Waarom zou je man nog iemand anders nodig hebben? Omdat verschillende mensen verschillende aspecten van plezier aandragen? Niet iedereen reageert hetzelfde in een situatie, en die mix maakt het net interessant. Deel je hem ook niet met vrienden, of zijn het echt de chromosomen die maken dat hij daar geen band mee mag hebben? On topic: wij zijn allebei totaal niet jaloers. Mijn man heeft verschillende vriendinnen. Veel daarvan kent hij al van voor hij mij kende, eentje heeft hij vroeger een relatie mee gehad. Houden van is voor mij net: vertrouwen. Waarom zou ik van hem eisen dat hij zijn vriendschappen met anderen uitwist en niet meer optrekt met personen die belangrijk voor hem zijn en met wie hij een geschiedenis deelt, alleen omdat ze vrouwen zijn?
Zelfde. Mijn man geeft mij geen aanleiding tot wantrouwen, maar als hij enthousiast verteld over vrouwelijke collegas waar hij goed mee om gaat vind ik dat niet altijd prettig
Ik ben wel gezond jaloers maar ook weer niet echt. Ik kan wel denken als hij met een (voor mij)onbekende vrouw staat te praten in een kroeg denken wie ben jij en wat doe je met mijn man? Maar nooit meer dan dat.
Ik ben wel jaloers ja. Hij ook. Dus wat dat betreft passen we goed bij elkaar. Beide geen behoeften in wat voor contact dan ook met het andere geslacht.
Nee dat zeg ik niet, mijn man heeft genoeg vrienden en dat is voor mij geen enkel probleem. Ik zou wel en probleem hebben met vrouwelijke vriendinnen. Omgekeerd zou hij hetzelfde hebben. Gelukkig denken we er hetzelfde over. Mijn man heeft nooit voor mij contacten moeten verbreken simpelweg omdat hij daarvoor geen vrouwelijke vriendinnen heeft gehad. Voor hem gaat dat ook niet samen. Op zakelijk gebied is dan weer een ander verhaal en gaat hij wel met vrouwelijke collega’s om, daar zie ik geen problemen in. Maar samen iets gezelligs ondernemen of over bepaalde onderwerpen praten ( dingen die ik wil dat hij met mij doet i.p.v. met een andere vrouw). Lijkt me een volkomen natuurlijk gevoel eerlijk gezegd. Zou het ook heel gek vinden als mijn man geen problemen zou hebben met het feit dat ik mannelijke vrienden zou hebben en niet jaloers zou zijn. Zou me daar juist onzeker bij voelen. Waarom vind je het goed om mij te delen met een andere man.. ? Maar iedereen is anders en iedereen moet doen wat ie prettig vindt. Ben blij dat wij er samen hetzelfde over denken anders had het niet gewerkt. Voor mij heeft het niets met vertrouwen te maken. We vertrouwen elkaar volledig maar hebben geen behoefte aan vriendschappelijk contact met het andere geslacht. Ik wil graag alles zijn voor mijn man betreft mijn vrouwelijkheid en omgekeerd heeft hij dat gevoel ook. Hij heeft mij toch ? Dus waarom ineens een andere vrouw als vriendin?
Maar nu reduceer een andere vrouw tot enkel 'vrouwelijkheid'. Ze is toch ook een persoon, met interesses en meningen en gedragingen die leuk kunnen zijn om mee om te gaan? Bij een man kan dat, maar als het een vrouw is, mag dat niet omdat jij er al bent? Ik bedoel dit niet gemeen, maar ik begrijp gewoon niet waarom in jouw visie een vrouw sowieso afgewezen wordt als potentiële leuke compagnon voor je man, alleen omdat ze vrouw is. En vice versa voor een man bij jou.
