Hoe is het om een tweede te krijgen?

Hier sinds 4,5 mnd 2 kids. Vind het erg druk moet ik zeggen. Leuk maar geen tijd meer voor mezelf. Van 6 uur s morgens tot ongeveer 9 uur s avonds in de weer. Maar heb dan ook niet de makkelijkste peuter en baby.

 

Ik kreeg mijn tweede toen mij oudste al ruim 4,5 jaar was, dat was een bewuste keuze. Je ziet vaak 2 jaar tussen de kindjes maar dat vonden wij te snel. Nu moet ik er wel bij zeggen dat mijn oudste geen makkelijke baby was.

Ik vind iets meer leeftijdsverschil ideaal; de oudste heeft echt al een beetje een eigen leven met school, vriendjes ed. Hij kan natuurlijk heel veel zelf zoals eten, aankleden, iets te eten of drinken pakken, douchen ed.
Ik vind dat zelf enorm schelen. Mn jongste is nu bijna 14 maanden maar toen hij echt klein was, vond ik het heel handig dat ik de oudste kon vertellen dat ik even ging voeden, de kleine op bed leggen ed,
Hij begrijpt dat, kan alleen beneden blijven zonder dat hij gekke dingen ging doen.
Enige nadeel in het hele begin vond ik het puzzelen met slaapjes en voedingen voor de jongste, terwijl ik de oudste naar school moest brengen en halen, je zit natuurlijk aan vaste tijden met de school.
Maar daar vind je snel je weg in en wat aandacht voor enkel de jongste als de oudste op school zit, vind ik dan weer ideaal.

Maar goed, eerlijk is eerlijk, ondanks dat ik het heerlijk vind, is het ook wel zwaar. Ik ben gewoon om 21 uur echt moe, hele dag ben je bezig en dat vind ik echt wel veel meer dan met 1 kind.

Mn zusje heeft bijna 2 jaar tussen nr 1 en 2 en die heeft het echt nog een tikkeltje zwaarder omdat ze niet alleen de baby maar ook de oudste bij nog heel veel moet helpen.

 

Ik ben sinds 6 weken mama van 2 Het valt mij alles mee eigenlijk. Natuurlijk is het zwaar en moet je een stapje harder lopen. Maar de eerste vond ik een veel grotere aanpassing dan nu de tweede erbij. Moet wel zeggen dat de eerste een huilbaby was en de tweede nu een stuk rustiger.

 

Onze oudste was supermakkelijk. Alles ging vanzelf inderdaad.
De tweede is een stuk bewerkelijker, een heel ander karakter (en huilbaby) we moesten er veel mee aan wennen en omdat de oudste nu goed in dr peuterjaren zit, was de combi best pittig. De eerste maanden zijn in een soort koortsaanval voorbij gegaan, en nu langzaam vinden wij ons ritme terug. Maar ik vond het heftiger en drukker dan ik verwacht had.

Nu hebben nog wijook wel wat tegenslagen gehad in de afgelopen tijd wathet allemaal niet makkelijker maakt en sta ik er nu ook tijdelijk ineens allen voor. Dat wisten we natuurlijk van te voren niet...

Maar de andere kant is dat ik er ook intens van geniet, de 2 kindjes en ook de interactie tussen beiden en de veranderde dynamiek in ons gezin. Dat geeft ook energie..

Maar denk dus wel dat het met elk kind compleet anders kan zijn

 

Onze kleine man is as dinsdag alweer 15 mnd en zn broer is 3 jr. Toen tie geboren was en de kraamhulp weg was na een week, dacht ik, jeetje hoe moet ik dat doen? Smorgens als me vriend werken is, en ze alletwee wakker worden? Verschonen als de oudste benedeh is, wat voert tie uit? Enz... De eerste maanden dan moet je gewoon even kijken wat t makkelijkst werkt.. En ja, eigenlijk is t vanzelf gegaan.. Nu ook, net of tie er altijd is geweest. En wat is tvtoch heerlijk om ze samen te zieb kroelen en spelen! Moederinstict, komt zeker goed!

