Natuurlijk ben je niet slecht. Misschien komt alles door de zwangerschapshormonen ook heftiger binnen bij jou dan bij een niet-zwanger persoon. Het komt vast allemaal goed. Sterkte ermee. En vooral: geniet!! Het is zo weer voorbij.
Ik vind het ook heel logisch dat je neef en zijn vriendin even tijd nodig hebben, maar dat mist wel ergens in de communicatie. Dus ik snap jou ook wel weer. Het gaat je niet om de felicitatie maar om hoe zij zich naar jullie toe uiten. Ik vind dat ook niet netjes. Ik zou hen nu met rust laten en wachten tot zij er weer aan toe zijn.
Voor hen is deze situatie nog zoveel pijnlijker. Ik heb zelf ook een miskraam gehad en dat zorgt voor zoveel verdriet. Toen een goede vriendin 5(!) maanden later zwanger werd en ik voor de zoveelste keer ongesteld werd, heb ik daar ook heel veel moeite mee gehad. Kortom: probeer je in hun situatie te verplaatsen. Gun ze wat tijd om dit verwerken. Zij bedoelen het vast ook niet verkeerd naar jou toe, maar ze hebben nu gewoon even genoeg aan zichzelf. Een miskraam is écht een kindje verliezen, hoe klein dan ook.
Ik geloof dat alles wel gezegd is. Goede reacties mensen! En ts: gefeliciteerd. Ik weet zeker dat het jullie gegund is, maar het kan zo oneerlijk voelen dat sommige baby's in wording het wel redden en andere niet. Bij beide zwangerschappen die geen levend kind opleverden liep ik bijna parallel met vrienden. Tot het mis ging. Ik gunde ze hun baby's en geluk, maar op zo'n moment ben je alles behalve blij. Dat komt later wel weer. Soms sneller. Soms langzamer. Dat weet je nooit en daar staat ook niet één duur op. En je weet zelfs niet of je er je leven lang verdriet over houdt, of je er vroeg of laat bij neer kunt leggen zonder verdrietige gevoelens.