Door een traumatische gebeurtenis uit mijn tienerjaren heb ik eigenlijk bij elk vriendje last gehad van verlatingsangst/jaloezie, behalve bij mijn huidige vriend. Door de hulp die ik heb gekregen maak ik me nergens zorgen om In het begin van onze relatie ging hij naar Argentinië om twee oude vriendinnen weer eens te ontmoeten. Bij andere vriendjes had ik het uit paniek uitgemaakt, maar bij hem was daar totaal geen sprake van. Ik vond het alleen maar leuk dat hij zijn oude vriendinnen weer zag. Daarnaast zijn wij ook elkaars beste vriend, dus we doen eigenlijk álles samen. Sterkte voor de vrouwen die wel jaloers zijn aangelegd, dat maakt alles wel veel moeilijker.
Ik kan het moeilijk uitleggen het is een gevoel en dat is een jaloers gevoel dat ik dan krijg, het lijkt me een heel natuurlijk en gezond gevoel eerlijk gezegd. Bij een man heb ik dat niet idd maar bij een vrouw wel. Ik ben iemand die graag mijn gevoel volgt en niet dingen doet omdat het theoretisch verklaarbaar zou kunnen zijn dat hij met een andere vrouw raakvlakken zou kunnen delen. Ik zou me er totaal niet prettig bij voelen. Wellicht heeft het te maken met mijn achtergrond ik heb een zuidelijke achtergrond en herken ik het ook veel in mijn omgeving. Bij Hollandse dames merk ik wat meer de nuchterheid en dat veel dingen wel gewoon kunnen.
Hij mag vertrekken als hij het bij een ander beter heeft, wat maakt het allemaal toch uit als ik jaren geinvesteerd heb in ons huwelijk/relatie, kinderen in het spel zijn, vertrouwen die je opbouwt etc etc. Girl, tot je in die situatie beland, dan ben je er ineens kapot van en is hij een eikel. Iedereen is er heilig van overtuigd dat man helemaaaaaaal niks doet met een vrouwelijke vriendin, tuurlijk niet. Op regelmatige basis op stap, wat eten samen etc doet geen gevoelens opwekken, hij is eenmaal een man, maar zal vast niet het oerstinkt van een wolf hebben Er bestaat ook een gezonde vorm van jaloezie naar je partner. Je houd van hem. Zoveel vrouwen die er rond lopen. En zoveel die op hun eigen manier prachtig zijn. Denk je echt dat een man oog heeft op 1 vrouw en nooit denkt .... hmmm.... en als hij die mogelijkheid in handen krijgt die niet zal nemen? Overigens, geloof ik wel dat een partner niet hoepla na 1 keer iemand zien ermee in bed duikt. Maar een vriendschap? Ben benieuwd hoelang dat duurt voor ze "friends with benef...." worden
Man heeft geen vrouwelijke vriendinnen. Ik heb wel mannelijke vrienden waar ik 1 op 1 mee afspraak. Wij zijn allebei niet jaloers aangelegd en heel nuchter in dit soort dingen.
Maar jij reduceert mannen dan tot eendimensionale wezens die vrouwen uiteindelijk altijd zullen zien als iets om te veroveren en seks mee te hebben? En iemand die per definitie zijn partner zal bedriegen als hij de kans krijgt om een andere vrouw te leren kennen? Wat een bedroevende mensvisie Als ik naar mijn man kijk... Zijn beste vriendin kent hij al 24 jaar. Nooit iets mee gebeurd. Zij is zijn type niet, en hij dat van haar niet. Lijkt me sterk dat ze opeens van gedacht zouden veranderen. De andere vriendin heeft hij zes jaar een relatie mee gehad, nu vijftien jaar geleden. Er is een reden waarom ze uit elkaar gegaan zijn: ze ontdekten dat ze niet bij elkaar pasten.
Oh ik volg ook mijn gevoel hoor. En als ik een vrouw als bedreigend ervaar, dan zal ik ook niet accepteren dat mijn man daar een band mee opbouwt. Vice versa ook. Maar per definitie élke vrouw uit de buurt houden van mijn man, enkel en alleen omdat ze een vrouw is? Nee, dat vind ik bijzonder vrouwonvriendelijk denken, en helemaal niet natuurlijk en gezond.
