Heb vandaag een (behoorlijk) dipje. In april en in augustus een miskraam gehad. Ik ben redelijk positief ingesteld en gun iedereen een kindje. Maar vandaag gehoord dat een collega 24 weken zwanger is van haar vierde en het niet wist. Ze dacht dat er iets ergs met haar was. Ben blij voor haar dat het goed met haar gaat en ben ook blij voor haar dat ze weer moeder wordt, maar ben ook uit het veld geslagen. Ik moet er van alles voor doen en dan gaat het twee keer fout en zij heeft niet eens door dat ze zwanger is. Nu voel ik me gewoon even rot. Ik wil hier niet iets mee bereiken, maar wil even mijn gevoelens delen.
Ik snap een beetje je gevoel....ben zelf nog niet zwanger geweest na 20 mnd maar een vriendin is 'even' door de pil heen zwanger geraakt. Ze is er nu heel blij mee maar was helemaal nog niet bezig met kinderen. Zeker niet omdat ze pas kort een relatie heeft met de a.s vader. Voelt een beetje oneerlijk allemaal! Sterkte en ik hoop dat jij ook gauw een wondertje in je armen mag hebben!
Herkenbaar... Een collega van mij was samen met mij zwanger in 2009, ondertussen is ze zwanger van de 5e!.. En hier wil het niet lukken.. Iemand in de familie ook per ongeluk zwanger geraakt die totaal niet toe was aan kinderen, en zelfs nog een m.a.p heeft genomen (deze heeft niet gewerkt) en over 2 maand is uitgerekend nu.. Allemaal frustraties.. En ik ben heus blij voor ze hoor.. Alleen hier is het ook zo welkom 😔
Herkenbaar hoor! Wij zijn ook al eventjes bezig en blijkbaar zal het ons ook niet zo vlot lukken door een minder goede kwaliteit van het zaad... In mijn omgeving wordt iedereen zwanger! Zelfs mensen die nog niet zo lang bezig zijn als ons, facebook wordt overspoeld door aankondigingen van een zwangerschap... Het is soms moeilijk! Maar dat weten anderen niet, ze beseffen soms niet hoe pijnlijk het is als je al lang aan het wachten/proberen bent of als het al een paar keer is misgegaan, en bij anderen lukt het dan zonder dat ze er eigenlijk moeite voor moeten doen. Laat je daar maar niet door leiden hoor... Op een dag is het onze beurt!
Hoewel ik zelf niet in jouw positie zit, kan ik heel goed bij je gevoel komen. In onze Westerse samenleving is bijna alles maakbaar en krijgt degene die er het hardst voor werkt wat hem of haar toekomt. In die zin is de natuur soms een heel gemeen fenomeen waarbij het draait om toeval en kans. Er zijn mensen die ik absoluut geen kinderen gun en waard vind (zoals drugsverslaafden) en die raken vreemd genoeg zwanger, terwijl je zou denken dat hun lichaam dat niet toelaat. En dan zijn er hier zoveel vrouwen die dolgraag een kindje willen en bij wie het maar niet wil vlotten. Ik vind dat heel oneerlijk en zo pijnlijk om te zien. Maar ik heb hier ook genoeg verhalen gelezen waarbij vrouwen na jaren proberen uiteindelijk toch een hoopje geluk in handen mogen hebben. Ik wens jou ook al dat geluk toe!
Hi, Ik weet niet of op je op een opmerking zit te wachten van mij... Maar ik wilde even kwijt dat ik je gevoelens helemaal snap en ik hoop zo dat jij en andere dames, die hier net gereageerd hebben, snel het geluk in jullie handen kunnen sluiten. Tot die tijd hoop ik dat je sterk bent en je sterk houdt! Ik heb mij precies zoals jullie gevoeld na het verlies van mijn 1e kindje...
pfff lijkt me moeilijk een miskraam, laat staan meer dan 1. Heb het zelf niet meegemaakt, maar begrijp je frustratie wel. Hier is een kleine ook meer dan welkom maar mijn cycli geven niet bijzonder veel kansen. Vorig jaar 4 keer ongesteld geworden of zoiets, en dan zie je overal zwangeren en lijkt het wel of iedereen in je omgeving het geluk mag proeven voor een 2e,3e of zelfs 4e kindje. Ik maakte vorige ronde een blije stuiter omdat ik een eisprong had gevonden , en dan ondertussen de vragen....je zoontje is toch al bijna 4...wil je geen 2e?
