Ha mamas, het is weer zover, het volgende slaapprobleem.. Nooit een makkelijke slaper gehad, toen ze niet meer aan de borst in slaap viel uren gesjouwd, rugje gestreeld en liedjes gezongen. Ze is nu te zwaar voor dragen, bij me zitten wil ze niet meer dus moet ze in haar bedje blijven. Het is een poosje goed gegaan maar het is weer mis.. Perse wil ze dat ik in de stoel blijf zitten. Zelf gaat ze dan wat spelen met haar knuffels en valt uiteindelik in slaap. Akkoord zou je denken, maar het duurt steeds langer, ze komt steeds omhoog om te ginnegappen (ik houd me blind en doof) 3 kwartier is niks tegenwoordig en dan moet ik nog af en toe vermanend toespreken.. Gisteren was ik na een uur kapot en heeft manlief het overgenomen waarna het nog eens 3 kwartier duurde.. 9 uur dus. Dan kun je nog een uurtje zitten nadat de afwas en het speelgoed aan kant zijn en ben je doodop.. Hoe vind ik hier een oplossing voor? ZE is wel erg moe, soms valt ze zelfs bijna in slaap maar begint het toch weer van voren af aan. En o ja, laten huilen heb ik meerder keren geprobeerd (vanaf nu) maar na 10 minuten huilt ze nog en raakt aardig overstuur. (Dat is trouwens over als ik weer kom...) Moet ik haar nog langer laten huilen, ik weet het niet meer.. Heb altijd ingestemd met de mensen die zeiden dat je het zover niet moest laten komen, maar als je er zelf voor staat heb je niet veel inspraak..
die mensen moet je laten praten... verder..proberen wat verder te gaan zitten, in de deuropening met de deur wagenwijd open. Die kun je dan een stukje dichtdoen zodat ze je niet kan zien. Afspreken dat ze moet accepteren dat je daar zit en niet in de stoel omdat je anders gewoon naar beneden gaat. Ze zal daar wel aan toegeven, en als je elke avond de deur iets verder dicht kan doen, dan kun je even later gewoon naar beneden lopen zonder dat ze dat merkt. Werkt hier al eeuwen
Tulip, ja natuurlijk Ja ik ben laatst op een stoel gaan zitten buiten de deuropening, 3 stappen er vandaan, met de deur open ze kon me liggend zien, het ging één keer goed en daarna niet meer. (Ik las een boek, dat mocht gelukkig ) En o ja, wat rondlopen boven heb ik gedaan, onderwijl liedjes zingend zodat ze me hoort, helpt ook niet..
En oja, als ze steeds ophoog komt zeg ik streng dat ze moet liggen en ik anders wegga. Dat snapt ze inderdaad, maar ze gaat dan huilen (en wel weer liggen) maar kan haar draai niet vinden.. Ze knijpt haar oogjs stijf dicht, echt aandoenlijk. Maar ze blijft maar draaien en zich om gooien van zij op zij.
En laten huilen en elke 5 minuten even kort gaan troosten (dus binnenkomen, recht in bed leggen, zeggen dat ze moet gaan slapen, evt een slaapliedje en dan weer weggaan) en dat blijven volhouden, hoe reageert ze daarop?
Hier heb ik een ouder kindje dus weet niet of dit al gaat werken voor jou (mijn dochter is 2,5), maar we hebben afgesproken dat ik de deur openlaat en dan naar beneden ga en dan iets later weer kom kijken of ze al slaapt en nog even bij haar kom zitten. Meestal slaapt ze dan en doe ik gewoon de deur dicht. Stel je zegt iets van mama gaat even snel een hapje eten en laat de deur open, en dan kom ik weer bij je, zou ze dat niet accepteren? Grote kans als je dan na een half uur weer boven komt dat ze vertrokken is... Maar ik denk eerlijk gezegd dat ze hiervoor iets ouder moet zijn...
