ik merk dat ik tegen een probleem aan loop, waar ik maar niet uitkom. Ik maak me altijd maar druk om wat andere (ook mijn eigen (lieve, zorgzame) man) vinden van mij. Ik wring mezelf in bochten om geen gedoe en ruzie te krijgen. Of eigenlijk, dat deed ik. Nu gaat het vanzelf, heb het niet eens meer in de gaten. En het stomme is, dat ik juist overkom als een pittig persoon. Ik laat me niet gek maken en niet in de maling nemen. Maar ik doe alleen liever geen dingen waar een ander zich aan kan ergeren of last van kan hebben. Daarbij koes ik dus niet voor wat ik zelf wil, maar voor hetgeen dat het best is om een ander blij te maken. Ondertussen heb ik geen idee meer hoe ik bij mezelf moet komen. Niet dat ik een heilige ben hoor, ik zeg echt wel eens wat. Ik wil gewoon leven, zonder die constante druk van alles goed doen( wat toch nooit lukt). Maar waar moet ik beginnnen?
Ik lees even mee. Ik heb de laatste tijd het idee dat het allemaal een beetje teveel wordt. Niet alleen wat anderen van me vinden (ik heb me daar nog nooit druk om gemaakt voor nu, heb er nog nooit wakker van gelegen). Maar ook dat Alles wat ik moet doen en regelen allemaal eigenlijk net iets teveel is. Maar om geen gedoe te krijgen doe ik toch alles maar. Zucht. Zo vermoeiend
Ik herken heel veel in jouw verhaal. Ik word ook gezien als een pittig en krachtig persoon en ik geloof dat ik dat ook wel ben. Toch maak(te) ik me heel vaak druk over wat anderen van me vonden en over of ik het allemaal wel goed deed. Onbewust voegde ik me altijd naar wat een ander wilde, ondanks mijn grote mond. Ik heb een paar jaar geleden haptotherapie gevolgd. Eigenlijk voor iets anders maar daar kwam erg naar voren dat ik eigenlijk nooit mijn gevoel volgde. Denken en doen kon ik heel goed maar voelen, daar deed ik niet aan. Ik koos ook altijd voor de verstandige of veilige weg. Sinds ik me daar bewust van ben geworden ben ik meer mee bezig met wat ik nou echt wil. Het lukt nog niet altijd maar ik probeer daar dan ook echt wat mee te doen. Ik merk ook dat ik sindsdien wat meer maling heb aan wat anderen ervan vinden. Ik denk omdat ik zelf meer achter de keuze sta. Dit wil/denk/voel ik en dat mag er zijn. En als anderen dat niks vinden is dat heel jammer. Ik ben er zeker sterker door geworden. Misschien is haptotherapie ook iets voor jou?
Ik denk dat het begint met je te realiseren dat het weinig mensen echt boeit wat jij en ik precies wel/niet allemaal doen.
Dat is zeker een goede. Dat helpt mij altijd als ik zenuwachtig ben over gesprekken ofzo. Dan denk ik altijd ‘mijn gesprekspartner is zich vast aan het bedenken wat ie vanavond zal gaan eten en of ie wel of niet gaat sporten vanavond’.
Ik wil geen knuppel in het hoenderhok gooien of je beledigen, maar misschien ben je nu wel bij jezelf. Misschien is dit hoe je bent? Het kan natuurlijk absoluut dat het niet is zoals je wilt zijn, maar dat is dan iets anders. Dan zal je ook je gedrag en gedachten aan moeten passen. Ik ben bijvoorbeeld een enorme control freak en vind dat echt verschrikkelijk aan mezelf. Dat probeer ik nu los te laten, maar het is wel wie ik van nature ben. In mijn therapie leerde ik: situatie-gevoel- gedachte-gedrag. Iedere keer als ik gedrag vertoonde waar ik niet blij van werd dan moest ik terug redeneren naar mijn gedachten en gevoel. Daardoor kwam ik achter waarom ik me zo gedroeg. Op die manier kon ik dan de volgende keer in eenzelfde situatie mogelijk anders reageren.
Ik lees mee. Had dit probleem pas geleden ook heel erg. Zeker bij mn werk, dacht ik juist veel aan anderen en niet aan mezelf. Na een aantal maanden stortte ik in op werkvloer en kwam alles er uit. Ook vroeg ik om overplaatsing ( werk in gehandicaptenzorg met moeilijk verstaanbaar gedrag met laag niveau functioneren).Sindsdien ben ik weer helemaal mezelf! Slaap stukken beter en mn humeur is beter. Ik heb geleerd om egoïstischer te worden naar mezelf toe.