijgt dan is het net of ie er altijd is geweest en zo is het ook met meerdere kindjes gaat alemaal vanzelf alleen moet ik zeggen dat nu dat ik de 30 weken bereikt heb het ff zwaar voor em is maar dara komen we wel doorheen me energie is nu wat minder
Ik denk dat het ook aan jezelf ligt, hoe 'makkelijk' je hierin bent. Sommigen maken nergens een probleem van, of ze nu 2 of 10 kinderen hebben maakt niet uit. Maar als je kijkt naar m'n schoonzus bijvoorbeeld. Zij laat overkomen of ze 10 kinderen heeft ipv 2, zo moeilijk kan ze soms doen. En druk dat ze altijd is, zegt ze... Bij Iedere leeftijdsfase horen weer andere zorgen. Zoals je al zei, loopt ze dan wel? Maar ben je een paar jaar verder, vraag je je af hoe je de baby combineert met de oudste naar school brengen en 'smiddags naar zwemles bijv. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Je rolt er gewoon in net als bij de eerste. Oplossingen komen er automatisch en anders niet! Moedernstinct heet dat. Makkelijk praten doe ik he? met maar 1 kind. Ha,ha...
Mijn ervaring is: laat het maar over je heen komen. Tussen mijn dochter en zoon zit 3 jaar verschil. Ik weet dat ik de eerste weken wel weer moest wennen hoor! was alweer een poosje uit die baby tijd!!! Hoe kon ik er nou voor zorgen dat iedereen gewassen, aangekleed was en gegeten had en dit allemaal voor 12:00?!? Nu ben ik al om 9:30 klaar en dan doe ik rustug aan. je krijgt er handigheid in. geloof me.... Boodschappen doe ik meestal alleen.(dan praat ik over de grote boodschappen). Mijn man is altijd optijd thuis dus dan ga ik sávonds of in het weekend. Voor kleine dingetjes loop ik met de kids naar de buurtsuper. Mijn dochter kan al heel goed meehelpen en vind dit ook helemaal geweldig. dat scheelt ook een hoop. Vind het zo leuk om te zien hoe ze op elkaar reageren. Zou het voor geen goud willen missen. en je word ook veel makkelijker bij een tweede. Doe nu bijna alles op gevoel en dat werkt voor mij een stuk prettiger!!!!
Inderdaad wordt je zoveel makkelijker als er een 2e is. Ik was ook altijd bang als Milan ergens opklom of hard rende. Eeuwige angst om te vallen en nare verwondingen op te lopen. Sinds Misha er is, laat je dat veel meer los. Ook de baby tijd is veel minder onzeker, je bent immers al moeder en volgt nu veel meer je gevoel, je hoeft het niet meer te leren....l Tja, gevoel vs. verstand...Bij mij voerde gevoel de boventoon. Dat gevoel zegt eigenlijk al dat je klaar bent voor een 2e, met je verstand probeer je deze grote beslissing nog even uit te stellen, door allerlei beren op de weg voor te stellen. Als je er met je hart achterstaat (en je partner ook), komt het echt allemaal goed...Alleen het bewust ervoor "gaan" maakt het zo spannend. De meeste mensen hebben dat al bij de eerste ervaren, voor jou is dat nu de eerste keer en dat gevoel is heel spannend en vreemd... Succes met je beslissing. Wat iedereen ook zegt, jij ervaart het op jou manier, daar kunnen 10.000 woorden van een ander niets aan veranderen..
Ja, ik denk ook dat je gewoon je gevoel moet volgen. Wij zijn voor een tweede gegaan, toen ik er gevoelsmatig klaar voor was. Maar eerlijk gezegd ook wel een beetje met praktische dingen rekening gehouden, met twee heel jonge kinderen in huis, lijkt het me best zwaar. Straks zit er 23 maanden verschil tussen, mijn dochtertje luistert redelijk en voert ook al een hoop opdrachten uit, zoals zelf haar luiers weggooien of spullen pakken, dat lijkt me straks wel handig met de baby. Hoe het allemaal precies moet gaan, dat weet ik nog niet, zal best af en toe achter mijn oren krabben, maar ja, het is maar net hoe je er in staat, het zal vanzelf wel goedkomen en zich de weg wijzen.
Bij mij zitten er 19 maanden tussen. Nu zitten ze nog in een duowagen en loop Sofie er soms naast. In de auto betekend eerst de jongste erin en dan de oudste (meestal). Mijn oudste is geen sloper en die kan ik gerust alleen in de kamer achterlaten. Als we ergens anders zijn gaat eerst de oudste de auto in, scheelt met opletten, de kinderwagem loopt niet weg Ik vind het leuk dat ze relatief weinig schelen, ze vinden elkaar nu heel erg leuk en ik hoop dat dat zo blijft.
