Dag mama's Mijn popje doet het heel goed,heeft een goed slaapritme gevonden,slaapt de nacht bijna door,valt meestal zelf in slaap,lacht veel,eet Goed enz Zeker geen klachten dus Ik ben alleen een mama die niet graag heel de tijd binnen zit.ik probeer dus elke dag buiten te komen,te gaanwandelen of te naar de winkel. Soms is ze stil maar het gebeurt minstens evenveel dat ze haar keel open zet,ook al probeer ik steeds buiten te komen vlak na het eten.inde supermarkt steevast aan de kassa,of in de winkel als ik een winterjas aan het passen ben. Ik voel Me dan gelijk zo opgefokt en vooral kwaad dat ze me dat niet ffngunt,,alsof ze,een sensor heeft.ik weet dat ik me erover moet zetten maar ontspannen ben ik toch niet hoor, ze huilt ook heel hard,heeft goede longen Kan zo jaloers,zijn als ik vriendinnen hoor die enkele uren met hun ukkoe kunnen gaan shoppen,of een koffietje gaan drinken... Zondag ging ik samen met mijnman een wandeling maken met haar inde wieg,na een half,uur terug huilen en het stopte niet..dan loop ik daar niet te genieten.achteraf gezellig iets gaan drinken zat er ook niet in,ze bleef,huilen.kvoel me op die manier zo gebonden aan huis en dit terwijl ik altijd hoopte te kunnen buitenkomen en vanalles te kunnen doen met baby.om die reden krijg ik ook al zenuwen voor onze babydrink volgende week nl dat ik haar heel de tijd moet sussen, geen tijd ga hebben voor de bezoekers en opgefokt ga rondlopen... Wie heeft dit nog?hoe ga je hiermee om?betert het na een paar weken,ze is nu 8 weken?tips? Xxxx
Tip: probeer een draagzak/doek . Irem vond en vind het ook vreselijk in de wagen, ze viel niet in slaap, ze kon niets zien, ze kon geen kant op, ze vond het helemaal niks! Ik heb nooit ontspannen kunnen lopen met de wagen. Echter, met de draagzak viel ze toen ze kleiner was altijd meteen in slaap en sliep ze gerust 3 uur terwijl ik lekker aan het winkelen was, en nu ze ouder is gaat ze nog steeds mee in de draagzak maar nu zit ze op haar gemakje rond te kijken en ik moet het wel heel bont maken wil ze gaan huilen (dat is geloof ik echt nog nooit gebeurd). Kan het je echt aanraden! En de wagen? Die ga ik nu pas weer gebruiken nu ze in de wandelwageninzet past, waar ze wel rechtop in zit en goed kan rondkijken
Eerlijk gezegd denk ik dat het probleem een beetje bij jou ligt, ipv bij je dochtertje... (bedoel dit niet zo gemeen als het er staat!) Je schrijft zelf dat je helemaal opgefokt wordt, dat je het gevoel hebt dat je kindje je niet even dit moment gunt,... Je kindje voelt dit aan en wordt zelf ook alleen maar onrustiger. Als je meisje begint te huilen wanneer jullie buiten zijn, wat doe je dan? Pak je haar lekker bij je en troost je haar? Wordt ze dan rustiger of net niet? Is op praktisch gebied ook alles in orde op zo'n moment: schone luier (onze zoon vond het blijkbaar geweldig om zichzelf helemaal onder te sch*ten als we vertrokken ), heeft ze warm genoeg/te warm, ligt ze liever op haar zij of wordt ze liever gedragen,....?
Ik heb dit ook erg gehad bij mijn dochter. Ik kon nog geen 10 min buiten zijn of ze begon al... nu vond ze het in de wandelwagen ook helemaal niks en heb haar toen in de mc vervoerd. Dan kon ze alles wat beter zien en ging het iets beter. Mijn dochter huilde ook enorm hard, zodat de mensen ook verschrikt omkeken en ik me bijna schaamde... ik merkte dat ik terughoudender werd in het weg gaan en daar baalde ik wel van. Eigenlijk heb ik geen tips, ja.... je iig niets van anderen aantrekken, maar dat is makkelijk gezegd is mijn ervaring. Baby's voelen het natuurlijk ook haarfijn aan als mams gestrest is... Maar het is hier uiteindelijk vanzelf overgegaan, dat duurde wel even trouwens (lees; maanden) Misschien kun je bijv met nog iemand meer daar heen gaan, zodat je er niet alleen voor staat? Mijn zoontje daarintegen is de rust zelve en ik kan urenlang winkelen, wandelen of wat dan ook, wat een verademing is dat!
Hoihoi Bedankt alvast voor deze reacties. Tip vd draagzak heb ik ook al eens gedacht te doen,nu eens doen Huilen gebeurt zowel in wieg als ik maxi cosi.al heb ik idd de indruk dat ze wandelen in maxi cosi leuker vind dan wieg.ik had altijd zo een ideaalbeeld van wandelen met de wieg...dat ze daar uuuuren in lagen te slapen niet dus Ik denk dat ze men stress ook aanboekt...als ze in mc begint te Wenen vind ik het niet evident haar er helemaal uit te halen en te knuffelen.mijndochter wordt ook niet rustig door aaien op de wang... Het zal dus zoeken blijven.het is overigens niet altijd en dan breek ik men hoofd over waarom gisteren wel tevreden en nu niet... Dit ook omdat ik merk dat ik buiten gaan wat begin uit te stellen,of ik doe het wel maar niet ontspannen.veel boodschappen probeer ik nu al door Men man te laten doen terWijl hij heel de dag al werkt...
