Misschien een brutale vraag maar wat is jullie leeftijd en hoelang proberen jullie zwanger te worden? Ik ben zelf 20 wat redelijk jong is en merk dat er weinig dames van mijn leeftijd zijn die moeilijk zwanger raken. Ik weet dat 20 jaar een jonge leeftijd is om aan kinderen te beginnen maar het is heel normaal in mijn cultuur. Ook voel ik mij er klaar voor. Dek dat dit gevoel versterkt wordt omdat ik in een kinderdagverblijf werk, wat overigens best kwetsend kan zijn.Ik ben zelf al 1, 5 jaar bezig. Groetjes
Ik ben nu 28. Was 25 toen ik zwanger was van mijn zoontje en dat vonden veel mensen zelfs nog heel jong. Onzin vond ik dat altijd... zo jong is het nou ook weer niet voor een 1e kindje.
Lieve Smashbox, Leeftijd maakt niet zoveel uit, als je er maar klaar voor bent! Als jullie er klaar voor zijn, dan is 20 jaar niet te jong! Klopt, verschilt ook per cultuur. Wat moeilijk voor je dat je al anderhalf jaar bezig bent! Ik ben zelf ook al anderhalf jaar bezig en nog zonder resultaat! Dat is soms behoorlijk moeilijk en zwaar hoe oud of hoe jong je ook bent. Ik ben zelf net dertig geworden, toen ik begon met zwanger worden, was ik nog 28 jaar. Ik heb niet bewust voor de leeftijd van 28 jaar gekozen. Het liep zo, want ik was net 24 jaar toen ik mijn studie afrondde. Ik kreeg rond die tijd ook een relatie met mijn man en ik ben toen twee jaar later op net twee dagen voor mijn 26ste verjaardag getrouwd. Vervolgens heb ik gewacht met zwanger worden tot ik vast contract kreeg. Het liefst was ik eerder begonnen met zwanger worden. Ik had vroeger in mijn hoofd om met 25 jaar moeder te worden. Ik werk net als jij in de kinderopvang. Ik snap heel goed wat je bedoelt met kwetsend. Al die lieve kleine kindjes om je heen en al die zwangere moeders (van een tweede of derde kindje). ALs hun eerste anderhalf jaar is, zijn ze al weer zwanger van de tweede. En dan sta ik daar, ik wil zo graag een kindje maar het gaat zo moeilijk. Het voordeel van in de kinderopvang werken is wel dat je al veel ervaring wat betreft het verzorgen van baby's en kleine kinderen opdoet.
Thanks, da's leuk om eens te horen... ik krijg normaal alleen maar onbegrip en irritatie van mensen Ik weet al vanaf mijn 8e dat ik kinderen wil (ik schreef in vriendenboekjes bij wat ik wilde worden: moeder ) en vanaf mijn 12e werd mijn kinderwens echt serieus... Rond mijn 18e was ik echt nergens anders meer mee bezig, wat me dan weer opbrak, nu heb ik het aardig kunnen loslaten maar wel de man gevonden waar ik kindjes mee wil (hij is wel al 30) dus elke maand weer spannend...
Ik ben net 23 geworden.. Zijn een maand of 5-6 bezig ondertussen. Ik snap je gevoel helemaal.. Ikzelf had mijn kinderwens ook als ik 18 was, maar niet de juiste partner en nog geen werk. Nu heb in de beste man die je maar kan wensen en ondertussen een vast contract. Het enige is ons omgeving weet het niet.. ( buiten een paar vriendinnen ) omdat ik namelijk een broertje heb van 3 jaar nu. En m'n ouders vinden me nog te jong..
Ben nu 20 raakte zwanger op mijn 18e niet helemaal vergelijkbaar natuurlijk. Volgend jaar gaan we voor de tweede hoop dat het dan weer snel gaat en anders heb ik de tijd gelukkig. Zit je al wel in een speciaal traject?
Als jullie er klaar voor zijn is het altijd goed Niks van aan trekken wat anderen er van vinden! Hoop dat het snel raak is! Ik wilde ook graag vroeg kinderen, wat helaas anders loopt dat ik zou willen. I.v.m. medicatie en sinds dat op orde is ook alweer in ronde 14 beland.. Ben trouwens 25 inmiddels!
ik ben 23, ik was 20 dat ik zwanger raakte, en ik was 21 dat ik haar kreeg. ik woonde al een paar jaar samen en had werk.mijn vrienden hadden ook al kinderen. nu word ze bijna 2 en we gaan nu ook voor de tweede. sommige vunden mij oom nog te jong. maar mensen die mij kennen, die zeggen ook dat ik een echte moeder moeder ben. ik hou van kinderen. ik zie er de voordelen van in. en ik zou nooit een dag zonder haar meer willen!
27 en 3e ronde nu. 20 is jong maar als jij denkt en voelt dat je er klaar voor bent dan is het een keus waar je achter staat en dat is het belangrijkste ongeacht je leeftijd. Als ik naar mezelf kijk dacht ik dat ik er rond die leeftijd ook klaar voor was. Ik had een vaste relatie en een huis, toch weet ik nu beter. De relatie is gestrand omdat ik er, naarmate ik ouder werd, achter kwam dat hij toch niet degene was waar ik oud mee wilde worden. Dus in dat opzicht mistte ik toen het inzicht en de levenservaring die ik nu wel bezit
Ik ben 24 en binnen een groot halfjaar starten we met proberen voor een eerste kindje. Dan ben ik 25 en mijn vriend 24. Had altijd gezegd dat ik een kindje wou tegen mijn 25e. Dan zal enkel lukken als het snel raak is. Anders zal het 26 zijn als de kleine er is, maar dat maakt niet zoveel uit We zijn er klaar voor maar wachten nog eventjes door omstandigheden.
Ik ben net als PukjePuk 30. Ik was 29 toen we het gingen proberen. Eigenlijk had ook ik het liefs voor mijn 30e kinderen willen hebben, maar het leven loopt nu eenmaal niet altijd volgens plan. Door chronische ziekte heb ik lang geworsteld met studie en werk wat ik ook heel graag wilde. Daarbij kwam ik ook de juiste man pas laat tegen. Ik denk dat je het best voor jezelf kunt beoordelen wanneer je er klaar voor bent. De mening van anderen doet er niet toe. Vroeger was het heel normaal voor een vrouw om begin twintig aan kinderen te beginnen. Tegenwoordig is het blijkbaar zelfs zo dat als je net dertig bent, nog jong bent. (Gehoord van mijn verloskundige) Dat is toch ook een beetje bizar!