He meis, Ik denk dat je gewoon over je heen moet laten komen...Toen mijn jongste 2 maanden was...wilde we heel graag een tweede.Na een 13 maanden werd Younes geboren. We wilde heel graag weer voor de derde gaan...ondertussen heb ik 3 keer een miskraam gehad ( in totaal 5) en ben ik weer zwanger...je kunt wel zeggen dat ik elk jaar zwanger ben...2007,2008 en hoop in december op een goed bevalling ( kijk maar onder mijn banner!) Hoe ik het doe? als je wil kun je zo veel doen...je kunt boodschappen doen...naar de stad gaan ( ik zou dan niet te lang gaan hahahahahaha) Als je je kinderen bij je hebt gaat alles vanzelf en of je er nu 1 2 of 4 hebt...maar dat vind ik! Ik moet wel zeggen dat er ook mensen zijn die het niet aankunnen en ook toegeven. Een nichtje van mijn man is depressief geweest omdat ze ineens 2 kinderen had en ze niet wist hoe ze het moets aanpakken. Uiteindelijk zijn ze gaan praten met een arts en die is met allemaal oplossingen gekomen...Haar zoontje is 2.5 haar dochter word in oktober 2. Het gaat nu echt heel goed met ze...als de jongste 3 is wil ze kijken of ze voor een derde gaan. Nogmaals en wat veel meiden zeggen laat het lekker over je heen komen! En bij mij gaat eerst de oudste in de auto( ben bang dat ze de weg opschiet) en Younes kan nog niet lopen...ik til ze allebei gewoon op...Ik ben heel sterk hahahahaha Liefs Najet p.s. Mijn moeder heeft 11 kinderen gebaard ( ja je leest het goed!) In die tijd en in Marokko had je niet de kinderwagens en uitrustting als tegenwoordig...maar ze heeft het wel gedaan...Ik ben zo trots op mijn moeder!!!
Hihi ik moest stiekem wel lachen om je oppasgedeelte. Ik heb een jong broertje en zusje van nu 5 en 3 en toen ik zwanger was van Jari waren ze 4 en 2. Als ik moest oppassen dacht ik: Jeetje ik weet zeker dat ik het straks zwaar ga krijgen en een tweede moet ik al helemaal nog niet aan denken. Totdat Jari geboren werd. Ik vond het niet zwaar. Thans, lang niet zo zwaar als ik me had voorgesteld en de kriebels voor een tweede kwamen dan ook zeer snel. Ik ben nu bijna 33 weken zwanger van nummer twee en ervaar het als heerlijk dat ik nog op twee momenten van de dag een slaapje mee kan pakken. Vandaag had ik het wel erg luxe: hij sliep van 10-12 en van 16-18:15. Normaal slaapt hij van 10-12:30 en om 16:00 nog een uurtje. Heerlijk als je je even niet zo wakker voelt door de zwangerschap. Ik zou dat wel missen bij een kindje van drie die niet meer slaapt. Hij zal straks wel naar één slaapje gaan maar dan ben ik als het goed is al bevallen. En ik heb mazzel dat ik een hele goede slaper heb. Hij slaapt van acht tot acht. En is verder qua eten en spelen ook niet moeilijk. Mijn kleintjes schelen straks dus zo'n 14 maanden ruim. Ik heb een duowagen aangeschaft en vind het wel makkelijk dat ze straks beiden nog in de luiers zitten. Dan hoef ik die fase niet twee keer helemaal van voor af aan door te lopen en zit ik midden in dat systeem. Voor later vind ik het kleine leeftijdsverschil wel prettig met betrekking tot spelletjes doen etc. Scheelt wel dat mijn zoontje nu met een jaar en drie weken al heel goed loopt, want daar maakte ik me wel zorgen over. Als ik hem steeds moet tillen en dan een baby ernaast lijkt me wel zwaar. Verder leek het me heel vervelend om in de basisschoolperiode een baby te hebben. Steeds je kleintje weer wakker moeten maken omdat andere kind naar school moet, tussen de middag weer naar huis weer naar school en weer naar huis. En dan in de tussentijd je kleintje proberen een fles te geven en wakker te houden enz. enz. Daar kreeg ik echt angstige ideeeen bij. Nu gaf bij mij mijn gezondheid (op instorten staande heup) de daadwerkelijke doorslag.