Het ligt er bij mij aan. Er is 1 vrouw die wij op verjaardagen zien bij vrienden van hem die overmatig interesse heeft in hem. Daar zie ik hem liever niet bij. Verder zo lang hij niet aanrakerig of flirterig is vind ik het geen probleem hoor. Mijn vriend heeft niet echt vriendinnen waar hij alleen mee afspreekt. Wel een gemengde vriendengroep waar hij soms wat mee gaat doen. En dat is prima.
Bij mijn ex was ik soms jaloers. Maar daar had ik ook reden toe. Hij was niet te vertrouwen. Mijn huidige vriend vertrouw ik volledig. Hij heeft geen vrouwelijke vrienden maar als hij die wel had zou ik dat helemaal prima vinden.
Ik vind het oprecht vervelend voor je dat je zo tegen mannen aankijkt. Is er iets gebeurt in het verleden waardoor je er zo over denkt? Ik bedoel dit echt niet verkeerd, ben gewoon geïnteresseerd.
Dit klinkt alsof het allemaal om sex draait. En geloof me, ik ben absoluut niet naïef, sommige mannen pakken wat ze kunnen pakken. Maar zo zijn ze echt niet allemaal natuurlijk. Ik heb met mijn ex totaal niet die ervaring. Hij had 2 vriendinnen, die hij toch zeker een paar keer per jaar zag. Hij kende beide dames al van voor mij (en dus nu al zo’n 22 jaar). Superleuk meiden maar totaal niet zijn types. We gingen altijd stappen, naar festivals. Toen kwamen er kinderen, en de laatste 2 heel snel op elkaar. Door de vermoeidheid had ik toen geen behoefte om te gaan. Ik heb altijd gezegd ga lekker. Hij bleef ook vaak slapen. Voor hem waren (zijn) die meiden als zusjes. Ik zag dat aan de manier waarop hij met ze omging. Zij hebben nu ook beide al weer jaren partners. Maar de vriendschap staat als een huis. Overigens ging hij 1 x per jaar uit eten met zijn ex. Zijn ex omdat het al jaren geleden was en zij totaal niet bij elkaar pasten. Het verreikt je leven, vind ik. Mannen hebben toch een andere kijk op bepaalde dingen. Ik krijg altijd een kriegelig gevoel als mensen zeggen: nu heb ik mijn partner en heb ik zus en zo niet meer nodig. (Om niet te spreken van “dat mag ik niet”...brrrrrrr). Je bent toch nog steeds dezelfde mens, met dezelfde interesses? Ik ben nu 46, ben single, met mijn eigen leven, met vriendschappen, hobby’s, mijn 3 kindjes. Stel dat er toch nog een man in mijn leven komt. No wayyyy dat ik dingen ga droppen. Dit ben ik, daar doe je het maar mee. Relaties kunnen dus over gaan (ja echt, 1/3 van de huwelijken eind in scheiding). Ik ben heel blij dat ik altijd mijn eigen sociale kring heb gehouden (met mannen er in) tijdens onze relatie. Enne, een echt gezonde dosis jaloezie, daar is niets mis mee.
Zo denk ik er ook over. Ik las hier bijvoorbeeld dat iemand zei: “ al staat er een naakte vrouw tegenover hem het doet hem niks” Tuurlijk zal het wel wat met hem doen het is en blijft een man. Tenzij ze er onaantrekkelijk uit ziet uiteraard. Zo niet dan zal het zeker wat met hem doen en vind het naïef om te denken dat het niets zou doen. Echter zal hij in zichzelf in gevecht gaan en zn gevoelens onderdrukken en voor zn verstand kiezen.
Nou het zou voor mij wel uitmaken hoe lang je bevriend bent met iemand. Als er ineens een nieuw meiske op de zaak rond zou lopen en hij daar regelmatig buiten de deur meegaat lunchen dan zou ik dat niet zo tof vinden. Maar vriend is laatst met zijn beste vriendin die hij al jaaaren kent een paar weken naar zijn vakantiehuis geweest. Vond het niet altijd makkelijk maar meer omdat ik baalde dat ik het voor mezelf niet geregeld had gekregen om mee te gaan. Ben niet bang dat ze ineens bovenop elkaar duiken. Dan was dat echt al lang gebeurt in het verleden toen ze beide nog vrijgezel waren.