 

Onze oudste was een redelijk makkelijk kind. In het begin wel veel gehuild omdat hij reflux had. Hij sliep heel snel door en slaapt nu nog enorm veel. Hij heeft altijd nachten van minimaal 12 uur gemaakt. Wel is hij altijd enorm driftig geweest. Nu in de peuterpubertijd is dit nog erger geworden. Alles is nee en overal om huilen en piepen. En veel driftbuien. Daarnaast heeft hij wel een heel zacht karakter en is erg gevoelig, maar wel enorm druk. Hij zit geen moment stil.

Mijn jongste daarintegen is echt enorm rustig. Vanaf dag 1. Hij was zo rustig dat ik soms 'vergat' dat hij er was en in de box lag. Hij sliep nog sneller door als zijn broer en speelde heel rustig en beheerst.
Nu hij iets ouder word begint hij pas zichzelf te laten horen. Maar alsnog een heel ander kind dan zijn broer. Mijn jongste speelt echt met de poppetjes en duplo, terwijl mijn oudste er alleen maar mee gooit. Die heeft meer oog voor grote autos haha.

Qua drukte vind ik het dus wel meevallen. Merk dat eigenlijk alleen als ik ziek ben, dan kun je niet veel hebben, en met 1 kind was het dan makkelijker haha
Ze hebben nu af en toe even ruzie om wat speelgoed maar verder gaat het goed. Qua kleding kopen merk ik het wel. Ze moeten nu beide steeds wat nieuws, aangezien mijn oudste net in een ander seizoen in een bepaalde maat zat.
Maar met bijv. eten merk ik het niet. We hadden altijd wel wat over.

 

Hier gaat het er gewoon in mee, ik had drukker verwacht!
Inmiddels mama van 4 en doe t ook alleen, is niet altijd makkelijk hoor, maar we redden het wel

 

Ik zeg altijd: bij de eerste lever je je leven in, want ineens is je kind het middelpunt en niet je eigen behoefte. En bij de tweede lever je al je tijd in. De tijd díe je bij de eerste nog voor jezelf had (en dat is veel, had ik pas door bij de tweede) gaat op aan de tweede.
De tweede bevalling ging hier wel een stuk makkelijker

 

Wij kregen meteen 2 kindjes, dus weet ik dat verschil niet helemaal, maar de overgaan naar de 3e vond ik heel heftig............
Ik had in mijn hoofd dat het wel weer een gemakkelijke baby zou zijn..... niet dus!
Met de 2ling had ik het gemakkelijker dan toen S net geboren was, moet wel zeggen we hebben eindelijk een soort van ritme, dus het is nu wel gemakkelijker geworden.

 

Dit inderdaad! Ons meisje is nu 9 weken oud en ik vond die eerste weken echt heftig! Zoontje reageerde heel sterk op haar komst, was echt flink van slag en ik moest erg bijkomen na de bevalling (fluxus). Nu komen we redelijk in een ritme met z'n allen, maar het genieten begint nu pas echt te komen en ik heb geen moment meer voor mezelf.
Maar wat voelt het rijk om die twee prachtige kindjes te zien!

 

Ik vind het geweldig..de band tussen broer en zus vanaf het begin al is super. Mijn oudste was wel ruim 4...bewuste keuze omdat ik voor mijn tweede evenveel (lukt niet helemaal natuurlijk) tijd wilde hebben als voor de eerste.

 

Ik vind het een stuk pittiger dan met 1....
Je restje vrije tijd wat je nog had, is nu helemaal weg. Bij ons zit er 2,5 jaar tussen en de oudste is echt behoorlijk zelfstandig en ontzettend makkelijk en lief. Manlief vond het ook erg pittig. Vooral de eerste 6 maanden, je moet echt een ritme zoeken, aandacht verdelen, slaapjes die allemaal niet samenvallen. Kwestie van plannen zegt iedereen, maar dat iserg kort door de bocht. Kinderen en baby's laten zich niet altijd in een schema duwen. Wij passen ons aan naar het ritme vd kids . Maar het is iedere dag genieten en de interactie tussen de kids is onbetaalbaar...