Het klinkt alsof ze wel haar best doet ja! Sneu. Ligt ze niet net te vroeg in bed? Kwart over zeven als ik goed reken. Ik krijg het gevoel dat ze misschien wat later naar bed moet, en dat je dan het "slaapritueel" en afsluiten van de dag naar buiten de slaapkamer moet verplaatsen, zeg maar een goed half uur van super aandacht (soms van papa ) met daarin bijv "samen" speelgoed opruimen" (hoef je dat niet meer te doen), boekje lezen en liedje zingen en knuffelen op de bank, dan naar boven en de gewone dingen fles bad pyjama poetsen etc en natuurlijk de eerste keren al die tijd goed duidelijk zeggen dat mama straks niet blijft zitten en ze straks lekker zelf gaat slapen met knuffel oid. Dan gedag zeggen tegen de wereld , met een knuffel in bed (niet teveel! Bed is 's avonds niet om te spelen, als je wilt dat ze 's ochtends in bed blijft spelen kun je misschien de knffels er 's avonds laat bij leggen?), en dan zelf gaan slapen. Nou ja, zoiets of in je eigen vorm natuurlijk, Tja, en consequent volhouden, die gewenning geeft ook rust. Ik zou wel gaan troosten elke zoveel minuten als ze alsnog erg moet huilen natuurlijk. Maar kort en uitleggen dat ze na het voorlezen oid nu zelf kan slapen. Wij hebben een soortgelijke verandering gedaan (andere leeftijd), en ik kon haar wat makkelijker even laten huilen om in slaap te vallen omdat ik zeker wist dat ze net een overdosis echte liefde en aandacht had gehad (ipv een vermoeide mama die gewoon wilde dat ze sliep!). Dat huilen is echt maar 1 avond geweest, soms nog eens 2-3 minuutjes.
Hier gaat ze wat later naar bed. Meestal rond 19u in bad/wassen en in de pyjama. Soms nog even wat boven spelen. Daarna naar beneden, krijgt ze nog bv en ze speelt nog wat. Tegen 20u gaan we vaak naar boven, tandenpoetsen, grote beer krijgt een knuffel, zingen een gebedje (doe ik lopende weg, als ik dat doe als ik haar in bed leg, komt ze weer overeind en wil ze eruit en naar beneden). Ik geef haar speen en knuffel, leg haar in bedje, zeg 'welterusten...bla bla.... en mama gaat nu naar beneden'. Dat doe ik al terwijl ik wegloop en hier werkt dat gelukkig. Hier nl. een tijdje gehad dat ze gelijk weer overeind kwam en dan was het brullen als ik haar weer neerlegde. 2x mee naar beneden genomen en later geprobeerd, maar wil haar ook wel graag om 8u op bed hebben (ze is dan ook moe). Soms wordt ze huilend wakker, dan ga ik er natuurlijk heen en het gebeurd wel eens dat ze er dan even uit wil, prima, dan gaan we later weer slapen. Maar dat komt hooguit 1x per maand voor.
hier hetzelfde probleem hoor... Frustrerend kan het zijn he. Soms neem ik hem weer mee naar beneden en speelt ie nog een half uurtje. Als ie echt niets meer wilt, en het slapen lukt ook niet dan gaat papa erbij zitten. Dat werkt goed, binnen een half uur. Als ik het doe niet, dan gaat ie huilen en spelen etc. Het verschil: papa negeert hem volkomen, niet praten, niet aankijken. Als ie z'n knuffel eruit gooit gaat ie weg etc. dus dat doet ie niet. Hij gaat dan vrij snel ligge en huilt ook niet eens. Van het CB had ik deze methode: na het ritueel in bed leggen en weggaan. Als ie gaat huilen na 10 min naar binnen gaat, zeggen dat het bedtijd is. Daarna na 1 min, na 2 min, na 3 min, na 4 min en na 5min (als ie daarna blijft huilen steeds na 5 min herhalen). Geen contact maken, zelfs niet aankijken, en steeds hetzelfde zeggen 'het is tijd om te slapen, welterusten'. Op zich klonk het goed alleen de eerste twee avonden heeft ie het 1,5 uur luidkeels volgehouden. Dat voelde niet goed. Ik heb dus maar niet doorgezet.
hoe neem je afscheid?als je dat kunt leren dan is het veel makkelijker. bij ons is het heel anders gegaan, ik wiegde hem in slaap op mijn benen en steeds wakkerder in bed leggen en afscheid nemen. maar je deed het anders met borst voeding. ik weet dus alleen dat ze moeten leren afscheid nemen, deze was cb advies en zo werkte ik daar aan en op een gegeven moment lukte. met 1,5 jaar heb je wel een periode dat ze niet zomaar in slaap vallen. die van mij praatte nog 40-50mn door(zonder mij te roepen of huilen)totdat hij in slaap viel. is een sprong of zoiets.duurde 2 weken.