met mijn meisje kon ik dat ook niet, toen ze 2 maanden oud was. Nu sinds een paar weken gaat het wel, ze kijkt haar ogen uit als we wegggaan. Geloof me, als ze iets ouder is zal het wel beter gaan xxx
Mijn dochter heeft ook echt een hekel aan de kinderwagen. Daarnaast merk ik ook dat het vaak teveel prikkels voor haar zijn. Wij hebben er uiteindelijk voor gekozen om haar niet meer naar winkels toe te slepen (bezoekjes en dergelijke was helaas ook al teveel voor haar). Treesman deed dan alleen de boodschappen en ik zat 'opgesloten' in huis. Was even jammer voor mij, maar was even niet anders. Haar rust vond ik belangrijker. Al is binnenzitten ook echt helemaal niks voor mij (ik ben wat dat betreft blij dat ik weer aan het werk ben ). Nu pas begin ik langzaam weer meer met haar te doen, maar dan wel in de draagdoek. Ze wil graag meekijken, maar als ik merk dat het teveel voor haar is doe ik de doek voor haar gezicht. Door het lopen wordt ze dan vanzelf in slaap gewiegd en kan ik rustig mijn boodschappen doen. Het gaat nu in ieder geval een stuk beter. Al is alles nog steeds met mate. Het idee van serene wandelingen door het park of met kind rustig op terrasje wat drinken heb ik wel moeten laten varen . Succes!
ik heb het ook gehad bij mijn kleine had het vaak met luchtbellen te maken die dwars zaten na de voeding en door het trillen van de wagen loskwamen, toen ze meer overeind kon zitten was dat over, nu jengelt ze nog af en toe wel eens. ik zorg dat ik altijd drinken koekje speeltje mee heb, maar goed de kleine van jouw is nog erg jong... sterkte en probeer ook wat tijd voor jezelf te krijgen al is het maar een uurtje om shop dingen nog even alleen te doen tot ze iets ouder is?
Sorry dat ik het zeg maar verwacht je niet iets teveel van je dochter?? Ze is nog geen eens 2 maanden oud. Geef het allemaal even de tijd. Het is niet niks hoor voor zo'n kleintje om overal heen te gaan. Prikkels etc
Tja, dit kost tijd, maar er komt een dag dat je er echt een beetje schijt aan krijgt als je kind weer eens huilt in het openbaar. En zodra jij er relaxter mee omgaat wordt het waarschijnlijk nog minder ook. En ze is nog jong he, dat huilen wordt vanzelf minder als ze die enge wereld een beetje beter leert kennen.
Mijn zoon heeft ook zo'n periode gehad. Ik voelde me dan ook echt verschrikkelijk en werd steeds angstiger om weg te gaan. Maar... wat bij ons erg hielp was het meenemen van een muziekdoosje. Dat muziekdoosje werd echt heilig. Mijn zoon werd er echt rustig van. Daarnaast neem ik ook altijd een klein flesje water mee, wat ik hem kan geven op de momenten dat hij onrustig wordt. Werkt ook prima. Nu hij wat ouder is (8 maand) neem ik ook rijstwafeltjes mee die ik hem kan geven. En op de momenten dat hij echt niet op te vrolijken is, dan pak ik hem gewoon op zodat hij lekker om zich heen kan kijken en dan is het ook vaak wel weer goed.
Heel herkenbaar Tot dat ze overging in de buggy ben ik nauwelijks met haar weg geweest...ze vond het echt verschrikkelijk om in de wandelwagen te liggen vanaf dag 1..was savonds ook overstuur als ik met haar weg was geweest Dus heb ik dat niet gedaan tot dat het goed ging(dan probeerde ik het af en toe weer een keer). Geloof dat ik zo een beetje de eerste 7/8 maanden bijna constant thuis geweest ben met haar En nu gaat het prima ik kan haar overal mee naar toe nemen. Denk dat ze gewoon heel gevoelig was en dat vond ik prima tja dan blijven we gewoon thuis totdat ze er wel aan toe was...het is ook niet niks om aan al die drukheid te wennen
erg herkenbaar... mijn oudste was erg makkelijk en kon ik dus ook zo ffe 2 uurtjes mee de stad in wandelen... maar mijn jongste vond het vreselijk en gilde ook de hele winkel bij elkaar... ik werd er ook zenuwachtig van maar dat verergerd alleen maar.. je moet het proberen vol te houden en proberen je eroverheen te zetten dan gaat je kindje het op een gegeven moment wel best vinden... het word ook makkelijker wanneer ze kunnen zitten in de wagen met een speeltje of een koekje of zoiets... nu kan ik weer relaxed met allebei mijn dochters de stad in... dus het komt altijd weer goed hoor! sommige kindjes houden er gewoon niet van...
Hoi, Heel herkenbaar hoor. Ons mannetje moest ook niets hebben van de wagen en ook niet van de MC. En ik had precies hetzelfde, was heel jaloers op de mama;s die ik hier zag schrijven over lekker winkelen / koffie drinken samen met de beeb. Maar onze man wilde idd ook iets zien en vond het echt vreselijk in de bak. Ik ging dus ook niet voor mn lol naar buiten, en iedereen maar zeggen dat beebs zo rustig worden van lekker wandelen, nou die van mij niet hoor. Nu in de wandelwagen (sinds hij 5 maanden is volgnes mij) vindt hij het juist geweldig buiten en in de winkels. Maar idd de draagdoek was hier ook soms uitkomst, maar ouder worden was meer succes.