Al een week ziek, knap maar niet op!

Vorige week voelde ik me al een paar dagen niet in orde beetje temperaturen, bleek dat ik toch wel verhoging had en later zelfs koorts. Misschien dat dit verklaarde dat ik me zo vreselijk slecht voelde wilde al een paar dagen alleen maar slapen en geen eetlust enz.
Op dinsdag ging het mis ik wilde opstaan en klapte in elkaar van de pijn, terwijl ik moest plassen ging de pijn alleen maar verder ik kon bijna niet meer opstaan. mijn vriend gebeld en gelijk de huisarts, deze wilde dat ik de vk gelijk ging bellen en gelukkig kon ik meteen terecht. Deze ging gelijk het hartje zoeken en gelukkig dat was goed. toen 13 weken en 2 dagen zwanger.
In overleg met de huisarts werd besloten dat ik toch naar het ziekenhuis moest i.v.m een mogelijke blindedarmontsteking.
Daar de hele middag gezeten, urine was niet helemaal oke maar bloed al helemaal niet. Bij de gynecoloog geweest onderzoen en echo gehad. niets gelukkig, echo van mijn darmen konden ze niets op vinden daarna een mri was ook niet goed gegaan. Toen kwam het besluit we houden u hier. En dan de volgende morgen verder kijken en anders toch een ct scan als het niet anders kon.
Na een slechte nacht was de heftigste pijn over arts kwam bloed en urine weer afgegenomen onderzoek en later de uitslag. Gelukkig geen blindedarmontsteking maar een fikse urineweginfectie, die wat ze aan de ontstekingswaarden konden zien al aan het wegtrekken was. Ik mocht naar huis en eigenlijk moest ik het zonder medicatie proberen omdat het al een flink eind herstellende was en alles wat ik niet binnen zou krijgen was beter voor de baby.
Wel kreeg ik te horen dat ik een hoge pijngrens had en voortaan echt eerder aan de bel moet trekken. En verder was het uitzieken. en nog niet werken voor ik geheel pijnvrij en koorts/ verhogingvrij ben.
Nu 6 dagen later en ik wordt gek van mezelf, Ik kan helemaal niets voel me vreselijk slecht lig de hele dag op bed of de bank, temp. schommelt tussen de 35,7 en de 39.6 wel wordt de pijn minder, maar kan niet eens alleen douchen. de trap op en af en ik moet rusten voor ik verder kan. Ik voel me hier zo slecht mee mijn vriend zegt zolang je zo bent ga je de deur nog niet uit, wil ik ook niet daar niet van maar het werk zeurt zo en voel me zo schuldig ik ben leidinggevende en door de vakantie zijn we al onderbezet en krijg iedere keer de verwijten dat ik lekker thuis zit en ze zich op het werk over de kop werken.
Kan wel huilen als ik er aan denk.

Heeft iemand dit ook meegemaakt en hoe lang duurt herstel ongeveer.

Ik heb voor mezelf wel gezegd ik ga pas weer denken aan werken ( enkele uren )
Als ik een gewoon rondje met mijn honden kan lopen zonder daarna te moeten gaan rusten dan praten we over 10 minuten
en normaal kan autorijden
De huisarts en vk zeggen dat ik gewoon mijn rust moet pakken zolang als nodig .

Excuses voor het lange verhaal

 

Ik doe me vandaag iederen 2 uur temperaturen, vanavond belt mijn vk en dan overleg ik even anders wil ik morgen even naar de huisarts.