Herkenbaar, hier ook met anderhalf jaar zo'n krijsperiode, en ze wilde ook geen middagslaapje meer doen toen. Ze bleef echt gillen in bed 's middags. Dus toen heb ik haar maar niet meer op bed gelegd in de middag, bedtijd een uur vervroeg (van 20.00 uur naar 19.00 uur) en dan was ze echt zo kapot dat ze ook niet meer huilde om 19.00 uur maar gelijk knock-out ging. Heb wel drie maanden lang tegen de avond een hele chagrijnige dreumes gehad. En soms viel ze nog wel eens op de bank in slaap...
Ha, bedankt allemaal! Ze gaat meestal half 8 naar bed. Eén keer kwart voor 7 gedaan omdat ik dacht dat ze té moe was maar dat maakte niet uit. Laatst had ze het om 8uur ook dus de tijd is het niet denk ik.. Na de afwas spelen of lezen we een kwartier of half uur, meestal met papa, ze hangt erg aan mij, ik moet erbij zijn en moet haar ook op bed doen.. Daarna uitkleen, tandenpoetsen, slaapzak aan, gebedje bij mij op schoot, in bed, ik dek haar onder en zeg lekker slapen lieverd, tot morgen.Twe keer, tot ik de deur uit ben. Probleem is dat ik haar niet neer kan leggen ze gaat meteen staan. Dus na 5 minuten komen, laatst geprobeerd, dan staat ze te huilen en wil ook niet liggen. Ik heb laatst de deur open gelaten en gezegd: Mama ruimt even de was op, ik kom zo weer bij je. Ze bleef huilen tot ik er was, niet slapen dus. Ik heb inderdaad de knuffels net verminderd Babel, ze heeft een grote beer en twee doekjes, inmiddels lagen daar nog 3 kleintjes bij, ze vind dat heerlijk maar ik realiseerde me gisteren ook dat het wel teveel kon zijn. Vanavond heeft ze een paar seconden gehuild en is gaan slapen.. Yo wat fijn weer. Ben heel benieuwd hoe lang het duurt.. Als ze eenmaal slaapt slaapt ze wel lekker vast gelukkig. En smiddags slaapt ze wel maar meestal zelfde probleem. Enkele keer haal ik haar eruit als z echt niet moe is, s avonds doe ik dat niet.
Tja, het klinkt allemaal prima wat je doet. Al zou het fijn zijn als papa haar ook naar bed kon brengen natuurlijk. Erg fijn dat het vanavond wel goed ging?! Hopelijk blijft het.
Vanmiddag moest ik weer perse op de stoel.. Heb het niet gedaan maar gezegd dat ik op ging ruimen en wel weer kwam kijken. Ze bleef staan in bed en huilde steeds, toen ik weer kwam duidelijk gemaakt dat ik niet weer kwam. Liggen wilde ze weer niet, ze heeft een hele tijd staan brullen maar is met veel gesnik in slaap gevallen.. Echt erg vind ik dat. Maar ik vind dat nu de tijd wel gekomen is dat ze het weten/leren moet. Hoop dat het doorzetten helpt..
Ja zielig he Maar je hebt echt gelijk dat je er vanaf wilt hoor. Tuurlijk als ze eens ziek is ofzo, is het een ander verhaal. Misschien extra goed knuffelen tijdens het ritueel en vertellen dat ze zo'n dappere grote meid is dat ze zelf gaat slapen en dat je niet meer bij haar hoeft te zitten maar wel heel stilletjes steeds komt kijken of ze nog wel lekker ligt. En hoe ging het vanavond?
Ja zeker, dan is het anders. Ze is trouwens maar 1x ziek geweest nog Tijdens de vakantie bleef ik er wel bij omdat ze toen een beetje bang was, dat scheelt wel denk ik. Gisteravond, we waren weg geweest het was al kwart over 8 en ze was zó moe. Mijn man pakte haar uit de auto en ze wees meteen naar boven. Ze gaf mij gewoon een kus en ging met HEM mee!! Dat is nog nooit gebeurd. En ze ging slapen ook.. Zonet miepte ze weer maar ben heel duidelijk geweest, en zeg ook steeds: Alle kindjes slapen nu en straks mogen ze er weer uit. Dat vind ze wel interessant. Ze is wel gaan slapen zelf.. Toppie.