Heel herkenbaar! Zit al in 8e ronde, en er zijn zóveel meiden in me omgeving die "perongeluk" zwanger zijn geraakt of het was de 1/2e ronde al gelijk raak.. Tsja.. Ik gun t natuurlijk iedereen maar diep van binnen vind ik het ook triest. Hoop voor je dat het z.s.m. raak is! Blijf positief, hoe moeilijk het ook is.
Ik draaide het om. Waarom een ander niet? Wat ben ik in pure basis meer of beter dat ik meer recht / sneller / beter een kindje zou mogen krijgen? Helemaal niks, ik ben net zo'n mens als alle andere... maar dat is wel een moeilijke gedachte knuffel. Het is ook moeilijk als het maar niet wil lukken...
Wat een lieve reacties. Ik gun iedereen een kindje, behalve dan misschien drugsverslaafden (zoals al werd gezegd). En mijn collega of een andere zwangere kan er niks aan doen dat het bij mij al twee keer is fout gegaan. Het is alleen cru dat mijn collega ongeveer is uitgerekend in de tijd dat mijn laatste zwangerschap (lees miskraam) ook was uitgerekend. Ik denk ook nog steeds dat er nog wel een goede zwangerschap komt, maar soms doet het even pijn. Voor het grootste deel van de tijd ben ik ook positief en gaan we er voor. Hopelijk hebben de andere dames ook snel goed nieuws!
Hoewel mijn vriend en ik nog niet zo lang bezig zijn hebben we al jaren om ons heen de ene zwangerschap na de andere. Wij proberen het zo goed mogelijk te doen weinig alcohol/niet roken/sporten/gezond eten. Inmiddels wonen we nu ruim een jaar in ons huis en is er nog steeds dat ene lege kamertje. We hadden zo gehoopt dat we dat kamertje dit jaar zouden kunnen gaan inrichten, maar dat zit er niet meer in... Terwijl mijn zus en haar vriend die allebei niet gezond leven en overgewicht hebben binnen 3 rondes zwanger waren. Het geeft je wel het besef dat je geen kindje neemt, maar dat je er een mag krijgen.
Het is voor mij een tijd geleden dat ik in jouw schoenen stond maar vergeten doe ik het nooit. Het is een enorm pijnlijke confrontatie, keer op keer, die eigenlijk altijd en overal opduikt. In de stad, in de super, op vakantie, op je werk. Buiken, zwangeren en waardeloze ouders. Dan is het heel normaal dat je jezelf afvraagt; hoe kan het dat ik lege handen heb? Sterkte en succes, ik hoop dat je pijn weggenomen mag worden door een mooie zwangerschap en een kindje.
Lieve meiden Ik wil jullie even een hart onder de riem steken. Ik weet precies hoe jullie je voelen. Waarom, waarom waarom, dat blijf je je af vragen. Ik voelde mezelf als vrouw falen. Vond het zo moeilijk, waarom kon ik niet zwanger worden. En idd, dan hoor je verhalen om je heen... Toen ik na 2,5 jaar mmm zwanger was, voelde ik me eindelijk een goede vrouw... Eindelijk compleet... Onze fantastische zoon is na zijn geboorte maar acht dagen bij ons mogen blijven. Ik was moeder, maar m'n buik was leeg, en zijn bedje was leeg. Om ons heen leek het wel een baby boom. Iedereen vrolijke gezonde baby's. Ik ben door een heel heel diep dal gegaan, maar door mijn fantastische man heb ik het gered. Je zult je misschien afvragen, waarom plaatst dat mens dit hier?? Nou om het volgende... Na Siem hebben we een fantastische prachtige dochter gekregen, Norah. Mijn alles! Het kán dus toch goed komen!! En als klap op de vuurpijl, ben ik nu terug zwanger. Misschien, heel misschien kan ik met mijn verhaal jullie een beetje hoop terug geven. Hoe zwaar en moeilijk het is, het kan goed komen. Lieve meiden, hou hoop! Als iemand z'n verhaal kwijt wil, mag me altijd pb'en. Liefs van mitsy
Wow Mitsy, ik kan me echt niet voorstellen hoe moeilijk dat geweest moet zijn. Lijkt me zo erg! Hele dikke knuffel. Gefeliciteerd met je zwangerschap en alle goeds voor je kids en jullie gewenst
Dankjewel wat ontzettend lief. Ik hoop zo dat al jullie dromen uitkomen meiden! Probeer hoop te houden.