 

http://www.zwangerschapspagina.nl/baby-dreumes/470881-ochtend-leven-moeder-baby-dreumes.html

Dit onderwerp heb ik laatst gestart, ik ben sinds 7 weken de trotse moeder van 2 kindjes met een verschil van 15,5 maanden.

De omschakeling van 0 naar 1 vond ik veel heftiger. Nummer 2 hoort er gelijk bij. DL is niet jaloers geweest door het kleine verschil.
Je weet alles nog van de eerste mbt slaapjes, voeding, krampjes, je maakt je niet zo druk gelijk vind ik.
Tuurlijk moet je je kindje opnieuw leren kennen, ZL is weer helemaal anders dan DL

Wel kom ik echt uuuren te kort in een dag
De gebroken nachten icm tandjes krijgen van DL is ook niet zon handige combi ben ik achter, lees: ik zag er uit als een zombie hihi
Ja het is veeel drukker en passen en meten wat ik eerst zal doen als ze allebei tegelijk wakker zijn en honger hebben
Maarrrr zou het zo weer doen! Het is echt zon rijkdom en heerlijk om te zien hoe lief DL tegen ZL is, smelt smelt......

 

In een woord:
DRUK!

Maar wel ontzettend leuk. Het wordt overigens steeds drukker, want Finley slaapt steeds minder en wil uiteraard ook aandacht, net als zijn grote broer.Dus tijd voor jezelf heb je steeds minder. Maar heb het erg graag voor over!


Ik vond de overgang van geen kind naar een kind heftiger dan van een naar twee kinderen. Ik weet nu wat het is om een baby te hebben, weet wat het is om borstvoeding te geven, weet van krampjes, hapjes, huiltjes en gebroken nachten. Het is niet meer nieuw voor mij.

Wel is het dus wennen als er twee om je aandacht vragen. Als er een mer je wil spelen en de ander heeft honger bijvoorbeeld. Of je bent aan het voeden en de ander haalt streken uit. Vind het wel moeilijk om mijn aandacht te moeten verdelen.

 

Overgang van 1 naar vond ik echt heel zwaar. De tweede was een huilbaby en mijn oudste wilde ook van alles. Ik kwam de deur amper meer uit. Vriendinnen in de omgeving hadden hun eerste en gingen lekker de deur uit terwijl ik met 2 kleintjes dat echt niet zag zitten. De oudste was ook nog maar 1,5 en de jongste huilde alleen maar.

Maar de overgang van 2 naar 3 was echt een eitje! Tijd heb je dan toch al niet dus de derde neemt ook geen extra tijd meer in. Je moet alleen meer doen in de tijd op een dag haha. Ook hebben veel vriendinnen er nu 2 dus spreek je al minder snel.

 

Een tweede erbij krijgen is natuurlijk voor iedereen anders. Onze eerste was (en is) een pittig meisje. Wij vonden het eerste jaar best zwaar. Ondanks dat ze best veel sliep, had ik het gevoel al mijn tijd aan haar te besteden. Het tweede jaar werd beter, omdat ze zelfstandiger werd. Daarvoor in de plaats kwam een heel eigen willetje, met bijbehorende driftbuien etc...

En toen ze ruim twee jaar werd, werd haar broertje geboren. De eerste drie maanden waren druk en moesten we weer een ritme vinden, maar het was lang niet zo zwaar als de eerste maanden met onze oudste (daar kwamen we pas na een paar maanden achter dat ze reflux had).

Onze dochter was gelijk helemaal gek op haar broertje. En hij is een heel makkelijk kind, die gewoon helemaal in het ritme meedraait en zich heel goed zelf kan vermaken. Nu hij 15 maanden oud is, spelen ze veel samen en hoef ik mijn dochter niet meer steeds te vermaken. Ik kan nu zelfs gewoon op de bank zitten met een tijdschrift terwijl de kinderen aan het spelen zijn.

Op sommige momenten is het inderdaad wat drukker. Denk aan de ochtenden wanneer er gewerkt moet worden of wanneer ze in bad en naar bed moeten, maar hier heb ik juist meer tijd voor mezelf gekregen. Zo kan het dus ook!