Ik wil even iets van me afschrijven.... Sinds 3 maanden ben ik nu gestopt met de pleister en ben twee keer ongesteld geweest en nu bijna 9 weken niet...ook niet zwanger... Moet wel zeggen dat ik het idee heb dat mijn onderbuik wat voller is maar dat kan ook zijn omdat ik ben aangekomen (heb al 2 kids gekregen en dan is alles niet zo strak meer ) Heb toch even een afspraak gemaakt bij de huisarts want mijn moeder was zelf 4 maanden zwanger van mij zonder dat ze het wist en de testen waren ook negatief. Dat is overigens niet wat ik kwijt wil, dat is het volgende; Mijn man en ik hadden "bewust" gekozen om het te proberen voor een 3e kindje. Nu is mijn moeder onlangs ziek geworden en na haar operatie zal ze lang verzorgd moeten worden om te kunnen genezen. Deze verzorging zal voor een groot deel op mijn bordje terecht komen. Haar plotseling "ziek zijn" heeft nogal wat stress met zich meegebracht de afgelopen 3 maanden daarom is mijn lichaam misschien nog meer in de war. De keuze voor het nogmaals proberen was trouwens voordat we hoorde dat mijn moeder ziek was. Nu is mijn vraag of jullie wel is een moment van twijfel hebben na de keuze om te proberen zwanger te raken. Begrijp me niet verkeerd wil echt niemand kwetsen, ik probeer alleen me hart te luchten, maar soms heb ik dat dus wel. Ik heb twee kids en soms denk ik wel is zou ik het nou wel doen...het is nu al vaak druk in huis.. Misschien komt het door de hele situatie met mijn moeder eromheen. Maar dit alles heeft er voor mij voor gezorgd dat ik nu heb gekozen nog even te wachten. Zodra ik weer ongesteld ben ga ik dus weer beginnen met de pleister. En dan zien we over een tijdje wel weer of ik er dan nog zo over denk. Is dit heel raar....??
Beste I Wish, Dit is absoluut niet raar, al helemaal niet door heel die situatie met je moeder! Je bent nu psychisch erg geschokt en moet dit, waarschijnlijk, nog een plekje geven en eraan wennen. Het idee dat een derde kind enorm veel veranderingen en nog meer drukte met zich meebrengt kan een gevoel van twijfel met zich meebrengen, onzekerheid? Ik ga nu voor de eerste, na ook veel nagedacht en getwijfeld te hebben. Ik dacht ook, we zijn nu lekker mijn z'n tweetjes en hoeven nergens geen rekening mee te houden, we kunnen doen en laten wat we willen. Wat nu als ik zwanger raak? Ik zou me, in jou geval, niet al te veel zorgen over maken over jou twijfel en het op zijn beloop laten gaan. Heel veel sterkte met je moeder Groetjes Lindsey
Ah dank je wel voor je lieve reactie... Onzeker ben ik inderdaad, zeker nu ik voor mezelf de keuze heb gemaakt om een "pauze" in te lassen en er een "hele kleine" kans is dat ik misschien wel zwanger ben. Dan is het kindje net zo welkom als toen we 3 maanden geleden op de bank zaten en het hierover hadden. Maar mijn gevoel zegt nu iets anders en ik vind dit zo zwaar momenteel.
Ik hoor vaak juist bij een derde dat de twijfel groter is. Aan de ene kant: je zult nooit spijt krijgen van een derde kindje zodra hij/zij in je buik groeit en aan de andere kant zal het idd wel drukker worden lijkt me.
Ik denk dat hoe meer kinderen je hebt, hoe meer/langer je gaat nadenken over een volgende zwangerschap en hoe meer allerlei praktische overwegingen echt gaan tellen in je besluitvorming. Je hebt als moeder al heel wat ballen in de lucht en kost vaak al nodige energie om het gezin te managen. Dat je dat diep moet nadenken en ook twijfels hebt of je daar nog een kindje aan toe gaat voegen, is denk ik helemaal normaal hoor! Ik heb de wens al jaren in mijn hart gehad (manlief ook), maar er waren vele redenen 'waarom nu zeker nog niet' en ik heb ook erg getwijfeld of ik er aan moest beginnen, of ik het wel aankon, hoe we het gingen doen etc. Uiteindelijk is bij mij (na een onverwachte miskraam) het gevoel zo sterk geworden, dat het besluit makkelijk werd. Zou eeuwige spijt hebben gehad als we het niet hadden gedaan. Neemt niet weg dat ik nu soms weer even denk "wat heb ik gedaan!?"
ik denk dat het juist heel goed is dat je ook naar je twijfels luisterd, en daarom even een stop in plant, op dit moment is er misschien teveel gaande waardoor je je moeilijk zou kunnen foccussen op een zwangerschap want denk dat je uit ervaring ook weet dat niet alle zwangerschappen rozegeur en maneschijn zijn, luister naar je lichaam naar je hart en kijk gewoon per week/maand aan
Hey ladies, Dank je wel voor jullie adviezen. Heb met manlief een gesprek gehad en hij wil toch wel heel graag nog een kindje, maar begrijpt waarom een tussenpauze ook goed is. Stel dat ik snel zwanger zou raken is alle stress voor de zwangerschap ook niet goed. Ben vanmorgen toch even naar de huisarts geweest...(ben nog steeds niet ongesteld) De HA had mij zelf gebeld gisteren ze weet van onze plannen en is ook ha van mijn moeder dus ze weet wat er speelt. Ik had haar de situatie uitgelegd en ze ze vroeg of ik even wilde langskomen. Vanmorgen gedaan en ga voor de zekerheid even bloed prikken om te kijken of ik eventueel zwanger ben. Ze denkt van niet want stress kan heel goed zorgen voor het ophouden van menstruatie. Mocht ik de komende tijd nog steeds niet ongesteld worden dan is de volgende stap een inwendige echo om te kijken wat de stand van zaken daar is groetjes I Wish