Ik snap je gevoel ik gun ook iedereen een kindje. Ook ik kom uit een diep dal. Ons kindje veels te vroeg geboren en na 8 dagen overleden. Deze zwangerschap was ik al in ronde 2 zwanger. Daarna moest ik een jaar wachten na dat jaar volgde twee miskramen. Toen was ik binnen 3 maanden en binnen 5 maanden zwanger. Daarna trok mijn partner het niet meer en gingen we uit elkaar. Met mijn nieuwe partner gaat het nu super op naar de volgende stap. We proberen nu 7 maanden om zwanger te worden. Maar telkens wordt ik ongesteld. Nu ben ik 2 dagen overtijd en heb negatief getest. Mijn buikkrampen zijn zo erg dat ik verwacht binnen nu en twee dagen mijn menstruatie te krijgen. Maar ook veel baby's om mij heen ik vind het zo oneerlijk. Ook ik wordt ouder en de klok begint te tikken over 4 jaar ben ik 36.. En door mijn vorige zwangerschap wordt ik nu sowieso een verhoogd medisch risico het kan gewoon weer fout gaan... Dikke knuffel voor jou meid en ook voor de rest.
Wat vreselijk dat je 2 miskramen hebt gehad, ik kan me voorstellen dat dat heel moeilijk is & dan al die berichten van bekenden die zwanger zijn... Ik hoop dat je heel snel zelf zwanger raakt en een goede zwangerschap zult hebben!
Ach zo herkenbaar die gevoelens. Ik wilde al zooo lang een kindje, iedereen wist dat ik stond er bekend om. Ik was letterlijk de dagen aan het af tellen tot dat we zouden beginnen met proberen. Ik raakte zwanger en het ging fout met 22,5 weken, ondertussen waren allemaal mensen die helemaal geen kinderwens hadden of net hadden besloten toch maar een kindje te "nemen" zwanger. 10 weken later was ik weer zwanger en ging het weer fout met 23,5 weken. Ondertussen hadden al die mensen gezonde kinderen gekregen en zat ik wederom met lege handen. Wat voelde ik mij eenzaam zeg. Ik snapte er niks van. Iedereen die zwanger raakte kreeg daadwerkelijk een kindje die bij hun bleef en ik niet. Hier is het gelukkig goed gekomen en heb ik nu een gezond kindje van 11 maanden. Maar kan mij die gevoelens nog erg goed herinneren. En nog steeds vind ik het af en toe wel moeilijk als iemand weer in blijde verwachting is en het daadwerkelijk vanzelfsprekend is dat zij uiteindelijk een levend kindje krijgen. Al gun ik niemand dat het fout gaat of dat zwanger worden niet lukt uiteraard.
Wat naar allemaal zeg. Ik herken het bij mezelf niet, maar wel uit mn naaste familie. Zij kunnen geen kinderen krijgen en ik zie iedere x het verdriet in hun ogen. Dit maakt mij ook terughoudend in het plaatsten van deze zwangerschap op facebook of iets dergelijks. Het lijkt mij echt vreselijk om elke maand weer teleurgesteld te worden. Bij mn dochter was het niet gelijk raak, en ook die maand ben je al teleurgesteld. Moet je nagaan hoe het voor jullie is. heel veel sterkte dames en hopelijk gaan jullie zwanger 2015 uit. En kinderen krijg je ja, die neem je niet.
Ik wil je heel veel sterkte wensen. En... het IS ook oneerlijk en daar mag je best een potje om janken of boos over zijn. Wijhhebben ook veel meegemaakt en ik ben nu bijna 37 en in verwachting van mijn tweede kindje. Ons eerste kindje is vorig jaar overleden. Ook heb ik drie miskramen gehad. Erg verdrietig n dat ben ik vaak nog steeds. Besef ook dat er achter een zwangere buik ook soms verdriet kan zitten. Er is ook vaak oonzichtbaar leed. en bij anderen komt het aanwaaien en dat is keihard. ik hoop dat je een lieve man hebt en lieve vriendinnen. Houd moed (mag met ups en downs ) ik zie ook vaak wonderen Gebeuren!